ATATÜRK'ÜN ORDU ÇİZGİSİ

Daha önce Atatürk’ü Samsun’a götüren Bandırma vapuru için “transatlantik” benzetmesi yaptığına tanık olduğumuz biri yazıyor: Efendim, Mustafa Kemal, Selanik’teki İttihat Terakki toplantısında, “Ya üniformayı çıkartıp siyaset yapalım. Ya da üniformalı kalıp siyaseti bırakalım” demiş de, bu sözleri başımızdakilerin orduya yönelik bugünkü politikalarına çok uyuyormuş!

Bir kere Selanik’teki toplantıda Mustafa Kemal ne demiş, iyi irdelemek gerek. Belgelere göre, Atatürk, 1909’daki o toplantıda şöyle konuşmuştur:

“Ordu mensupları cemiyet (İttihat ve Terakki Cemiyeti) içinde kaldıkça millete dayanan bir parti kuramayız. Orduyu da zaafa uğratırız. Ordu ile cemiyeti ayıralım. Cemiyet, tam manası ile siyasi bir parti halinde milletin bünyesinde kök salsın. Ordu da aslî vazifesiyle uğraşsın. Bunun için cemiyetin muhtaç olduğu subayları veyahut cemiyette kalmak isteyen ordu mensuplarını, istifa suretiyle ordudan çıkaralım. Cemiyete mal edelim. Bundan sonra askerlerin herhangi bir partiye, siyasî bir teşekküle girmelerini önleyecek kanuni müeyyideler koyalım.”

Okuduğumuzdan anladığımıza göre, Atatürk, “İttihat Terakki istediklerini terfi ettirsin, ordunun içişlerine müdahale etsin” filan dememiş. Tam tersine “Ordu asli vazifesiyle uğraşsın” demiş.

Ki Atatürk, aynı çizgisini Cumhuriyet’i kurduktan sonra da sürdürmüştür.

Bugün yapılan nedir peki?

Demokratikleşme adı altında, ordunun iç işlerine -partizanca- karışmak, ordunun “asli işini” yaparken bağımsız düşünebilme yeteneğini Atatürk’ün deyimiyle “zaafa uğratmak”tır.

Çünkü Sovyetler yıkıldıktan sonra, komünizmle mücadele, küreselleşme döneminde yerini “ulusal bağımsızlık”la mücadeleye bırakmıştır. Dolayısıyla, yeniden yapılandırılmış NATO’ya bağlı TSK’de “ulusal bağımsızlık” ile haşır neşir olmak en büyük tehlikedir.

Epeydir süren ve son YAŞ ile büyük ölçüde tamamlanan ordu içindeki darbe de işte bu tehlikeye karşı gerçekleştirilmiştir.


IŞIK KANSU, Cumhuriyet, 16 Ağustos 2010