HAYIR’LISI OLSUN !
Uzun süredir yazmak istemiyordum, ama yine de birşeyler karalamak durumundayım.
Şu ünlü ‘15 Temmuz’dan başlanabilir.
Önce bir ‘Fetö heyyülası’ yaratıldı.
Ve bu heyyülanın en somut hali Türkiye’de ‘Başkan’ olarak seçildi.
Bir ‘Anayasa’ değişikliği için sözde ‘haloylaması’.
Ardından bir sözde ‘seçim’le, ‘Başkanlık’ gözünden vurulmuş turna gibi av çantasına atılmış oldu.
Şimdi Dr Recep ‘Devlet Başkanı’ konumundadır.
Ancak ortada bir ‘Devlet’ bulunmamakta.
Bu ‘seçim’in seçim olmadığını dünya alem biliyordu.
Yine de bir ‘tarihi fırsat’ doğmuştu.
Çünkü halkın çoğunluğu ‘son deliğe takmış’ bulunuyordu.
Ya herro ya merro durumu da denilebilir.
Ve adım kadar eminimim, Dr Recep birinci turda seçilemedi.
Heyhat ki ne heyhat; bizim Muharrem İnce, sizin Meral Akşener ve onların Temel Karamollaoğulları gerçek bir ‘Millet Cephesi’ oluşturamadılar.
Herbirinin çok ‘Değerli’ olduğundan kuşkum yok!
Ancak üçü birarada ve hatta dördü bir arada bir ‘Değer’ oluşturamadılar.
Şimdi istedikleri kumda oynayabilirler.
Benim için artık hiçbir ‘değer’leri kalmamış buluyor.
Hatta hiçbir ama hiçbir ‘siyasi’nin benim yanımda bir ‘değer’i kalmadı.
Tam da bu nedenle, bu ‘değerli siyasi’lerden hiçbirşey olmayacağını söyleyebilirim.
En sağından en soluna..
Peki ‘n’olacak şu Türkiye’nin hali’ diyecek olursanız; söyleyeyim.
Önce bu ‘siyasi partileri’leri terketmek gerekiyor.
Bırakın kendileri çalıp kendileri oynasınlar.
İsim vermek gerekirse, önce CHP’yi, sonra İYİ partiyi, sonra Saadet’i, Vatan’ı, Demorat’ı ve Demokrat olmayanları terkedin.
Bunlar, Türkiye gibi bir ‘Ülke’yi yönetmekten acizdirler ve ‘Cumhuriyet’ gibi bir rejimi içselleştirememişlerdir.
Bugün sağda solda, sözde ‘şehit’ ve sözde ‘gazi’lerden sözediliyor, değil mi?
İşte bu ‘sözde’ gazi ve şehitler, bugün Dr Recep’in ‘Başkan’ seçilmesi için verilmişti.
Heriflerde öyle bir ‘yönetmek’ arzusu var ki, gerektiğinde ‘kefen’ bile giyebildiler.
Demek ki, öyle kıytırık ‘demokratlık’ havalarına girmekle birşey olmuyor.
‘Hukuk’-mukuk gibi palavralar, ancak ‘milleti aldatma’nın bir ‘araç’ı olabilirler.
Ne demişlerdi; biz kaybedersek silaha sarılırız.
Dediler mi demediler mi?
Ve kaybettiklerini gördükleri anda sokağa indiler mi inmediler mi?
Şimdi serin bir köşede çayını kahveni yudumlerken, bunlar ‘meçzup’ diyorsan, sen daha çok ‘demokrat’lık satarsın, ‘hukuk’ yumurtlarsın.
Oysa, bizim kaybetmek gibi bir ‘lüks’ümüz olamaz diyecektiniz.
Gerekirse öleceğiz diyebilecektiniz.
Öyle jilet-milet, epilesyon-mepilesyonla ‘Devlet’ yönetimine gelinmez.
Kaldı ki ortada bir ‘Devlet’ yok.
Siz bir ‘Devlet Kurmak’ için gelecektiniz.
Biz de sizi o nedenle destekledik.
‘Model’ aramanıza da gerek yoktu.
1923’te kurulmuş bir ‘Devlet’i yeniden ayağa kaldıracaktınız, o kadar.
Ve ben buna bir ‘Devrim’ diyordum.
Sizin aklınız ‘Devrim’e de yetmez, biliyorum.
Zaten herşeyi bilmenizi de beklemiyorum.
Ve yineliyorum; tren kaçmış bulunyor.
Şimdi hanginiz olursanız olun, varolan siyasi partilerden hiçbiriniz, bir daha öyle bir ‘fırsat’ bulamayacaksınız.
Size ancak o ‘sözde’ Meclis’te particilik oynamak kalmış bulunuyor.
Peki ‘çözüm’ nerede diyecek olursanız, onu da söyleyeyim;
‘Sürgünde Hükümet’te.
Ve iddiam olsun; Türkiye’de Cumhuriyet’i kurtarmanın biricik yolu ‘Sürgünde Hükümet’tedir.
Ben söyleyeyim de, siz isterseniz inanmayın.
Gelişmeler Türkiye’yi oraya sürükleyecek, vesselam.
Habip Hamza Erdem