17 Yaşında...


Istırap içindeyim. Artık ben bir istatistiğim. Buraya ilk geldiğim zaman kendimi çok yalnız hissettim.
Çok kederliyim ve bana ilgi ve anlayış gösterilmesini bekliyordum. Bu olmadı. Sadece, vücutları en az benimki kadar kötü berelenmiş binlerce başka insan gördüm. Bana bir numara verildi ve “trafik kazasından ölümler” bölümüne gönderildim.

Öldüğüm gün, sıradan bir gündü. Otobüse binmiş olmayı ne kadar isterdim!
Ama otobüsü küçümsüyordum. Annemden arabayı nasıl zorla aldığımı hatırlıyorum.
“Lütfen” demiştim. “Bütün çocuklar okula arabayla geliyorlar.
” Saat 2.50′de zil çaldığı zaman, kitaplarımı dolabıma attım. Ertesi sabaha kadar özgürdüm.
Park yerine koştum. Arabayı kullanacak ve kendi kendimin patronu olacak olmam bana çok heyecan veriyordu.

Kazanın nasıl olduğu önemli değil. Avarelik ediyor, hızlı gidiyor, çılgın hareketler yapıyordum. Ama özgürlüğün tadını çıkarıyor ve eğleniyordum.
Hatırladığım en son şey çok yavaş ilerleyen yaşlı bir kadının önüne geçtiğimdi. Sonra bir çarpışma sesi duydum ve müthiş bir sarsıntı hissettim. Her yer cam ve çelik parçaları ile dolmuştu. Bedenimin sanki içi dışına çıkmıştı. Birisi haykırıyordu. Bu galiba bendim.

Sonra, birden uyandım. Etraf çok sessizdi. Bir polis memuru başımda duruyordu.
Derken bir de doktor gördüm. Bedenim paramparçaydı. Her tarafım kan içindeydi.
Bir sürü yerime cam parçaları saplanmıştı. Çok tuhaftı, çünkü hiçbirşey hissetmiyordum. Ayy, durun neden o çarşafı yüzüme örtüyorsunuz? Ölmem mümkün değil, daha henüz 17 yaşındayım. Bu gece bir kızla randevum var.
Önümde upuzun bir hayat var. Daha ben ne yaşadım ki? Hayır, ölmüş olamam.

Sonra, beni bir çekmeceye yerleştirdiler. Ailem beni teşhis etmeye geldi.
Neden beni böyle görmek zorunda kaldılar? Neden, annem hayatında başına gelen en korkunç şeyi yaşarken onun gözlerine bakmak zorundaydım? Babam birdenbire ihtiyarlamış gibiydi. Sorumlu kişiye, “Evet, bizim oğlumuz” dedi.

Cenaze töreni çok garipti. Bütün akrabalarım ve arkadaşlarım tabutumun yanına geldiler ve bana hiç görmediğim kadar üzgün gözlerle baktılar. Arkadaşlarımın bazıları ağlıyordu. Bazı kız arkadaşlarım ise elime dokundular ve hıçkırarak uzaklaştılar.

Lütfen, birisi beni uyandırsın. Beni burdan çıkarın. Annemi ve babamı bu kadarüzgün görmeye dayanamıyorum. Büyükannem ve büyükbabam o kadar bitkinler ki yürüyemiyorlar. Kız ve erkek kardeşlerim hayalet gibi dolaşıyorlar.
Herkes bir şaşkınlık içinde. Robot gibi hareket ediyorlar. Herkes beni dinlesin.
Kimse buna inanamıyor. Ben de inanamıyorum.

Lütfen beni gömmeyin! Ben ölmedim! Benim daha yapacak çok şeyim var.
Tekrar gülmek ve koşmak istiyorum. Şarkı söylemek ve dans etmek istiyorum.
Lütfen beni toprağa vermeyin. Tanrım, sana söz veriyorum, bana bir şans daha verirsen, dünyanın en dikkatli sürücüsü ben olacağım. Tek istediğim bir şans daha verilmesi.
Lütfen Tanrım, daha 17 yaşındayım.

Johny...




Alıntıdır...

payLaşım için teşekkürLer.

öLümün yaşı ve trafik kazaLarını da bir sonu yok maalesef...

yakup_cemil, maalesef...Tabii,kader ama insanlar da belli kurallara uymalı..Durup dururken konulmuyor o kurallar,değil mi ama?!...

NuNNi, evet hakLısın ama bu kazaLarın sonu geLecek gibi değiL !

gençLerimizin adrenaLine oLan aşırı merakLıLığından kaynakLanıyor bunLar !

ve emin oL hepsi de arkadaş çevreLerinden görüLüp uyguLanmak istenen şeyLer.

kendimi düşünüyorum da ben neLer yapmadım ki...

en basiti sigara... onu biLe beraber oLduğum ve gerçekten sevdiğim bir kız arkadaşım

yüzünden başLadım ! eLbette sadece onu suçLamak oLmaz benim akLım neredeydi

diye soruyorum kendime ama nafiLe ! dediğim gibi arkadaş çevresi çok önemLi.

NuNNi, teşekkürler.

yakup_cemil, haklısın tabii...
BaglaYa, saol...

Aman dikkat gençler!

NuNNi, ibret olsun dicem ama.....

Pınar, hmmm evet,anne-babalar da biraz dirençli olabilmeli tabii,çok zor ama... Yine de,kader tabii...

NuNNi, mutlaka kader o ayrı ama eşşeğini sağlam kazığa bağla takdir allahtan neticede

Elindeki ile yetinmeyen / yetinemeyen varlıklar kaybetmeye mahkûmdur...

Herşeyin yeterincesi makbûl..

Teşekkürler abla, sağolasın.

Pınar, haklısın,ben de öyle düşünüyorum.Hele ülkemizde,kader nedense hep,trafikte vuruyor...Aslında,bu bir uyarıdır....

NuNNi, bu nasıl birşey gerçekten kazaların sonu yok birde sadece çocuklar,gençler değil anne ve babalarında bilinçli olması lazım ve anne ve babadan iyi bir eğitim almaları lazım bu arada paylaşım çok güzel eline sağlık

SeleneCabalar, çok haklısın,öncelikle sorumluluk ebeveynlerin...Sağol,beğenmene sevindim...

NuNNi, paylışım için saol ablacım... Kendimii o insanların yerine koyuyorumdaa.... Bean ilerde bilinçli bi anne olmak istiyorum... Daha 17 yaşındaa benim yaşımdaa daha biz ne yaşadık kiii

Daha 17 yaşındaa benim yaşımdaa daha biz ne yaşadık kiii

Değil mi ama?!...

Ben ilerde bilinçli bi anne olmak istiyorum

İnşallah yavrum,bu sizlerin elinizde...


Panzehir,sen de sağol.Dediğin gibi,hep daha fazlasını istememek gerek bazen...