ACD, haklisin!

Herkes, bir daha, bir daha okusun!

Mustafa Kemal'in ileri görüşlü olmasının en büyük örneklerinden biridir gençliğe hitabe.
Nasıl da bilerek yazmış bugünleri...

ACD yazdı:Türk-Kan, Bugünlerin Gençlerinin Çoğunda, Vatan Millet Unsuru Unutulmuş, Atatürk'e Yapılan Saygısızlıklar Artmış ... Ne Yazıkki ....
Ulu Önderin Atatürk'ün Bize Bıraktığı Şu Memlekete Bakın ... !!!

Suç sadece gençlerinmiş gibi olan ithamlara kesinlikle katılmıyorum.

Bıktırılmış ve nefret ettirilmiş bir çok genç mevcuttur, bunun sorumluları da bazı dünün yetişkinleridir.

Sadece gençlere kızmak, işin basitine kaçmaktır diye düşünüyorum. Aksi halde bütün oyunlar niteliksizdi de, gençler kasti sorumsuzluklarından dolayı böyleler anlamı çıkıyor.

Efendiler! Yıllar yılı Türk insanını Türklükten ve Laik Cumhuriyetten soğutmak için sayısız Dolarlar ve Eurolar harcanıyor. Gençlere de iş düştüğünün farkındayım ama insanları ses çıkartmaya dahi korkuttuklarını da hatırlatmalıyım.

Sevgi ile...

Suç elbette yalnızca gençlerin değildir; hatta suç, büyük oranda gençleri bu hale getirenlerindir. Ancak, genç de olsa insan kendine ait beyni olan bir varlıktır. Bunu hiçbir ölçüde kullanmıyorsa, suç kendindedir.

Şehir içi toplu bir taşıma aracında şahit olduğum iki öğrenci konuşmasıdır; mealen aktarıyorum:

• İhsan hoca bugün son iki derse gelmedi şansımıza, biz de erken çıktık.
• Abi valla İhsan hoca çok kızdı geçen gün, Sercan koridorda topa bir vurdu "Ey Türk Gençliği" yere düştü.
• (Gülerek) Ne yaptınız oğlum, kırıldı mı bari?
• Yok ya kırılmadı, hoca görünce bağırdı çağırdı, "kırıldıysa parasını ödersiniz" dedi, biz de "kırılmadı hocam" dedik, sonra gitti.

Gençliğe Hitabe, "Ey Türk Gençliği" adını almış, cam-çerçeve içindeki bir yazından ibaret... Hadi gençleri yetiştiren zevat -istisnalar haricinde- yetersiz ve hatta zihniyetsiz; peki bu gençlerin okuması-yazması da mı yok, orada yazanları okumuşlar mıdır¿?

Öylese şu iç parçalayıcı görüntüyü de paylaşmam gerekecek; çünkü kimi gençler, okuduklarını anlamıyor, anlamaya çaba göstermiyor, hatta okuma ve yazmayı dahi sökememiş görünüyor:

Sevgili Ram,

Sana bir yandan katılırken, bir yandan da okuldan aileye, toplumdan dış dünyaya kadar ki gençlerin etkilenmeleri ve yönlendirilmelerini de tekrar hatırlatmam gerekir.

Yaşam tecrübeleri herkesi olması gereken yere itmeyebilir ve kısa zaman önce çok ama çok kısaca kendi gençliğimden, çocukluğumdan bahsetmiştim hatırlarsan.

Düşünce tarzı ya da tarzsızlığı ve üslubu hoşuna gitmeyen bir genç bir süre sonra elektirik yemişcesine kendine gelebilir ve olabilecek bu potansiyeli de ''peh, yozlaşmış bu gençlik'' ithamları ile yıpratabilirsin.

Yıllarca resmileştirilen ve sıkıcı bir zorunluluk haline getirilen değerleri ve duyguları tekrar olması gerektiği şekle sokmak kendisine gelmiş ve kendisinde olan bizlerin, sitemlerden önce yapması gereken şeylerden biridir.

İnan gerisi gelecektir.

Sadece gayretlerimize yapıcı ve güçlü bir şekilde devam edelim yeter. Suçlayıcı olmak bizi birleştirmez, birleştirmedi de. Hataları daha farklı ve derin yollardan gösterip hakikaten ve içten bir şekilde fark edilmesini sağlamak biz Türk insanlarının kalitesini tekrar göstermelidir diye düşünmekteyim.

Bilmiyorum sen ne dersin

Sevgi ile...

Benim görüşüm biraz daha katıdır; memlekette gelişen en ufak olumsuzluğun suçunu kendimde ararım. "Ben bu olumsuzluğun olmaması için ne yaptım¿?" sorusunu sorarım. Ancak ondan sonra ilgili olumsuzluğun olmaması için yapabileceğim bir şey olup olmadığını sorgularım.

Yine de, verdiğim örneklerde genç bireyin kendisi suçludur; bu örnekler de yazıkki istisnai değildir. Bu elbette, suçlu genç bireylerin bir gün suçunun farkına varamayacağı anlamına gelmez. Yani tutup da suçlu gence "senden adam olmaz" deyip kestirip atmayacağız, ancak bu tür durumlarda da suçlu olduğunu vurgulamazsak, genç daha da batağa saplanacaktır.

Örneğin ikinci verdiğim örnekte, suçlu genci dinleyen kalabalık ve o kalabalıkta ön saflarda bulunan -muhtemelen öğretmen- bireyler ne halt ediyor orada, açıkça görülüyor; rezilliği alkışlıyorlar.

Meselâ Fetullah'ın kelebekleri var. Tecrübelerimizle sabittir, hiçbir şey anlatamazsın, görüşlerinde değişme yaratamazsın; siyaha ak derler, kara dedirtemezsin, sen istesen de sana yapıcı olma fırsatını vermez. Fakat yine tecrübeyle sabittir ki, bu durumdan kurtulan genç bireyler, başkalarının lâf anlatmaya çalışmalarıyla değil, kendi akıllarıyla kurtulmuştur.

Son olarak şunu eklemek gerekirse; genç bir yurttaş, bugün memleket, Cumhuriyet tarihinde görülmemiş bir tehdit ile karşı karşıyayken Türk genci olamıyorsa, zaten bizim diyecğimiz bir şey kalmıyor.