30 yıldır konuşuyoruz hala bıkmadık.
Özallar, Demireller, Erbakanlar, Ecevitler hatta Yılmazlar ve Çillerler…
Bir bir yitip gittiler.
Kimi ebediyete kimi sessiz sedasız köşesinde.
Maalesef Mehmetçiğimiz, masum nicelerimiz ise bölücü eşkıyanın, terörün hedefinde.
Geride kalan 30 yıllık süreye rağmen hem de…
Canım idarecilerimiz nerede?
Onlar kem küm de!
Yani hala konuşuyorlar, hala tartışıyorlar.
Gazetelerin alnı şanlı köşelerinde ya da bas bas bağrışılan tv’lerde.
Soru 30 yıl öncekinin aynısı.
“Terör sorunu nasıl aşılmalı?”
Efendim kem küm de kem küm…
Biliyorum, ‘Canım! Bu kadar da boş konuşmuyorlar’ diyorsunuz içinizden.
Tartışılacak ki çözüm gelsin devletimizin üst kademelerinden.
Peki! Sorarım o halde ben de size.
İnanıyor musunuz bir sonuç çıkacağına bu kem kümlerden?
Yeter!
Ey halkım!
Uyan da, gör şu gerçeği artık!
30 yıl önce de kanımız akıyordu şimdi de.
30 yıl önce de şehit oluyorduk şimdi de.
30 yıl önce de tartışıyorduk şimdi de.
Kimlerle?
Erdoğanlarla, Cindoruklarla, Arınçlarla, Şenerlerle…
Kılıçdaroğlu ile Bahçeli ile…
Ve sizi bilmem ama benim içim kan ağlıyor her şehit olan Mehmetçikle.



Yazılar için bakınız:

http://www.tuncayyilmazlamertce.blogspot.com

Tarih boyunca kurduğumuz sayısız devlet, dışarıdan yıkılamadığından, özü münafık olup da sözü bizden gözükenlerce içeriden yıkılmaya çalışılmıştır. Geçmişte olduğu gibi bugün de bu böyledir. Sonsuzluğa erişmesi için tasarlanan son devletimiz, bugün yeniden yataklara düşürüldüğü sanılan Türkiye Cumhuriyeti'dir.

Bu kutsal devletin kurucusunun söylediği sözünün üstüne söz söylemeye yeltenenin sözü, ancak "kem-küm" niteliğindedir. Söyleyen söyleyeceğini söylemiş, konu kapanmıştır:

Bizim aramızda yaşayan, siyasi ve toplumsal bağlarla Türk Ulusu'na iye olan tüm vatandaşlarımızı biz kendi insanlarımız olarak düşünürüz: aralarında "Kürtçülük", "Çerkezlik" ve hatta "Lazlık" gibi düşünceler ve duygular yerleşmiş olsa bile, onlar bize iyedir. Varolan yanlış anlayışlar ancak saltçılık yönetimlerinin ve uzun süren tarihsel baskıların ürünüdür ve biz en içten çabalarımızla bunları ortadan kaldırmayı görev sayıyoruz.

Diyarbakırlı, Vanlı, Erzurumlu, Trabzonlu, İstanbullu, Trakyalı ve Makedonyalı hep bir ulusun çocukları, hep aynı cevherin damarlarıdır. Bu damarlar birbirini tanısın. Bu dediğim şey olduğu zaman, başka bir alem görülecek ve dünyayı şaşırtacaktır. Türk'ün varlığı bu çağdışı aleme yeni ufuklar açacaktır.