PAZAR YAZISI
Elim değmişken, ‘pazar yazısı’nı da yazayım dedim; bugün okunmasa da olur.
Yılmaz Özdil’e teşekkür
“Demokrasi’nin Erdemleri” başlıklı yazıda şöyle yazmıştım:
« Konuyla ne kadar ilgili olduğuna, siz okuduktan sonra karar verin, ancak geçen gün izlediğim bir ‘doğa olayı’nı sizlerle paylaşmak istiyorum. Amazonlar’daydı sanıyorum. Serçe büyüklüğünde ve tunç renkli sevimli bir çift kuş. Ne emeklerle topladılar o otları ve ne de güzel bir yuva yaptılar: bir mimarlık ve mühendislik harikası.. Sonra yumurtalara geldi sıra, dört mü beş mi yumurta yaptı dişi kuş. Ama sırayla ısıttılar yumurtaları; bir dişi bir erkek, ayrımsız. O ara, az ileride bir başka kuş gözlüyordu olanları. Sonra nasıl oldu ben göremedim ama, dişi kuş yuvaya geldiğinde bir başka yumurta gördü. Diğerlerinden irice ama o da diğerleri gibi mavi. Sorun değil dediler ve yine bir dişi bir erkek olmak üzere ısıttılar yumurtaları. Ve gün geldi, yavrular yırttılar kabukları ve gün yüzüne çıktılar. Sevimli kuş çifti, koşup yiyecek taşıdılar yine durmaksızın. Yavrular gün geçtikçe büyüdüler. Ancak bir anormallik vardı, yavrulardan biri daha hızlı büyüyordu diğerlerinden. Zaten yuva avuç içi kadar bir yer. O yavru büyüyüp serpildikçe, diğer yavrulara yer kalmadı yuvada. Herbiri düştüler yuvadan aşağı, birer birer. Kuş çiftimiz, olanların ayırdına varamadılar nasılsa. Ve yavru büyüdükçe büyüdü, yuvaya sığmaz oldu. Anne baba onu yakındaki bir dala taşıdılar ve habire yem yetiştirmeye çalıştılar. Yavru büyüyordu ve anne-babanın boyunu çoktan geçmişti. Serçenin yanında tavuk kadar olmasa da piliç kadar olmuştu, son gördüğüm zaman. Film mi bitti; ben mi kaçırdım bilemiyorum, ancak sonunu çok merak ediyordum. Ya, diyordum kendi kendime, o yavru aynı zamanda bir ‘etobur’ çıkarsa. Ve dönüp anne ile babayı sırayla yerse, ne olacaktı? Hala merak ederim. » (1)
Tam on gün sonra, Yılmaz Özdil yazdı, meğer adı ‘Guguk Kuşu’ (2) imiş. Ne kadar teşekkür etsem az.
Ve meğer, analık-babalığını yemez, salt yuvayı dağıtıp gidermiş.
**
Yaşar Nuri Öztürk’e geçmiş olsun
Yine aynı yazımda ben; “Yaşar Nuri Öztürk, ‘bilinçaltı’mızdaki kimi kavramları temizleyelim diyordu da, ne güzel söylüyordu.
‘Hayır öyle değil, böyledir’ diye ne denli savaşım verilse boş.
Kavramlarımızı yeniden tanımlamalıyız, hepsi bu.”
Ve bu yazıdan üç hafta sonra, Yaşar Nuri Öztürk’ün, yazı ve konuşmalarında halka ‘raiye’ (sürü) diyerek hakaret ettiği savıyla ifadesine başvurulduğunu öğrendim.
Geçmiş olsun dileklerimi sunuyorum.
Tam da Voltaire’e yakıştırılan söz gereği, Yasar Nuri Öztürk’ün “görüşlerine katılmasam da onları özgürce dile getirmesi için mücadale ederim”.
Kaldı ki, “bilinçaltımızdaki kimi kavramları temizleyelim” önerisi kadar yerinde ve gerekli bir çıkışı Türkiye’de dillendirebilecek kaç ‘aydın’ımız var?
Dünya genelinde kaç aydın?
**
Kalemler ve Kılıçlar
Yalçın Küçük’ün Ulusal Kanalda ‘Kalemler ve Kılıçlar’ programına yeniden başlamasına sevindim.
Herkesi sevinmeye çağırıyorum.
Yalçın Küçük ‘ufuk açıcıdır’, bilinçaltımıza yer etmiş kavramları temizlemede üstüne yoktur.
Kar/zarar konusunda, onun, kırk yıl önce, “Türkiyede bütün ekonomi kitapları yakılsa Türkiye’nin zararı olmaz, karı olur” diye yazmasının ne kadar yerinde olduğunun altını çizeyim.
Dünya genelinde de dörtte üçü yakılsa, insanlık zarar görmez karlı çıkar diyelim.
Gelecek programında, ‘kapitalizm mi kaldı?’ sorusuna yanıt arayacağını duydum.
Dünyayı böylesine ‘yaşanmaz’ hale getirdikten sonra gitse n’olacak, değil mi ama?
Yerine ne koyulacağı önemli.
Sakın ‘bilinçatımıza yer etmiş kavramlar’dan olmasın.
‘Eski’ler temizlensin de, ‘temiz eski’ olmasın.
Ne ‘Klasik’ ve ne de ‘Plastik’ olsun.
Olabliyorsa ‘İdéelle’ olsun (3)
Habip Hamza Erdem
___________
(1) http://www.dunya48.com/habip-hamza-erde ... -erdemleri
(2) Yılmaz Özdil, ‘Guguk Kuşu ‘, Sözcü Gazetesi, 7 Kasım 2015
(3) http://www.persee.fr/doc/hom_0439-4216_ ... -crossRefs