Son yıllarda televizyon ekranlarında dansözler eksik olmuyordu. Özellikle, bir dönem yılbaşı eğlencesi demek dansöz izlemek demekti adeta. Peki ne oldu ekranlara?

“Yayınlarda dansözlere yer verilmesi çocuk ve gençleri olumsuz etkiler” diyen resmi bir kurum bununlada yetinmeyerek, dansöz oynatmanın “Türk aile yapısına aykırı” olduğuna da hükmetti. Dolayısıyla dansözler ekranlara jübile yapmadan sessiz sedasız veda etmişti.

Oysa geride bıraktığımız son iki yıl da türk siyaset tarihinde kıran kırana bir kıvırma yarışı vardı. Hani dansözler bile bukadar kıvıramaz dediğimiz tarzdan.

Yoksa dansözlüğü ekranlardan uzaklaştırıp, kürsülerde yaygınlaşmasının sorumlusu halk olarak bizlermiyiz?

Bir zamanlar politikacıların tek derdi, kendi yaptıkları iyi icraatları başkasının sahiplenmesiydi. Şimdi ise kıvırmalar ekranlardan kürsülere taşınmış durumda.

Hele bir grup var ki, sürekli kıvırma politikası hürdasında. Yetmezmiş gibi geride bırakacağımız bu yıl türk tarih ve manevi değerlerimize sahiplenme ve sarılma sevdasına tutuştular. Dansözlük kültüründe bir sahiplenme var mı bilmem ama şu durum gayet net; Bizler dansözsüz yapamıyoruz.

***

Öngörülemezlik, belirsizlik ve galiba birazda kıvırımlı gerilim dolu bir yıl bizi bekliyor. 2018 de daha seçici olmayı tavsiye ediyorum herkese.

Yeni yıl da dilinizde saygı, gözlerde sevgi hiç eksik olmasın. Yüreğinizde Mustafa Kemal ile kalın;

Saygılarımla,

Ümit DOĞANCI