Hainsin, Anladık! Bari Utanman Olsun!
Gönderilme zamanı: Sal Ara 20, 2011 13:12Düşman etlerini lime lime etmek için saldırdığında, tek silâhı ölüm olmaz!
En azından erkekler için böyle olsa da, kadınlar için böyle olmaz.
Düşman canından can koparmak için geldiğinde, yanında onurunu, gururunu ve en önemlisi namusunu götürür çoğu kez.
Ve bazen öyle kalleştir ki, şeytanı bile utandırabilir yaptıklarıyla.
Seni onun varlığı için savaştırırken, o ananı, babanı hatta canından can olanı öldürüyor olabilir acımasızca.
Aynı Cezayirlilere olduğu gibi… Aynı Fransızların yaptığı gibi…
Yıllardan 1945, Günlerden 8 Mayıs...
Fransa için kurtuluş, Cezayir için ölüm günüydü.
Fransa Nazi Almanya’sı tarafından işgal edilmiş, Fransa da kurtuluşu için sömürgesi olan Cezayirli gençleri savaşa göndermişti.
Cezayirli gençlerin bu savaşa katılırlarken Fransızlardan istediği tek şey, savaşı kazandıkları takdirde bağımsızlıklarını ilân edebilmeleriydi…
Fransızlar Cezayirlilerin desteğiyle Almanları yendi.
Cezayir halkı hem savaşı kazanmanın hem de onlara verilen sözlerin doğrultusunda bağımsızlıklarına kavuşmaya yaklaşmanın coşkusuyla sokaklara döküldü. Özgürlük sadece bir adım önlerindeydi.
İsterseniz sonrasında neler yaşandığını yürüyüşü organize edenlerden Saci Ben Hamlan’ın anılarından öğrenelim:
‘Amacımız, hem zaferi kutlamak hem de bize bağımsızlık sözü veren Amerikalılara, İngilizlere ve Ruslara sözlerini hatırlatmaktı. Gösteride Fransız, İngiliz, Amerikan ve Rus bayraklarının yanında; bugün Cezayir’in bayrağı olan Cezayir Halk Partisi’nin bayrağını da kaldırmıştık. Halk yürüyüş boyunca özgürlük sloganları atıyordu. Yürüyüşün sonuna geldiğimizde bizi bekleyen Fransız jandarma birlikleri ile karşılaştık. Jandarmanın sivil halk üzerine ateş açmasıyla ortalık karıştı. Sonra da olağanüstü hâl ilân edildi ve Fransız ordusu katliama başladı. ‘Saftık’, o zamana kadar Fransızların bize katliam yapacağını hiç düşünmemiştik. Bize ihanet ettiler. Diğer müttefik ülkeler de sözlerini unuttu. Fransız askerleri sonraki günlerde on binlerce Cezayirliyi katletti. Öldürülenlerin bir kısmı şehrin dışında açılan büyük çukurlara gömülürken, bir kısmı ise şehri ziyarete gelecek olan Fransız valinin ‘ceset kokularını duymaması’ için Ben Hamla’nın Nazi fırınlarına benzettiği ölüm fırınlarında yakıldı. Guelma’nın dışındaki kireç fırınları ölüm fırınlarına dönüşmüştü. Öldürülen binlerce Cezayirli ölüm kamyonlarıyla bu fırınlara taşındı. Hepsini yaktılar. Yanan cesetlerin kokusunu duyuyorduk…’
İşte böyle dostlar!
Düşman düşmanlığını yapmış, acımasızca bir halkı yerle bir etmişti!
Bu gün bile internette tecavüze uğradıktan sonra zorla birlikte fotoğraf çektirilen Cezayirli genç kızların çırılçıplak resimlerini bulmak mümkün.
Şimdi Fransa utanmadan, bizim Ermenilere katliam yaptığımızı iddia ediyor, hatta daha da ileri gidip Fransa sınırlarındayken ‘Ermeni katliamı yoktur’ diyenlere hapis cezası uygulamayı kanun haline getirmeye hazırlanıyor.
‘İnsanda biraz utanma olmalı’ deriz ya hep… Sanırım utanma sadece insanda olmamalı, koskoca bir ulusun da, biraz olsun utanması olmalı.
Olmalı ki, geçmişlerine bir nebze olsun bakıp, başka ülkelerin geçmişlerine dil uzatma yüzsüzlüğüne kalkışmasınlar!
En azından erkekler için böyle olsa da, kadınlar için böyle olmaz.
Düşman canından can koparmak için geldiğinde, yanında onurunu, gururunu ve en önemlisi namusunu götürür çoğu kez.
Ve bazen öyle kalleştir ki, şeytanı bile utandırabilir yaptıklarıyla.
Seni onun varlığı için savaştırırken, o ananı, babanı hatta canından can olanı öldürüyor olabilir acımasızca.
Aynı Cezayirlilere olduğu gibi… Aynı Fransızların yaptığı gibi…
Yıllardan 1945, Günlerden 8 Mayıs...
Fransa için kurtuluş, Cezayir için ölüm günüydü.
Fransa Nazi Almanya’sı tarafından işgal edilmiş, Fransa da kurtuluşu için sömürgesi olan Cezayirli gençleri savaşa göndermişti.
Cezayirli gençlerin bu savaşa katılırlarken Fransızlardan istediği tek şey, savaşı kazandıkları takdirde bağımsızlıklarını ilân edebilmeleriydi…
Fransızlar Cezayirlilerin desteğiyle Almanları yendi.
Cezayir halkı hem savaşı kazanmanın hem de onlara verilen sözlerin doğrultusunda bağımsızlıklarına kavuşmaya yaklaşmanın coşkusuyla sokaklara döküldü. Özgürlük sadece bir adım önlerindeydi.
İsterseniz sonrasında neler yaşandığını yürüyüşü organize edenlerden Saci Ben Hamlan’ın anılarından öğrenelim:
‘Amacımız, hem zaferi kutlamak hem de bize bağımsızlık sözü veren Amerikalılara, İngilizlere ve Ruslara sözlerini hatırlatmaktı. Gösteride Fransız, İngiliz, Amerikan ve Rus bayraklarının yanında; bugün Cezayir’in bayrağı olan Cezayir Halk Partisi’nin bayrağını da kaldırmıştık. Halk yürüyüş boyunca özgürlük sloganları atıyordu. Yürüyüşün sonuna geldiğimizde bizi bekleyen Fransız jandarma birlikleri ile karşılaştık. Jandarmanın sivil halk üzerine ateş açmasıyla ortalık karıştı. Sonra da olağanüstü hâl ilân edildi ve Fransız ordusu katliama başladı. ‘Saftık’, o zamana kadar Fransızların bize katliam yapacağını hiç düşünmemiştik. Bize ihanet ettiler. Diğer müttefik ülkeler de sözlerini unuttu. Fransız askerleri sonraki günlerde on binlerce Cezayirliyi katletti. Öldürülenlerin bir kısmı şehrin dışında açılan büyük çukurlara gömülürken, bir kısmı ise şehri ziyarete gelecek olan Fransız valinin ‘ceset kokularını duymaması’ için Ben Hamla’nın Nazi fırınlarına benzettiği ölüm fırınlarında yakıldı. Guelma’nın dışındaki kireç fırınları ölüm fırınlarına dönüşmüştü. Öldürülen binlerce Cezayirli ölüm kamyonlarıyla bu fırınlara taşındı. Hepsini yaktılar. Yanan cesetlerin kokusunu duyuyorduk…’
İşte böyle dostlar!
Düşman düşmanlığını yapmış, acımasızca bir halkı yerle bir etmişti!
Bu gün bile internette tecavüze uğradıktan sonra zorla birlikte fotoğraf çektirilen Cezayirli genç kızların çırılçıplak resimlerini bulmak mümkün.
Şimdi Fransa utanmadan, bizim Ermenilere katliam yaptığımızı iddia ediyor, hatta daha da ileri gidip Fransa sınırlarındayken ‘Ermeni katliamı yoktur’ diyenlere hapis cezası uygulamayı kanun haline getirmeye hazırlanıyor.
‘İnsanda biraz utanma olmalı’ deriz ya hep… Sanırım utanma sadece insanda olmamalı, koskoca bir ulusun da, biraz olsun utanması olmalı.
Olmalı ki, geçmişlerine bir nebze olsun bakıp, başka ülkelerin geçmişlerine dil uzatma yüzsüzlüğüne kalkışmasınlar!