İKİ KERE İKİ

Șimdi deniyor ki; seçimlere șunca gün kaldı, ülkemiz bunca zor durumda ve Alaca Karanlık Hükûmetini yıkabilecek bir CHP kaldı elimizde.

CHP’li olalım ya da olmayalım ama CHP’ye de, en azından, vurmayalım. Vurmak derken, eleștirilmeyelim demek isteniyor kușkusuz. Çünkü vurmak zamanı geldiğinde nasıl vurulacağını biliriz. Elle ayakla da olabilir, kazma kürek çapayla ya da top tüfek ve tabancayla...

‘Vurun Kahpeye’ diyen bir geleneğimiz var çünkü. Kahpeye vurulacak günde vurmak da iki kere iki gibidir. Ancak konumuz seçim ve vurulacak olan da CHP olduğu için, CHP’ye vururken iki kere düșünüp bir kere vurmayı deneyebiliriz.

Çünkü CHP, ‘Demokrasimiz’in vazgeçilmez kurumlarından olup ‘Ana Muhalefet’ diye tanımlanan önemli bir görev yükümlenmiștir. Hükûmete aday olmasından önce, hükûmetin her adımını denetleyecek ve bir yandan hükûmeti yönlendirirken bir yandan da kamuoyunu bilgilendirecek olan bir kurumdur.

‘Demokrasimiz’ kadar ‘Devlet’imiz için de çok önemli kurumlardan biridiri denilebilir. Șimdi elimizi vicdanımıza koyup değerlendirelim. Recep Șaban Ramazan’ın hükûmetin bașı olmasını sağlayan CHP midir değil midir? Bir diğerini ‘Çankaya’ya çıkartmam efendim’ diyen CHP kaç kilogram çekmektedir?

‘Anayasa Mahkemesi’nin ‘yapısını bozdurtmam efendim!’ diyen bir CHP’nin boyu ne; ‘Askerimi Ergenekona yedirtmem’ diyen bir CHP’nin gücü kaç beygirdir? ‘Aydınıma terörist deditrmem’, ‘Kürt Devleti kurdurtmam!’, ‘Kıbrıs’tan ödün verdirtmem’ diyen bir CHP olmuș da n’olmuștur?

Diyelim o statu quo’cu CHP cılız da olsa birșeyler demiș ve gitmiștir. Ve Y-CHP gelmiștir. Bu Y-CHP’nin de yüz değil yüzelli milletvekili olmuștur. Ve hatta ikiyüzelli...

Bu Y-CHP’nin ‘hükûmet’ kuracak sayıda milletvekili kazandığı varsayılsa bile; ünlü söze göre ‘hükûmet’ olurlar ama ‘iktidar’ olamazlar. Bir diğer ünlü sözümüze göre de ‘koç olacak kuzu ağıl önünde belli olur’ zaten. Oysa bu Y-CHP eskisinden daha zayıf bir oğlak gibi davranmaktadır.

Kemal Kılıçdaroğlu’na açılan ‘kredi’ saman alevi gibi parlayıp sönmüștür. ‘Devlet’i bırakmıș ‘demokrasimiz’i kurtarmak çabasına girmiștir. Devletsiz bir ‘demokrasi’ mi ne? Komadaki ‘demokrasimiz’e Avrupa’dan ‘solunum cihazı’ arayan... ‘Demokrasi’lerin ‘yerli’ olabileceğinden habersiz...

Cumhuriyet’in ne demek olduğunu bilen kaç Y-CHP’li var dersiniz? Mustafa Kemal’in ‘Ulus’ tanımını, sınava hazırlanan bir öğrenci gibi ezbere okumanın dıșında, kavramıș kaç ‘Parti Meclisi’ üyesi var? Kaç milletvekili kendisini ‘millet’i uğruna ‘feda’ edebilecek yürek tașıyor? Kaç partili gerçek ‘dava’ adamıdır acaba?

‘Ulusalcılık’ geçen yüzyılın düșüngüdümüdür; ‘Bağımsızlık’ yerini karșılıklı bağımlılığa bırakmıștır; ‘Özgürlükçü demokrasi’ yerinden yönetimi de içerir; ‘emperyalizm’in yerini uluslararası hukuk almıștır; ‘birey’ devleti önceler diyen bir Y-CHP var karșımızda. Recep bey’in boyu, posu, arabası, villasıyla uğrașan ve tipik bürokrat yaklașımla proje-mroje üreten bir Y-CHP.

Programsız.

İlkesiz de denilebilir.

AKP’yi veri alan, ona göre yeniden biçimlenen (konfigürasyon) bir Y-CHP. AKP ki, Türk hukukuna göre ‘keenlemyekûn’ bir partidir; meșru değildir. Anayasa Mahkemesi’nce kapatılmıștır. Șimdi ‘kefen cebinde’ kendi anayasasını koymak için çabalamakta. En azından anayasaların ‘kefensiz’ değiștirilemeyeceğini o da bilmekte.

Y-CHP’nin Kemal’i de bir kefene talip talip olmasına da, kendi kefeni yerine Recep bey’in kefeniyle uğrașmakta. Ne ki o da boyunu așmakta. Türkiye’de dört dörtlük bir anayasa için ‘vakit tamam’ oysa...

Böğrüne basılacak mühürünü aramakta.

Habip Hamza Erdem