Afet Ilgaz’ı kaybettik

Rahatsızlığı nedeniyle bir süredir tedavi görmekte olan Afet Ilgaz, dün sabaha karşı yaşamını yitirdi.

17 yaşında başlayan yazarlık hayatını, vefatından bir hafta öncesine kadar sürdüren Ilgaz’ın Yeniçağ gazetesinde 9 Ocak 2015 tarihinde yayımlanan “Rüyayla karışık” başlıklı yazısı sanki bir veda niteliğini taşıyordu.

Afet Ilgaz’ın cenazesi, 18 Ocak Pazar günü, Kocamustafapaşa Sümbül Efendi Camii’nde kılınacak öğle namazının ardından Yedikule mezarlığında toprağa verilecek.

Afet Ilgaz (Muhteremoğlu) 2 Ocak 1937 tarihinde Çanakkale’nin Ezine ilçesinde doğdu. Çapa Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü ile İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe ve Klasik Diller Bölümü’nü bitirdi. İzmit’te başladığı Türkçe öğretmenliğini kısa bir süre İstanbul’da sürdürdü. Sahibi olduğu bir ana okulunda öğretmenlik ve yöneticilik yaptı. İlk soyadını taşıyan bir kitabevi açtı. Sanat hayatına, İstanbul dergisinde yayımlanan (1956) öyküleriyle başladı. 1968 yılında, yazar Rıfat Ilgaz’la evlenmeden önce, Afet Muhteremoğlu adıyla yazdı. Bilahare Rıfat Ilgaz’dan ayrıldı. Haluk, Uğur Çırakman adlı iki oğlu ve Defne Ilgaz adlı kızı var.

Hikaye ve yazıları İstanbul, Yücel, Varlık, Yeditepe, Türk Dili dergilerinde çıktı. Uzun yıllar Millî Gazete’de köşe yazarlığı yaptı. Yazılarını 2010 yılından beri YENİÇAĞ gazetesinde sürdürmekteydi.

Türk edebiyat dünyasının çınarlarından Afet Ilgaz, 1959 yılında ilk romanı Eşiktekiler’le Yeni İstanbul gazetesi ve TDK’nın ortaklaşa verdiği Törehan Sanat Ödülü’nü, Başörtülüler başlıklı hikaye kitabıyla ise 1965 TDK Hikaye Ödülü’nü kazandı. Yol başlıklı romanı ise 1993 yılında Yazarlar Birliği tarafından Yılın Romanı seçildi.

Yeniçağ, 16 Ocak 2015

Afet ILGAZ’ın son yazısı

Rüyayla karışık

Aslında bugün benim yazmak istediğim en güzel günlerden biriydi. Yani işte böyle bir günde yazmaya devam etmek isterim hep.

Görseniz o kadar güzel ki buralar. Sesiyle bile güzel. Zannetmeyin ki dünya harikası doğa güzeli bir yerde yaşıyorum. Hayır. İşte öyle arada bir gözüme çarpan yeşillikler oluyor.

Gerçekten dünden beri pat pat çırpınan, neler olduğunu bilmiyorum ama o şeylerin bir yerlere vurmasından, ses çıkarmasından çok hoşlanıyorum.

Bildiğiniz gibi değil burası, şimdi bir masal ülkesi haline geldi. Yattığım yerden gördüğüm, Melek’e de haber verdiğim gökten süzülen Arap harfleri bunu gösteriyor. Bak Melek, Arap harfleri iniyor gökten dedim. Pek yüz vermedi. Bu arada küçük oğlum hastaneye kaldırılmış. Ben buralarda hastanelik oynarken. Fakat bir oraya bir buraya koştuk. Sonuçta çocuğu Allah’a emanet edip eve geldik.

* * *

Nasıl bir yer oldu burası böyle. Eskiden böyle değildi. Koşullar aynıydı ama böyle şenlikli değildi. Bir yanda uçak sesleri, bir yanda pat patlar. Bir yanda da şimdi bir şeyler yazacağım ama sakin gülmeyin, teneke şapkalılar dediğim birileri. Bunları arkadan görüyorum. Hani, Nazi subaylarının belden kesme pardösüleri vardır ya öyle bir şeyler giymişler dizden aşağı boyutta. Bir yanda hafif hafif dalgalandıkça, onlar da dalgalanıyor. Ama iki namaz bir araya gelse de bu ritim ve bu manzara bozulmuyor. Arkadan görünen şapkaları, beyaz bir çember gibi onların çemberlerini kuşatıyor. Ama dediğim gibi işte, benim rüyayla karışık anlatmaya çalıştığım hâl bu.

Sonra bir bakıyorum gökten inen yazılar da yeni çıkan yazılar da silinmiş gitmiş. Ortada hiç de fena olmayan salt gerçekler kalmış. Bahçelerimi, güzelim tabiatı anlatmaya devam edeceğim müsaade ederseniz. Rüyayla karışık olacak...

Afet ILGAZ, 9 Ocak 2015
ilgaz@yenicaggazetesi.com.tr