Kut'ül Amare Zaferi’nin öbür yüzü…

Alman Mareşal von der Goltz’a göre, "Araplar kim kazanırsa onun tarafında olmak için bekliyorlar. Ancak Türklerden çok İngiliz yanlısılar." (s. 301)

…

24 Aralık 1915 sabahı Kut kalesi duvarları dibinde çok sayıda ölü ve ağır yaralı Türk askeri yatıyordu. Onları kale içine taşımaya kalkışan İngiliz askerleri, Türk siperlerinden açılan ateşle yaralandı.

Sonunda vazgeçildi bu hareketten; yapılabilecek tek şey, onlara su şişeleri ve ekmek atmak oldu.

29 Aralıkta, bir Türk tabur kumandanı, kaleye gönderdiği mektupta, ölülerini gömebilmek için izin istedi. General Towsend, talep Türk Genelkurmayı’ndan gelmedikçe, ateşkes ilan edemeyeceğini söyledi. Daha sonraki haberleşmeler de bir sonuç vermedi; hem İngilizler hem de Türkler çürümekte olan ceset kokularını çekmek zorunda kaldı. (s. 181)

…

14 Nisan’da şehir halkının elinde olan hububat tamamen tükenmişti; askeri vali, halka ait eşek ve midilli etleri ile halkı doyurma yolunu seçti.

Bunun huzursuzluk yaratacağı belli olduğu için şehirde askeri devriye sayısı artırıldı.
Çok sayıda Arap, gece olduğunda, kadın ve çocuklar sal veya batmayan herhangi bir şey üzerinde, erkekler yüzerek şehri terk etmeye başladı.
Türkler, şehri terk eden Araplara ateş edileceği ihtarını önceden yapmıştı.
Buna rağmen, her gece, çoğu devam etmekte ısrar etti; birkaçı kurtulabildiyse de çoğu Türkler tarafından vuruldu. (s. 446)

________________________________________
Kaynak: https://ia800307.us.archive.org/9/items/campaigninmesopo02mobe/campaigninmesopo02mobe.pdf