İlkokul Türkçe kitabına Danıştay’da dava açtım


2015-2016 öğretim yılında 1.sınıfta okutulan, Milli ve Manevi değerlerimizi aşağılayan, aynı zamanda çocuğa psikolojik tehdit oluşturan 1.sınıf Türkçe Okuma Yazma kitabına 2.2.2016 tarihinde Danıştay’da dava açtım.

Önce Genel Kurmay’a şikâyet etmiştim. Aldığım cevapta başsavcılığa suç duyurusunda bulunabileceğim öneriliyordu. Bu öneriyle Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulundum. Oradan aldığım cevapta idari başvuru yollarının tüketilmesini müteakip idari yargı yoluna gidebileceğim belirtiliyordu.

Ben de öyle yaptım. Talim ve Terbiye Kuruluna verdiğim şikâyet dilekçesine “Bu kitapta herhangi bir yanlış yoktur” cevabı gelmişti, elimde belge hazırdı. Ben de bu cevabı ekleyerek Danıştay 8.Dairesine dava açtım. Önceki yıl dava ettiğimiz Türkçe-1 kitabına ilişkin “kullanılması sakıncalıdır” diyen bilirkişi heyet raporunu da yanına ekledim. Yolu açık olsun.

Milli Eğitim Bakanlığı öylesine dolaylı yollarla önümüzü kapatıyor ki, inanılır gibi değil. Bir kitapta şunca yanlış var, açılan dava son aşamaya geliyor ve bakanlık “biz zaten bu kitabı kaldıracaktık” diyor. Peki de, yeni neslin beyninde yaptığın yıkımları nasıl telafi edeceksin, mümkün mü?..

Bu yılın 1.sınıf kitabı bu yıl beşinci yılında, son kullanım tarihi doluyor, zaten seneye kalkacak. Kitap kalktıktan bilmem ne kadar zaman sonra açtığımız dava sona erecek, belli. Ama neyi ispatlayacağız, o önemli.

Kaç yıl sonra olursa olsun, kazanacağımı biliyorum, çünkü elimizde İl İdare Mahkemesinden çıkmış “kullanılması sakıncalıdır” örnek karar var. Bu kitabın da Danıştay kararı farklı olmayacak. O zaman geldiğinde onu götürüp başsavcılığa vereceğim, suç duyurusu yapacağım. Hukuk o zaman ne diyecek merak ediyorum, “geriye dönük suç duyurusu yapamazsınız” diyecektir muhtemelen.

Umuyorum bugün çocuklara verilen zararı MEB’da işbaşında olan herkes birgün paylaşacak.

Yorulmadın mı diye soruyorlar bana. Yorulmaya hakkımız yok. Çocuklar gözümüzün önünde psikolojik baskı altındalar. Bunu her gün daha fazla veliye anlatabiliyorum, metroda dolmuşta bunları konuşuyoruz. İnternet sitemden eskinin güzel ders kitaplarını indirmiş çocuklarını onlarla çalıştıranlara rastlıyorum. Bunlar bana güç veriyor. İşte, hafta sonu Fındıklı’da bir grup anneyle buluşacağım, bunları konuşacağız, onlara DVD eğitim seti vereceğim, onlar da çoğaltıp başkalarına.

“Umut yolcusu yorulmaz, ufukları aşar gider”. Şarkıdaki gibi.

Çocuklarımıza açılan psikolojik savaş karşısında daha fazla ailenin sesini yükseltmesi lazım. Hele din eğitimi adı altında yapılanları bir fark etseler, daha çabuk ayağa kalkarlar. Boyama resmi diye Kâbe resmini koydular kitaba, üstelik üzerinde de sümüklü böcek çocuğun gözünün içine bakıyor!!! Daha neler var neler.

Daha önce Hz.Muhammed’in Hayatı ders kitabındaki psikolojik operasyona sessiz kalan İlahiyat Fakültelerine Kuran Kursu kitaplarındakileri de yazdım, cevap veren yok. Oralar da kürsü kürsü ayrılmış, 2-6 yaş çocuğun din eğitimi diye bir kürsü yok, sorunu üstüne alan yok. Rahmetli annemin lafıydı, “O zot bu zot, ata kim verecek ot?”

Kim bakacak bu çocukların hallerine, yok mu kurtaran?

....

Kalem arkadaşım Engin Uçar son yazısında Türk Ordusuna karşı yapılan psikolojik operasyonları göğüslemek üzere kurulan Psikolojik Operasyon Biriminin AKP tarafından kapatıldığını ve o günden sonra PKK’nın psikolojik üstünlük sağladığından söz ediyor. Bu yazısını okurken ders kitapları üzerinden çocuklarımıza nasıl psikolojik operasyon yapıldığını düşündüm.

Türk Ordusu tarihten gelen deneyimlerle bağımsız savaş taktikleri geliştirebilme özelliğindedir, orda şüphemiz yok. Ancak Türk eğitim ordusunun böyle bir kabiliyeti yoktur, bağımsız güç olarak ortaya çıkamaz.

Sayın Erdoğan cemaatle araları açıldıktan sonra TSK’ya yaklaştı, elbette bundan hayırlı şeyler çıkar. Örneğin TSK üzerine yapılan psikolojik operasyonlar durdu ve NATO’dan bağımsız yeni birimler kuruldu, Türk sanayicileri yerli silah sanayisine yatırıma başladı, ki bu bağlamda Mustafa Koç’un Erdoğan ile yakınlaşması ve hatta ölümü üzerinde sorular oluştu.

Maşa olarak terörist grupların kullanıldığı yeni dünya savaşının topraklarımız üzerinde devam ettiğini açık seçik görür hale geldiğimiz son dönemde, bu savaşın halkımızı ve yeni nesillerimizi içine alacak şekilde psikolojik boyutunun olduğunu da düşünmek zorundayız.

Eğitim çağındaki neslimizin kendini psikolojik operasyondan kurtarma şansı sıfırdır. Çünkü eğitim ancak ve ancak yetişkinler tarafından çocuklara verilebilmektedir. Kendini kurtarabilme açısından TSK ile arasındaki fark buradadır. Şunu da unutmayalım ki Türk ordusunun insan kaynağı yarın bu çocuklardır. Gelecekte TSK için en büyük tehlike uygun adım yürümeyi bile beceremeyen böyle bir nesille bayrak tutmak zorunda kalmasıdır. Öyleyse, çocuklarımızı bu psikolojik saldırıdan korumak göreviyle karşı karşıyayız.

AKP de, Sayın Erdoğan da, bütün partiler de şunu bilsin; TSK’ya psikolojik operasyonu önleyeceksin, ama çocuklara yapılan psikolojik operasyona göz yumacaksın, böyle şey olmaz. Hepimiz kaybederiz.

Vatan Partisinde görev yapan Genel Kurmay eski İstihbarat Daire Başkanı İ.Hakkı Pekin de bunu bilsin, Ulusal Kanal yayın yönetmeni Hulki Cevizoğlu da bilsin.

Bugün MEB’nın ve DİB’nın yayınlarında Milli ve Manevi değerler bu kadar aşağılanıyorsa, bu kitaplara porno girmişse, baş döndürücü ve korkutucu resimlerle çocuğun akıl sağlığı bozuluyorsa, artık bilirkişi raporlarıyla ders kitapları sakıncalı bulunuyorsa, bu durum yeni nesillerimize yapılmış psikolojik operasyon değil midir?

Açtığımız davaların sonunu beklemeye yeni nesillerin tahammülünü sınamıyorsunuzdur umarım.

Eğitimci-Yazar Mahiye MORGÜL, 2 Şuat 2016
http://www.mahiye.net
mahiye@gmail.com