6. Filo ve protestolar
10 Şubat 1969 Akdenizde görevli ABD 6. Filosunun İstanbula gelişinin tarihidir. Aslında bu Filonun ilk gelişi değildi, daha öncede Türkiyeye gelmiş ve birçok eylemlerin düzenlenmesine vesile olmuştu. 24 Haziran 1967de de ABDnin 6. Filosu İstanbulu ziyaret etmiş ve bu ziyaret öğrenciler tarafından protesto edilmişti.
Bu protestolar 1968 yılında da devam etti. 15 Temmuz 1968 tarihinde İstanbulda bulunan Amerikanın 6. Filosunu protesto etmek isteyen gençlik, Amerikan bayrağın yarıya indirir, yollara 6. Filoyu protesto eden yazılar yazar. Bunun üzerine bir kısım devrimci öğrenci gözaltına alınır. Bundan bir gün sonra tekrar 6. Filoyu protesto etmek isteyen gençler Amerikan askerlerine çata pat ve mürekkep atar.
Yine bu tarz saldırılar 17 Temmuz 1968 tarihinde de devam eder. Amerikan erlerine taş, yağlıboya atılır, sonrasında ise 6. Filo tarafından Taksim Atatürk Anıtına konulan çelenk devrimci öğrenciler tarafından parçalanır. Eylemleri polisler tarafından engellenince devrimci gençlik Gümüşsuyu yurt binasına sığınır. Bu olaylardan dolayı devrimci gençlere nasihat etmek isteyen Emniyet Amiri Necati Karahasanoğlu öğrenciler tarafından yakalanarak rehin alınır. Bunun üzerine olay yerine Albay Hikmet Silahçıoğlu komutasında askeri birlik gönderilir. Devrimci gençler, yaralı olup gözaltına alınan iki devrimci gencin Emniyet Amiri ile takas edilmesini ister ve takas yapılır. Bu olayı hazmedemeyen polisler, sabaha karşı Gümüşsuyu İTÜ öğrenci yurdunu basar. Birçok öğrenci dövülür. Hukuk Fakültesi öğrencisi Vedat Demircioğlu ise polisler tarafından pencereden aşağıya atılarak komaya sokulur.
Polisin bu acımasız tavrını protesto etmek isteyen gençler, 18 Temmuz 1968 tarihinde taksimde miting yapmayı planlar. Miting haberi tüm İstanbula yayılır. Gümüşsuyu yurdunun önünde başlayan miting, Taksimde yapılan konuşma ve sloganların ardından bitirilecekti. Ancak Deniz Gezmişin önderliğindeki grup Dolmabahçeye inilmesi gerektiğini söyleyince kalabalık Dolmabahçeye akın etmeye başlar. Yakalanan Amerikan askerleri denize atılır, bazı Amerikan malzemeleri yakılır. Akşama doğru polisler tarafından sarılan gençlik, coplanmaya başlanır ve dağıtılır.
Olaylar durmamıştır aslında. Üniversite gençliği bu seferde 20 Temmuz 1968 tarihinde Barış için Amerikan emperyalizmine karşı savaş mitingi düzenler. Ancak gerginlik bitecek gibi değildir. Özellikle 24 Temmuz 1968 tarihinde komadan çıkamayan Vedat Demircioğlunun ölüm haberi, tekrar gerilimin tırmanmasına neden olur. Üniversite gençliği, Valilik binasına çelenk bırakır. Bazı öğrenciler gözaltına alınır. Öğrencilerin tutuklanması İstanbulda ortamın daha da gerilmesine neden olur. İl yönetimi bunu bildiği için gözaltına alınanlar serbest bırakılr. Tüm bu gelişmeler İstanbul Üniversitesinin kapatılmasına da neden olur. Bir gün sonra, yani 25 Temmuz 1968 tarihinde, sembolik tabutla, vilayete tekrar yürüyüş düzenlenir. Bu yürüyüş nedeniyle öğrencilerle polis arasında taşlı çat?ma çkar. Aslında gençlik sembolik tabutla Amerikan emperyalizmine düşman bir gencin (Vedat Demircioğlu) polisler tarafından öldürülmesini hazmedemediğini anlatmak istemektedir. Fakat iktidarın hizmetkarlığını yapan polisler durumun vehametini anlayamadıkları gibi iktidar ise hiç anlamak istemektedir.
6. Filoyu ve Amerikan emperyalizmini protesto eden gençlerden biri olan Vedat Demircioğlu bunu hayatıyla ödemişti. Ama bu ölümler gençleri durdurmaya yetmiyordu. Antiemperyalist tutum şiddetini giderek arttırıyordu. 28 Kasım 1968 tarihinde ABDnin Ankara Büyükelçisi Komerin Türkiyeye gelişini Deniz Gezmiş ve arkadaşlarınn protesto etmeleri de bu antiemperyalist tutumlarından gelmekteydi. Ve Vietnam kasabı Komerin Türkiyeye gelişi aslında yeni olayların da bir başlangıcı olacaktır.
Kanlı Pazar
6 Ocak 1969 tarihinde ODTÜyü ziyaret eden Komerin arabası yakılır. Ve bu olaydan sonra adeta cadı avına çıkılır. Polis var gücüyle Komerin aracını yakan gençleri arama bahanesiyle, öğrenciler üzerinde baskı uygulamaya başlar, hatta olayla ilgisi olmayanlar gözaltına alınmaya çalışılır.
Bu gelişmeler yaz ayında yükselen gerilimin bir benzerinin tekrar tırmanmasına neden olur. 17 Ocak 1969 tarihinde ise Maçka Teknik Okul öğrencileri, Amerikan bayrağı ile Komerin resmini yakar (Hürriyet, 18 Ocak 1969).
Bu tarihler devrimci gençlerin sık sık Amerikan emperyalizmine karşı protestolar ve mitingler düzenlediği tarihlerdir. Fakat aynı şekilde sözde milliyetçi ve gericilerin de Amerikan emperyalizmi için mücadele edenlere karşı mücadele verdiği tarihlerdir.
Örneğin fakülte basan komandoların lideri (Yılmaz Yalçıner), meydan dayağı yiyordu (Hürriyet, 09 Ocak 1969). Orman fakültesi öğrencileri arasında kavga çıkıyor ve Ülkücü Komandoların başı Türkeş: Komandoları destekliyorum Çünkü onları biz kurduk ve eğittikdiyordu (Hürriyet, 10 Ocak 1969).
Hatta o dönemde saldırgan tavırlarından dolayı komandoların lideri Türkeş adalete hesap vermek yerine meydan okuyor ve şöyle diyordu: Savcılığa ifade vermek için gitmeyeceğim (Hürriyet, 12 Ocak 1969), CKMPyi kapatsınlar da görelim (Hürriyet, 13 Ocak 1969)
Aslında bu sözler çok açık ve net olarak Amerikan emperyalizmiyle mücadele eden gençlere karşı örgütlü bir suç örgütünün, CIA ajanlarıyla işbirliği içinde olanlar tarafından nasıl kurulduğunu göstermektedir. Hatta Türkeşin komando kamplarının kuruluşunda söylediği: Komünistlerin anlayacağı dilden konuşacak milliyetçi gençler vardır sözleri bu gerçeği desteklemektedir.
10 Şubat 1969da 6. Filo tekrar İstanbula gelir. 11 Şubat 1969 tarihindeki gösteride 50 kişi yaralanır, 68 kişi de gözaltına alınır. Ayrıca bu tarihte bazı öğrenciler Vedat Demircioğlunun kırmızı bez üzerine yapılmış portresini Beyazıt kulesine asar. 12 Şubat 1969 tarihinde de devrimci gençler, 16 Şubatta Beyazıttan başlayıp Taksimde sona erecek olan Amerikan emperyalizmine karşı Mustafa Kemal Yürüyüşü için valiliğe başvurur. Fakat gericiler çoktan provokasyonlara başlamıştır bile. Bazı sağcı yayınlar Beyazıt Kulesine kızıl bayrak çektiler diye yayın yapar.
Tabii kızıl bayarak çekme olayı ülkücü faşistlerin yapılan saldırıya haklı bir gerekçe bulma gayretlerinden başka bir şey değildi. Beyazıt Kulesine kızıl bayrak asılmasına en iyi cevap ise şöyle veriliyordu o günlerde: Türk ulusunun bayrağı, ay-yıldızlı al bayraktır. Yalnız bugünün Türkiyesinin değil, yarının sosyalist Türkiyesinin de göklerinde dalgalanacak olan milli bayrak, Mehmetçiğin Anafartalarda, Dumlupınarda, yükselttiği bayraktan gayrisi olmayacaktır. Ve sosyalistler başta milli kurtuluş savaşımızın geleneğine, ulusal değerlerimize en derin şekilde bağlı bütün devrimciler böyle bilirler Hiçbir Sosyalist, hiçbir devrimci bunda kusur etmez, edemez. (Sevim Belli, Türk Solu dergisi, sayı: 75, 22 Nisan 1969 )
Gericiler yine boş durmaz. Komünizmle Mücadele Derneği ve Milli Türk Talebe Birliği (MTTB) düzenlediği Bayrağa Saygı mitinginde komünistlere savaş açıldığını ilan eder. 16 Şubat mitinginde de Komünistlere gereken dersi vermek üzere Taksimde toplanma çağrısı yapar.
Daha önce de devrimcilerin 6. Filoyu protesto eden çizgisine karlı çıkan ülkücü faşistler, 6. Filo ile ilgili protestolara katılmama çağrısı yapıyordu. Hatta Emperyalizm go home ile denizcileri suya atmakla gitmez diyerek küçümsüyorlardı. İşte sözde Amerikan emperyalizmine karşı olan ülkücülerin halleri bunlar. Fakat bazı kişiler ise faşistliğin gereklerini icra etmekte hiç tereddüt etmiyordu. Komünizmle Mücadele Derneği Başkanı ve MHP İstanbul İl Yönetim Kurulu Üyesi İlhan Darendelioğlu: Pazar günü komünistler miting yapacak, biz bu mitingde savaşacağız. Silahı olan silahıyla, olmayan baltasıyla gelsin diyordu.
Tarihe Kanlı Pazar olarak geçen 16 Şubat 1969 tarihindeki 6. Filoya ve Amerikan emperyalizmine karşı yapılan gösterilere, Amerikan uşakları açık açık saldıracaklarını önceden ilan etmişti. Ve ilan ettikleri gibi Amerikan emperyalizmini protesto eden gençlere, ülkücüler ve gericiler saldırdı. Bu saldırıda Turgut Aytaç ve Duran Erdoğan, Polislerin gözü önünde öldürüldü. Kanlı Pazar, sözde milliyetçi geçinenlerin gericilik adına yapmış olduğu saldırı olarak tarihe geçti.
Sözde milliyetçi, Seriatçı ittifakı
Çünkü sözde milliyetçi geçinen güruhun; o yıllarda ?eriatçılığını milliyetçilik kisvesi altında gizlediği şimdilerde ise açıktan açığa siyasal İslamcılık, Kürt-İslamcılık yaptığı çok iyi görülmektedir.
Mesela o yıllarda komando lideri Yılmaz Yalçıner, şimdilerde İslamcı yayın organlarında yazılar yazmaktadır. Geçmişin Kürt-İslamcılarının örgütlendiği, 6. Filoya karşı yapılan protestoları provoke etmeye çalışan MTTBnin o dönemki Genel Başkanı İsmail Karahan ise siyasal İslamcılıktan kapanan Fazilet Partisinin milletvekilliğini yapmıştır. Ama Kanlı Pazar olayından önce ülkücü, milliyetçi takılıyor ve şöyle diyordu: Beyazıt Kulesine kızıl bayrak çekenler 6. Filoya mensup askerleri denize atanlar, Taksimde tahriklerini, millete karşı olan saygısızlıklarının son haddeye vardırmışlardır. Taksim olayı çok açık göstermiştir ki sola ve satılmışa karşı milli şuur daima galip gelecektir. diyordu.
Milli Türk Talebe Birliği (MTTB), hem akıncı hem de ülkücü öğrencilerin birlikte olduğu bir talebe birliğidir. Ama 1967-1969 tarihinde MTTB ülkücülerin hakimiyetindedir. Terör örgütü lideri Öcalan ile Cumhurbaşkanı Abdullah da sözde milliyetçi geçinenlerin bulunduğu bu öğrenci birliğinden yetişmedir.
Geçmişte Bugün gibi İslamcı bir gazetede yazı yazan Mehmet Şevket Eygi, Kanlı Pazar olayının baş mimarlarından biridir. Her zaman da Kanlı Pazarda yaşananları savunmuştur. Hatta devrimci gençlere saldırdıkları gün 6. Filoya dönerek namaz kılma olayını bile savunmaktadır ve şöyle demektedir: Rusya ve Çin, Allahı inkar ediyor; Amerika ise Allaha inanıyor. Dini var. Amerikada İslamiyeti yayabilmek hürriyeti var. Amerika inançlarımıza hürmet ediyor. Amerika ehvendir ( zararsızdır), ehaftır (hafiftir) Rusya kızıl kafirdir. Amerika ise ehlikitaptır.
Evet, bugünlerde Amerikan yanlısı Fethullahçıları ehlikitap olayını bahane ederek dinler arası diyalog yapmalarını eleştiren Amerikancı Eygi, geçmişte dinler arası diyaloğun ilkel şeklini yapıyormuş. Adamın Amerikan sever olmasının bahanesi hazır: Amerika Allaha inanıyor. Rusya ve Çin düşmanlığı yapmasının tek nedeni de Allahsız olmalarıymış. Gericideki zihniyete bak hele... Yapmış olduğu Amerikan uşaklığını bile dine alet ediyor.
Milli değerlere ve tarih şuuruna sahip olmamakla suçladığı devrimci gençlerin karşısına çıkardığı komandoları savunan CKMP Genel Başkan Yardımcısı İsmail Hakkı Yılanlıoğlu, Bu kamplar iddia edilenler gibi askeri kamplar değildir, olamaz da Gençliğin milli değerlere ve tarih şuuruna sahip olması amacıyla açılan eğitim yerleridir. Muarızlarımızla buralarda eğitim gören gençlere komandolar denmekte, fakat bizce Ergenekon Arslanları ve Bozkurtlardır. diyordu.
Ne tesadüf ki, bu açıklamadan üç gün sonra 9 Şubat 1969 tarihinde CKMPnin Büyük Kurultayı yapılıyor partinin adı ve amblemi değişiyordu. Partinin adı ve amblemi konusunda tartışmanın yanında Komando adı verilen gençleri savunan İsmail Hakkı Yılanlıoğlu ve diğer bazı partililer; parti programındaki Atatürkçülükle ilgili bazı maddelerin çıkarılmasını istiyorlardı.
İşte milliyetçi gençler yetiştiren biri, hem de CKMP Genel Başkan Yardımcısı, iyi mi? Ama Yılanlıoğlu, Atatürk düşmanlığını tarih şuurundan yoksun olduğu için değil, Atatürk gibi bir Türk milliyetçisinin; hem milliyetçi hem de devrimci olmasını hazmedememesinden dolayı yapmıştır. Anlayın işte ülkücülerin ne kadar milliyetçi, Atatürkçü olduğunu.
Türk solu ve milliyetçi antiemperyalist tavrı
Oysa milli ve manevi duygulara sahip olmamakla suçladıkları devrimciler; en azından dinini, şerefini ve insanlığını Amerikaya satmamaktadır. İddia edildiği gibi o zamanın devrimci gençleri, Rusya veya Çin yanlısı değildir (TKP ve Maocular hariç). Kaldı ki, milliyetsiz hiç değildir.
68 devrimci gençliği milliyetçiliğe inanan bir gençlikti ve bunu da sürekli olarak yazılarında işliyorlardı. 1968 yılında kurulan DEV-GÜÇ bunu net bir şekilde ortaya koymaktadır. DEV-GÜÇün atmış olduğu sloganlara bir göz atmamız bunun için yeterlidir: Devrimciler, Türkün değerini ümmetçiliğe feda etmeyeceğiz, Yarının yaratıcısı emekçileriyiz; Mustafa Kemal ruhunun milliyetçileriyiz sloganlarını atıyordu (Harun Karadeniz, Olaylı yıllar ve Gençlik, s:174-175) .
DEV-GÜÇ ile ilgili Türk Solu dergisinde çıkan bir yazıda ise: Çok iyi bilinmelidir ki, devrimciler güç birliği hareketinde burcu burcu kokan bir millilik, toplum yararına ve halkın çıkarına yönelik bir devrimcilik inanışı vardır. yazılıdır. (Kadri Kaplan, Türk Solu dergisi, sayı:33, 2 Temmuz 1968)
Bir de 6. Filoyu protesto için giden devrimci gençlerin marşlarına bir bakalım: Tanklarıyla, toplarıyla gelseler dahi / Bağımsız olacak Türkün ülkesi . Şimdi milli ve manevi duyguları olmayan bir gençlik; Türklük ve milliyetçilik gibi sözleri niye sarf etsin.
Yine o dönemde MDD düşüncesini benimseyen gençlerin dergisi olan Türk Solu dergisine tekrar göz atalım: Emperyalist dönemde, enternasyonalizm ile milliyetçilik değil birbiriyle çelişmez, birbirlerini tamamlayan ve pekiştiren eğilimlerdir. Milliyetçilik olmadan emperyalizmi zayıflatan ve prolateryayı güçlendiren Ulusal Kurtuluş savaşları verilemez.(Muzaffer Erdost, Türk Solu dergisi, sayı:37, s:6, 27 Ağustos 1968 )
Evet, milliyetçilik olmadan antiemperyalist mücadele verilemeyeceği bizden yaklaşık 40 yıl önce yazılıp çizilmiş. O nedenle 68 kuşağının Amerikan düşmanlığı yapması, sadece Amerikanın kapitalist olması ve dünyayı sömüren bir emperyalist olmasından ileri gelmiyordu; 68 gençliğinin Amerikan düşmanlığı aynı zamanda Türklüğünden, milliyetçiliğinden ileri geliyordu.
6. Filoyu protesto eden gençler antiemperyalist bir milliyetçilik ile mücadele verirken sözde milliyetçiler, yapmış oldukları Amerikancılığı gizleme gereği duysa da devrimcilerin Amerikaya tavır almasını hazmedememişlerdir. Çünkü Amerikaya çok açık ve net tavır alamamaları onların sahte milliyetçiliğini açığa çıkarıyordu. Zaten devrimcileri bu tavırlarından dolayı, kargaşa ve halkın huzurunu bozmakla suçlamaya çalışmaları onların gerçek yüzünü ve sahte milliyetçiliğini gösteren bir olaydır.
Ve bugün Kanlı Pazar olayındaki gibi tam bağımsızlık uğruna ölen ve saldırıya uğrayan devrimci gençlerin mücadelesi üzerinden tam 40 yıl geçti. Ama bu bağımsızlık mücadelesi unutulmadı. Ve bu bayrak, bu mücadele kaldığı yerden devam ediyor.
O nedenle; bir devrimci ölür, bin devrimci doğar
-----
Kaynak: Yunus Yılmaz, TürkSolu, 16 Şubat 2009/Sayı:224
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed