Eski ülkücü mü, yeni mürit mi?

Yandaş medya yeni bir kalıp üretti; ahlaksızca kullanmakta ve birileri de buna alet olmaktadır. ‘Eski ülkücü/milliyetçi/MHP’li buyurdu ki ülkücüler anayasa değişikliğine karşı çıkarlarsa çelişkiye düşerler.’ Bu sözü söyleyen ne eski ne de yeni ülkücüdür. Böyle birisi ya milliyetçi fikriyattan kopmuş mürit adayı, ya da kendi geleneğini nasıl sattığını kanıtlayarak iktidarın otobüsüne atlamayı bekleyen acemi politikacıdır. Yapılmak istenen anayasa değişikliğini sivil anayasa diyerek kutsamak konusunda yeni müritlere birkaç hususu hatırlatmak şart oldu.

BİR: Son zamanlarda darbe karşıtlığı/sivil sıfatlarıyla piyasa yapanlar, hiçbir zaman darbe karşıtı ve sivil olmadılar. Sen 12 Eylül ihtilalinde sele atıldığında onlar darbeyi Niğbolu zaferi, son karakol metaforlarıyla kutsadılar. İhtilali ve anayasasını açıkça desteklediler. Hatta basın ve yayın organlarında bunun propagandasını yaptılar. Bu konuda elimde çok malzeme var. Bunlardan birisi aynen şöyle: “Elbette bu (1982) anayasaya evet diyeceğim, eğer evet demezsek yine eski duruma döneriz... Eğer bu ihtilali askerler yapmasalardı, komünistler zaten başka bir ihtilal yapacaklardı.” Daha acısı onlar, bu sınırda kalmayıp senin mücadeleni bir fitne olarak damgaladılar. İhtilali ve sana yapılan işkenceyi zafer olarak kutsadılar. Mağduriyetini kullanıp avcılık yaptılar.

İKİ: Söz konusu ağın sivil numaralar çekmesinin nedeni, senin işkence çekmen ve başkasının hakkı ve hukuku değil. 1980’de yapılan tasfiyeden sonra egemen gücün ürettiği ve başta Cumhuriyetin kuruluş felsefesine, özgün İslâm’a, dolayısıyla Türk Milleti’ne karşı üretilen, desteklenen ve beslenen bir dini-politik cephenin üstlendiği rolün gereğidir. Belirtilen ağın nasıl beslendiğini anlamak için dış mahfillerde yapılan görüşmeleri, üstlenilen görevleri anlatan metinleri ve bazı dış mahfillerin İslam konusunda hazırladıkları raporları oku. Vicdanın kabul ediyorsa mesele yoktur.

ÜÇ: Sahnelenen sivillik numarası, oyunun ikinci perdesidir. Adam oyununu oynuyor. Sana bu sahnede oynama demiyorum, diyemem. Oyna ama açıkça ve yeni kimliğinle oyna. Eski ülkücü numaralarını bırak. Biraz biyografi oku... Sen işkence çekerken kimin kimlere el ense çektiğini gör...

DÖRT: Olup biteni iyi izlemek ve buna göre değerlendirmeler yapmak istikameti korumak için önemlidir. Van’da bir partinin genel başkanına yumurta atılıyor, ses yok. Sonra Samsun’da diğer partinin eski liderine yumruk atılıyor, herkes ayakta. Kayseri’de iktidar partisinin bakanına yumruk atılıyor, yine herkes ayağa kalkıyor. Yandaş medya hemen ‘tanıdık yumruk’ başlığını kullanıyor. Fakat açıkça ve göstere göstere Ladik’te iki polis şehit ediliyor. Beklenen tepki ve hiçbir yaptırım yok. Bunların hepsi, menfur ve iğrenç bir oyunun parçasıdır. Ahlaktan, hukuktan nasibini almış bir insan bu olayları meşru göremez. Fakat bu sahnede birileri neden özel tepkiye layık, birileri değil? Bu ayrım niye?

BEŞ: Bu ülkede adam yerine koyulmak için Ermeni diasporasına, terör örgütünün katı ve yumuşak cephelerine, ABD yapımı ayarlı İslam ağının mensuplarına göz kırpmak, bunların parçası olmak mı gerekiyor?! Biraz düşünmeye değmez mi?

ALTI: Ben, Türk Milleti’ne mensubum, yapımı ve üretimi dışarıdan olmayan bir İslâm’a tabiyim, demekten korkuyorum. Ya sen? Kendini garanti altına almanın yolu mürit olmaktan ya da o sahnede rol almaktan geçiyor. Yeni moda bu... Bugün sahnelenen oyun bu milletin bütün değerlerine yöneliktir. ‘Sivil etiketli çeşme’ bu pisliği ahirete kadar temizleyemez!

---

Nadim MACİT, YENİÇAĞ, 23 Nisan 2010