Ayrılığın Koyu Rengi...

gönderen **CessA** » Pzt Kas 12, 2007 20:28

Hani dersin ya yüzünü görsem sesini duysam yeter; yetmez işte yetmeyecek de. Sevdiğin sürece içinde ki ateş yandığı sürece canın daha da çok acıyıp yanacak. Aşkı; istemsiz kas kıvrımı gibi içinde öylece atıp duracak. Vazgeçmek ne mümkün yanında olsun diye ettiğin her dua karşılıksız kalacak. Sanma ki her zaman sevdiğin yanında olacak

Bilenler bilir zaman bir durdu mu asla geçmez, iliklerinde hissedersin ayrılığın soğukluğunu, gözlerin yanar uykusuzluktan da kapatamazsın dünyaya kapadığın gibi uykular için gözlerini. Sessizliği tanımlamak istersin o gittiği için mi sessizleşmiştir bu evren yoksa sen mi bıkmışsındır bu kadar gürültüden
Bakarsın sağına soluna yanına ama asla bakamazsın ardında bıraktıklarına. Takılı kalırsın yaşanılmış olan en güzel anında göremezsin üzüntülerini sadece yaşarsın mutlu olduğun anılarında. Oysa ne acılara yelken açmıştır yüreğin kim bilir hangi ihanetin denizinde boğulup kalmıştır sevgin. Fark etmez ki sen sadece sevmişsindir

Basitti oysaki geride kalmak, geçmiş olmak. Zoraki kimsenin yüreğine sığınamazsın onları kabul ettiğin gibi bir anda içinden de söküp atamazsın. Utanır yüreğin kimsesiz bir çocuğun anne özlemini çeker gibi bir yudum sevgiye ve ilgiye ihtiyaç duyduğunda ağlamaklı olur gözlerin o aptal şarkılarda onu andıkça onun için şarkılardan kendine fallar tuttukça
Yaşamak ağır bir yük olur bazen. Sıkılırsın yaşamaktan, yok sayarsın eşi dosttu, gelmişini geçmişini Zaman un ufak olur ellerinde. Ellerinde ayrılığın koyu renkli çiçekleri; gönül bahçende sularsın gözyaşlarınla sadık bir bahçıvan gibi Kurutmak istemezsin sana emanet edilmiş yapbozdan ibaret ümitlerini ne yazık giden gitmiştir ve bir daha dönmeyecek geri

Olduğu gibi kabul etmek lazım bazen yaşamı, şartları zorlamamak gerekir belki de hani bir ayrılık başka bir yarayı mı engeller bilemezsin ki. Sığınmak en büyük erdem olur bu evrenin düzenine çözümleyemezsin zaten olup bitenleri bir çırpıda. Yüreğinde; sessizce, kimsesizce, kendinden bile habersiz yaran hafifleyinceye kadar yaşarsın öylesine bakarak dünyada ki bütün güzelliklere
İçinde yeniden yeşerir yeni doğmuş bebeğin ilk çığlığı gibi, hayat belki de yeniden müjdeler sana kendinin kıymetini Güzel olan senin sevgindir ve sen bilirsin ki canın acısa da, umduğun gibi olmasa da yüreğin yeniden hazırlar kendini aşık olmaya..

Ama şimdilik beklersin yeniden kendini hazır hissetmeye, dipten yukarı çıkmaya

alıntıdır

Ayrılığın Koyu Rengi...

Ayrılığın Koyu Rengi...

Kİmler çevrİmİçİ