Sevinmek Mi Ağlamak Mı Gerekir?

IMF’ye olan borcumuzun son taksitini, 421 milyon dolar olarak, ödememiz, elbette ki sevinilebilecek bir durumdur. Ancak 336 milyar dolar olan dış borcumuzu unutmamak şartıyla. Dürüst siyasetçinin sadece lehine olanları değil, aleyhine de olanları dillendirmesi gerekir.

Ama mevcut iktidar bu konuda maalesef sınıfta kalmıştır. Millet bunun da farkındadır. Zira ekonomisi düzgün olan ülkeler, sıcak paraya güvenmez, üretken olmaya çalışırlar. Hele hele dış borçlanmayı akıllarından bile geçirmezler.

Çünkü kalkınmış ülkelerin bütçe açıkları yoktur. İstihdam problemleri kalmamıştır. Sosyal gelişmişlikleri dengelidir. Katmanları arasında ekonomik uçurumlar yoktur.

Türkiye’de durum nedir? Öncelikle sanayileşme hamlelerinden vazgeçildiği için, ülkemiz üretimden mahrumdur. Tüm sanayi kuruluşları özelleştirme adı altında satılmış, alınan paralar da çarçur edilmiştir. Bu durumdan neşet eden işsizlik de ivme kazanmıştır.

Diğer taraftan cari açık her yıl biraz daha artmaktadır. Merkez Bankası 2013 Mart ayı verilerine göre bu açık, 42 milyar 138 milyon dolardır. Bunun sebebi israfın gelirden ziyade oluşudur. Çünkü her bakanlıkta, her genel müdürlükte bir israf yarışı vardır. Alınan borçların faizini ödemek, bütçeyi çökertecek dereceye getirmiştir. Bunun ceremesi de, vergilerle vatandaşa yükletilmektedir. Vatandaş çaresizdir.

Ziraatımız, hayvancılığımız zaafa uğratılmış, ihtiyaçlar dolar karşılığı ithal mallarla karşılanmaktadır. Türkiye bir nevi ithal mallar cenneti haline getirilmiştir.

İşçiler, memurlar aldıkları ile geçinememekte, bundan dolayı boşanmalar büyük bir hızla artmaktadır. Şehirlerin varoşlarında ve kırsal alanlarda yaşayanlar yoksulluk türküleri çağırmaktadırlar. Bu feryatları duyan mı var?

Bütçeler devletin bir nevi iskeletidir. Bir devletin ayakta durabilmesi için, ekonomisinin her şubesiyle iyi hal göstermesi gerekir. Sadece IMF’nin borcunun ödenmesinin, ekonominin sıhhat şartı gibi gösterilmesi aldatıcıdır.

Ayrıca ülkemizde adil ve dengeli bir paylaşım da yoktur. Her dönemde olduğu gibi, bugünkü hükümette de zengini daha zengin yapan, fakiri daha fakir yapan uygulamalar vardır.

Bu durumun durdurulmaması, çok uzak olmayan gelecekte, ekonomik ve siyasi patlamalara sebebiyet verebilir. Zira; “Biri yer biri bakar / Kıyamet ondan kopar” atasözü, uzun yılların uygulamalarındaki aksaklıklardan üretilmiştir.

Dış borcu ve iç borcu devamlı artan bir ülkenin ekonomisinin sıhhatinden bahsetmek, abesle iştigaldir. Zira bu yükseliş her yıl biraz daha artmaktadır. Nitekim aşağıdaki liste açıklamalarımızı teyit etmektedir. Bu tablolar karşısında sevinmek mi, ağlamak mı gerekir?

İsmail MÜFTÜOĞLU, 21 Mayıs 2013
i-muftuoglu@hotmail.com