RUS UÇAĞI ve ‘UTANMA DUYGUSU’
« Türkiye’nin kendi kendisini koruyacağı günler gelip dayanmıştır », diye yazmışım.
‘O’ zaman ne zaman (mış) ?
2013’lerden itibaren. Tam iki yıl önce öyle yazmışım.
‘Akçakale’ye top mermisi düşse de düşmese de Türkiye bu ‘savaş’a girecek” diyerek gelmişiz.
Pekiyi Türkiye ‘kendi kendisini nasıl koruyacak’?
Rus Diş İşleri Bakanı’nın geleceği günün akşamı Rus uçağını vurarak mı?
‘Özel’ komutanın yetiştirmesi ‘özel’ Genel Kurmay başkanlığıyla mı?
Ayrıntısına girmiyorum, ama ‘bu’ Genel Kurmay’ın ‘kurmaylığı’ daha çok su kaldıracağa benziyor.
Yineleyeyim o zaman ; « ABD’nin yanında, önūnde veya arkasında olanlar da vurulacaklardır ».
Zerre kadar ‘kurmaylık’ bunu görmeye yeter de artar.
Arkadan Vurmak
Türk Ordusu’na Putin de olsa ‘hakaret’ edememeliydi.
‘Arkadan vurmak’ da ne demek ?
Hayır biz arkadan vurmadık, on kez uyararak vurduk diyebilirler.
Onu siz gidip yüzde elliye anlatın.
Siz bizim çocukların kaçakçı tankerlerini vurursanız, biz de sizin uçağını vururuz denilmek istendiğini, bütün dünya biliyor.
Bilmeyenler, bizim yüzde elli ile Genel Kurmay’ımız..
Bayır-Bucak Türkmeleri imiş..
Özrünüz kabahatinizden büyük.
Sizi bilmem ama ben u-ta-nı-yo-rum.
Utanmanın bir ‘Erdem’ olduğunu biliyorum.
Bir ‘insanî değer’ olduğunu da, ve ‘öfke’nin bir başka dile gelişi oluğunu da.
Hem ‘kişisel’ ve hem de ‘ulusal’.
Vuracak Ve Vurulacak!
Ne olacak șu ‘Suriye’nin hali’?
Amerika vuracak mı, vurmayacak mı?

Vurursa nerede duracak?

Tūrkiye’de ‘ayağını sallasan stratejik araștırma merkezi’ne değiyor, değil mi?

Ve tūmū kulaklarını dikmiș Obama’nın ne dediğine, Dr Recep’in nereye gittiğine bakıyorlar.

Sonra da televizyon televizyon gezip, bir yandan ‘ceset edebiyatı’ yaparlarken öte yandan ‘ceset dağları’na davetiye çıkarmaktadırlar.

Pekiyi ama, gerçekten Amerika Suriye’yi vuracak mı?

Evet vuracak.

Bu savașa ne denli karșı olursak olalım, Beșar El Esad’ın bu savașın ‘bahane’si olduğunu yadsımanın olanağı kalmamıștır.

Ve bu savaș kūçūk, būyūk, dar ya da geniș Orta-Doğu projesinin de sonu olacaktır.

ABD vuracak ve aynı zamanda vurulacaktır.

ABD’nin yanında, önūnde veya arkasında olanlar da vurulacaklardır.

Akçakale’ye top dūșse de dūșmese de Tūrkiye’nin bu savașa gireceğini, Akçakale’ye ilk mermiler dūștūğū gūnlerde yazdım.

Temmuz 2012’de demiștim ki;
“Dünya ekonomisinin yetmișli yıllardaki bunalımı sekseklerde ‘desantralizasyon’, ‘delokalizasyon’, ‘destrüktürasyon ya da ‘demastürbasyon’ politikaları ile ‘teğet’ geçilebildi.

89’da tam ‘dananın kuyruğu kopacak’tı ki, Amerika sayesinde SSCB dağıtıldı.

Almanya kendi ‘Doğu’sunu ve o arada Yugoslavya’nın çoğunu afiyetle yedi.

Fransa Romanya’ya, ABD Orta Asya’ya, İngiltere Ora’ya, İtalya Bura’ya dișlerini geçirdiler.

Her ne kadar ‘tek diș’leri kalmıș idiyse de, hala ișe yarıyordu.

Önemli olan diș geçirmekti.

Emilen kan ‘Batı’yı beslemeye yetiyordu.

Ve Batı için ‘kan emme’ konusunda ‘sorun’ yoksa, ‘Doğu Sorunu’ diye bir sorun da yok demektir.

2000’li yıllar ‘teğet’ten sonra ne geliyorsa ‘öyle geçti’.

2000’lerin ikinci yarısında ve özellikle de 2008’de ‘yolun sonu’ görünmüștü.

Hep söylendi, yineleyeyim, ‘Bu bunalım’ kapitalizmin ‘o bunalımı’ydı.

Onulmaz!

Kimi arkadașlar ‘Üçüncü Dünya Savașı’ için ‘Somali’yi gösteriyorlardı, tarih için de 2011’i bekliyorlardı.

Yanıldılar.

Bu tür süreçler için ‘fal bakıp’ yer ve zaman verilmeyeceği açıktır.

Ancak bendeniz; bu ișin ucu Türkiye’ye dayanmazsa her șey olabilir ama bir ‘Üçüncü Dünya Savașı’ çıkmaz diyenlerdenim.

Bugün bu ișin ucu Türkiye’ye dayanmıș mıdır dayanmamıș mıdır?

Dayanmıștır.”

Șimdi Tūrkiye savașı değil ama savaș Tūrkiye’yi yönetecektir.

Ve Suriye’yi Rusya ya da Çin, İran ya da Hindistan, Kuzey Kore ya da Gūney Afrika koruyabilir ama Tūrkiye’yi ne AB ve ne de ABD koruyamayacaktır.

Ne NATO ve ne de RASMUSSO koruyabilecektir.

Tūrkiye’nin ‘kendi kendisini koruyacağı’ gūnler gelip dayanmıștır.

Tanrı’nın sevgili kulunun ‘kısmet’ ayağına gelirmiș..

Habip Hamza ERDEM - 06 Eylül 2013