BREXİT’İN X’İ
X daha çok ‘bilinmeyen’ ya da ‘araştırılan’ öge (lütfen gramdaki g gibi okuyun, bilemeye yarayan eğe gibi okumayın lütfen ; ricam olsun.) olarak kullanılır.
Brexit’in de sanılanın ötesinde bilinmeyen ve araştırılan yanları var.
Bu yazıda, daha çok, ‘Brexit’in ‘ulusalcılık’ duygularını depreştirdiği üzerinde durmak istiyorum.
Fransız Front National lideri Jean-Marie Le Pen’in ‘Ça m’exit’ (O beni heyecanlandırıyor) dediği gibi, aşırı ya da değil ama Avrupa’daki tüm ‘ulusalcı’ akımlar için Brexit bir ‘heyecan kaynağı’ olmuştur.
Çok önemli olduğu için değil ama, kendisini solcu satan Şaban Tv solcuları, şeritli solcular da denilebilir, bu ‘heyecanı’ ‘aşırı sağ’ olarak görebilirler.
Ancak biz bu yazıda, Fransız sağcı ‘Ulusal Cephe’den değil, Almanya’nın ‘ne sağcıyız ne solcu’ diyen Almanya için Alternatif (Alternative für Deutscland) partisinden sözedeceğiz.

Niye Almanya diye sorulacak olursa; Almanya’nın Brexit içindeki X’te, sanılanın ötesinde bilinmeyen yönleri var da ondan..
Olivier Renault’nun “istenen ve stratejik hesaba dayanan Brexit” (“Le Brexit, un calcul stratégique et voulu !”, Novorossia Today, 27 Haziran 2016) yazısında dikkat çektiği üzere, İngiltere’nin Brexit’i, Almanya için olmasa bile Angela Merkel’in Hristiyan Demokrat Birliği (CDU) için önemli bir adımı oluşturmakta.
Almanya veya Angela Merkel’in Hristiyan Demokrat Birliği önümüzdeki günlerde (yılda demek daha doğru olur) açıkça daha ‘ulusal politikalar’a yönelecek.
Çözümlemelerini daha çok politikacıların ağızlarından çıkan ‘laf’lara dayandıranların bunu anlamaları zor olabilir. Onlar, Almanya, Fransa ve İtalya liderlerinin Ağustos sonunda yapacakları ‘zirve’yi bekleyecekler ve o gün yapılacak açıklamaları yorumlayacaklardır.
Oysa, çok kalın çizgileriyle, Almanya’nın 1990’lardan sonra izlediği ‘strateji’, önce Doğu Almanya ile bütünleşmek ve onu sindirmek; ardından Avrupa Birliği’nde Alman Markı’nın baskın olduğu ‘Euro’ya geçip ‘Euro bölgesi’ne egemen olmak ve son aşamada da ‘Alman Ulusalcığı’nı ilan etmeye dayanıyor.
Ludwig von Mises Enstitüsü başkanı Thorsten Polleit’e göre Almanya’nın para birliğine (Euro) girmesi Doğu Almanya ile ‘yeniden birleşmesi’nin finansmanını sağlamak için bir ilk adımdı. Almanya’nın kendi iç ‘bütünleşmesi’ni tamamlandıktan sonra ‘çok açık bir biçimde’ ulusal politikaları savunmaması için bir neden kalmayacaktır.
Ancak bunun bayraktarlığını yapmak yerine, birlik ülkelerini, deyim yerindeyse, sıkıştırarak birliğin dağılmasına başkalarının neden olduğunu göstermek istemekte.
Yunanistan’ın boğazını nasıl sıktığını unutmamak gerekiyor.
Kaldı ki Grexit’ten ‘kıl payı’ dönüldüğünü de anımsamak durumundayız.
O nedenle Brexit, Almanya’nın elini rahatlatan bir ‘gelişme’ olmuştur.
Ve ne pahasına olursa olsun Brexit’ten dönülmemesini isteyen ülke olacaktır Almanya.
Çünkü Brexit’ten sonra, Almanya Avrupa Birliği’nin biricik ‘patron’u olacaktır.
Ancak İngiltere ile ‘Ticarî’ ve ‘Siyasî’ ilişkilerini de koparmayacaktır.
‘Brexit’ düşüncesinin ilk ortaya atıldığı tarih ile Almanya İçin Alternatif partisinin kuruluş tarihinin aynı (2013) olması, bir ‘raslantı’ olmayabilir.
Kuruluşunda çok sayıda ekonomi, finans ve hukuk profesörü görev aldığı için ‘profesörler partisi’ diye de anılan Almanya İçin Alternatif (AfD) partisinde çok sayıda emekli yüksek bürokrat da yeralmakta. İlk kurulduğu yıl katıldığı seçim afişi ise şöyle diyordu: “Gerçekler karşısında cesur olalım: Yunanlılar acı çekiyor/Almanlar ödüyor/ Bankalar kasalarını dolduruyorlar”.


Kendilerine ‘sağcı muhafazakâr’ ya da ‘popülist’ denilmesine karşı çıkan partililer, ‘ne sağcı ve ne de solcu’ olduklarını ileri sürmekte ve ‘aşırı sağ’dan uzak durmaktalar.
Anti-euro’cu olan ama anti-Europe’cu olmayan AfD, aşamalı olarak Euro Bölgesi’nden uzaklaşılarak, daha uyumlu küçük ‘parasal bölgeler’ ve ‘yerel para’lara geçilmesini önermekte ve Almanya’nın da Deutsche-Mark’a geri dönmesini istemektedir.
Kuruluşundan üç ay sonra 10 476 üyeye ulaşan Parti’nin sadece %20’si diğer partilerden ayrılanlardan oluşmakta.
Altı ay sonraki ilk seçimde ise ülke genelinde oyların % 4,7’sini toplamaktadır.
Avrupa Birliği’nin ‘Egemen Ülkeler Birliği’ olmasını isteyen AfD Avrupa ‘Süper-Devlet’ine karşı olduğu gibi, AB içindeki sorunların çözümünün de, İsviçre benzeri ‘doğrudan demokrasi’ yani ‘halkoylaması’yla olmasını istemektedir.
Transatlantik Sözleşmesi’ne de karşı olan PfD hakkında bu kadar ayrıntılı bilgi vermemizin nedeni ise, 2017 yılında yapılacak seçimlerden sonra, büyük olasılıkla Angela Merkel’in ‘yeni ortağı’ olacağına ilişkin beklentilerdir.
Tam da bu nedenle, Almanya ya da Angela Merkel’in Brexit’e üzülmediği, tersine el altından ‘desteklediği’ bile söylenebilir.
Bütün bunların ötesinde, AB’nin, Brexit’ten sonra ‘dikiş tutmayacağı’ ve uzun süreden beri gözlemenen ‘Ulusalcı Yaklaşımlar’ın yükselişinin giderek güçleneceği ileri sürülebilecektir.
O arada, yabancı ve İslam-karşıtlığının yaygınlaşması ile ‘ulusalcılık’ akımlarının yükselişi arasında doğrudan ilişki kurmak ise, ‘olgu’lar karşısında ‘cesur olmak’ yerine, takıntılı bir biçimde ‘ezber okumak’ olarak değerlendirilebilecektir.
Bununla birlikte, kimi islami-terör eylemlerinin ‘katalizör’ (*) işlevi gördüğünü de eklemek yerinde olacaktır.
Habip Hamza Erdem
(*) Katalizör, kimyasal bir tepkimenin hızını artıran ancak tepkime sonunda herhangi bir değişime uğramayan ‘katkı maddesi’ne denilmektedir. Çoğu kez, tepkime sırasında, katalizörün fiziksel yapısı değişse de, kimyasal yapısında herhangi bir değişiklik olmamaktadır. Bu bağlamda, IŞID tarafından gerçekleştirilen eylemler, büyük ölçüde engellense de, ‘islami terör’ ideolojisi, bu ‘fanatik ideoloji’ varlığını şu ya da bu biçimde sürdürebilecektir.