Türkçe’de tökezlemiş/başarısız devlet anlamına gelen bu kavram, Mustafa Kemal’in deyimiyle kapitalizm ve onun yavrusu emperyalizmin, gözüne kestirdiği avına taktığı bir isim.

Rogue State (Haydut Devlet) türünden İran, Irak ve Kuzey Kore gibi ülkelere taktığı isimden farklı olarak, failed state, batık, güçsüz ve dağılma noktasına gelen ülkeler için Amerikan stratejistleri tarafından kullanılıyor. Yırtıcı hayvanın peşine düşüp kolayca avladığı sürünün zayıf bireylerini de çağrıştıran bir kavram.

Afganistan, Yugoslavya, Somali ve ilk körfez savaşı sonrasındaki Irak bunlara örnek gösterilebilir.
Son olarak Pakistan ve Yemen de bu gruba katılmak istenen ülkeler. Bu sayılan ülkelerin hepsi aslında terörü desteklediği için değil, küresel sisteme dahil olmadığı için hedefte.

Ya, İran, Kuzey Kore ya da Rusya gibi bilinçli olarak dahil olmuyorlar, ya da gelişmişlik düzeyleri çok geride ve parçalanmaya yüz tuttukları için.

Türkiye’nin bugünkü tablosuna bakıldığında iki yönden bu kervana katılmak istendiği görülebilir.

Birincisi önce Osmanlı’yı sonra da Cumhuriyet’i bitirmek için yüzyıllardan beri desteklenen gerici unsurların iktidarını perçinleme noktasına gelmeleri.

İkincisi ise aynı süreçte Balkan halkları, Ermeni ve Rumlar gibi kopartılmak istenen Kürtlerin bugün çeşitli terminolojilerle topyekün ayrılıkçı konuma getirilmek istenmesi.

Bu iki olumsuz ve gerici süreç de ekonomik çöküntüye paralel olarak yürüyor.

Ancak bu iki gerici ve bölücü dinamik de “kesin bir başarı” vaat etmiyor. Kısa vadede yapılacak tüm yapısal değişiklikler ülkenin köklü tarihi şifreleriyle çelişecek gibi gözüküyor.

Bu demek değildir ki tehlike yok.

Tehlike açık ve yakındır.


Hüseyin Vodinalı
Odatv.com