News of Bige AKSOY

‘Bakanım, sizi gördüğüme çok sevindim’
‘Nereden inanayım sevindiğine… Hadi bir takla at da görelim…’
‘Ama Bakanım, ben takla atmayı beceremem ki!’
‘Aaa olmadı… İyi bari, bir göbek at da seyredelim.’
‘Müziksiz mi?’
‘Müziksiz olmazsa, çalın davulları!’
Ve bir zamanlar ‘Ata’sının ‘Efendi’ ilan ettiği ‘Köylü’ kendi verdiği oyları sayesinde Bakan olan İdris Naim Şahin’e ‘efendi”liğini devretti…


Belki de çoğumuzun “UNUTTUĞU” bir olayı “HATIRLAMAK” gerekiyor, FARKI fark etmek için.

İngiliz Kralı VIII. Edward İstanbul'a, Atatürk’ü ziyarete gelir. ...

Balkonlarından çamaşırlar sarkan, bir evden hapşırıldığında diğer evden‘çok yaşa’ sı yetişen, kendi küçük yüreği yuvaları ısıtan mahallelerimiz, yerlerini beton yığını gökdelenlere bıraktıktan sonra bir haller oldu yurdumun insanına.

Çöpçatan teyzeler mahallelerle birlikte ortadan kalktığı için midir bilinmez, genci yaşlısı akın etti evlilik programlarına.

İşte böyle programlardan birine rastlamıştım birkaç ay önce.

Yaşının yetmişin üzerinde olduğunu tahmin ettiğim bir teyze, bolca atılan göbeklerin eşliğinde yerleşti gelin kız sandalyesine…

-Teyzecim söyle bakalım nasıl bir damat istiyorsun? ...

Şu dindar gençlik pörtletmesi çıktığından beri -ki benim için bu durum gerçekten bir pörtletmeden başka bir şey değildir- çocuklarımız üzerinden hayal edilen geleceği epey merak etmekteydim.

Sonuçta -az ya da çok- hepimiz çocukluğumuzda ailelerimizden dinimizle ilgili birçok bilgiyi alıyorduk. Okula başladıktan sonrada Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi dersi sayesinde dualarımızı, namaz kılmayı ve ahlâklı (!) olmayı öğreniyorduk.

Dindar gençlik yetiştirmek isteyen bir hükümet bunlardan başka ne verecekti ki? Çocuklarımız nasıl daha dindar olacaklardı derken, ...

Haftalar oldu gündemden uzağım.

Biraz vicdan azabı biraz huzur.

Bazı geceler kalkıp haber sitelerini tarasam mı diyorum, sonra baharı düşünüp vazgeçiyorum.

Belli mi olur? Belki güneşi görmek bir gün bana da lüks olacak.

Ne de olsa geleceğin ucu karanlık. Belki de çok yakında eli kalem tutan her fani, Silivri zindanlarını tadacak.

Grip artık dayanılmaz vaziyete geldi, ben sadece ekeceğim tohumlarımı düşünüyorum. İçimi tekrar bir sıkıntı kaplıyor. Mutlu olmak utanılacak bir hal almış sanki. Birileri yarınları ...

Başı kel bir çocuk…
Belli üç numaraya vurulmuş saçları…
Masum…
Belki biraz haylaz…
Belki de çokça yaramaz…
Diyorum ya, o sadece bir çocuk…
Büyüdüğünde ne olur bilinmez…
Belki bir asker…
Büyük ihtimalle de baba…

Her masumu suçsuz sanırız ya, bizim çocuk en büyük suçu işlemiş. Nefretin en büyüğünü hak etmiş Türk doğmakla.
Ne çocuk olduğu düşünülmüş etleri dağlanırken, ne de masum olduğuna bakılmış başı kesilirken.
Sadece futbol oynamak istemiş Ermeniler!
Küçücük ellerini görmek bile ...

Matruşkaları sever misiniz?
Hani şu açtıkça içerisinden yeni bebekler çıkan, Rus icadı tahta oyuncakları.
Açıkçası ben kendilerinden hiç hazetmem.
Soğukturlar…
Bilinmezdirler…
Gizlidirler…
İçlerinden kötü bir şey çıkmayacağının garantisi yoktur.

Matruşkaların Rusların hayatına girmesi 1890 yıllarında olduğu tahmin edilir, yani dünyayı kasıp kavuran Rus istihbarat örgütü KGB’nin kurulmasından yaklaşık 20 yıl öncesine denk gelir.
Bu gün bile bir KGB ajanının açığa çıkması, aynı son matruşkayı bulmak gibi heyecan vericidir…

Bu sadece KGB için böyle değildir aslında. ...

-Birader, sen kimsin bakayım?
-Pardon, anlayamadım beyefendi?
-Boş ver beyefendiyi falan… Sen kimsin, onu deyiver.
-Ben Ahmet. Ne oldu ki?
-Sen kimsin, necisin Ahmet?
-Beyefendi, asıl siz kimsiniz, niye soruyorsunuz bu soruları?
-Sen İzmirli misin Ahmet?
-Hayır değilim.
-İzmirlisin İzmirlisin… Belli!
-Kardeşim, İzmirli falan değilim, belâ mısın! Bırak da yemeğimi yiyeyim, çattık valla ya!
-Valla falan diyosun da Ahmet, öğle namazı vakti burada oturmuş zıkkımlanıyosun!
-Höö!?
-Hö ya… Hepimiz girdik, namazımızı kıldık. Sen burada ...

Vicdan sustu.
Hukuk sustu.
İnsanlık sustu.
Göz göre göre öldürüldük ey halkım, unutma bizi.
Kanserdik; ölüm, her gün bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde.
Uydurma davalarla kapattılar hücrelere.
Hastaydık.
Yurt dışına gitseydik kurtulurduk belki.
Bir buçuk yaşındaki kızlarımızı öksüz bırakmazdık.
Önce kolumuzu, omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attık önlerine.
Sonra da otuz iki yaşında bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz.
Öldürüldük ey halkım, unutma bizi.
Giresun'daki yoksul köylüler, sizin için öldük.
Ege'deki ...

Şiiiişşşşt!!!
Aman sakın sesinizi çıkarmayın!
İlk defa bu hükümetin tarihten anlamamasının güzel yanını göreceğiz, çaktırmayın.
Bizler köseleye döndük etkilenmiyoruz, ama minicik yavrularımıza yazık…
Anladığınızda heyecanlanıp bağırmayın.
Açıkça söyleyemem, lütfen ısrarcı olmayın.
Diyorum ya fark edilirse yandık!..
Beni hırsımdan ağlatmayın…

Şimdi ben size ipin ucunu vereceğim; siz ister kazak örün, ister başınıza örülen çorabın modelini çıkarın.

İlk ipucumuz, ‘ÇOCUK’…
Evet evet…
Evlerinizde yaşayan o küçük insan yavruları.
Hani adam olsunlar diye ömrümüzü heba ettiğimiz minik canavarlarımız. ...

Dışarıda inanılmaz bir fırtına var.
Ne ağaçların toprakta kalma ne de çatıların yerinde durma garantisi yok.
Yer gök sanki bir olmuş isyana hazırlanmakta.
Bu fırtınanın sonu ne olacak diye beklerken, elektrikler kesiliyor ve yaşadığım ada karanlıklara mahkûm kalıyor.
Saatler sonra elektrik idaresinden bilgi almayı başarıyoruz.
Denizden geçen kablolar kopmuş ve ne kadar elektriksiz kalacağımız meçhul.
Şanslıysak rüzgâr hızını düşürecek ve adaya jeneratörler getirilecek.
Ancak bu, ne kadar zaman alacak belli değil.
Birkaç gün tüm ...