Canım ülkemde bir hafta bile geçmiyor, müjdeli bir haber vermek için.
Mesela bu gün normal bir yazı yazayım, bu millet bu kadar müjdeyi kaldırmaz dedim ama olmadı.
Baktım normal yazılar bu aralar benden çıkmayacak, ben de kalemimden barış güvercini çıkarayım dedim.

Malum; hepiniz duymuşsunuzdur, Kemal Burkay tam 31 yıl sonra Başbakan Erdoğan’ın çağrısı üzerine ülkemize döndü.
Ne yalan söyleyeyim, ben de epeyce umutlandım.
Neredeyse oğulcuğunu bu ülkeye feda edemeyecek minik serçeyi bile sırf Kemal Burkay’ın “Gülümse” şarkısını söyledi diye affedecektim.
Zaten benim bu konudaki inadım nedir onu da bilmem ki. Belki suratlarına botoks yaptıra yaptıra, farklı bir pencere açtı bizim eski starlarımızın bilinç dünyalarına, değil mi ama...
Neyse, barış güvercinimizi kimse yemesin dualarıyla bekledim gelişini.
(Bu ayrı bir konu ;ancak yıllar önce Bahçeşehir göletindeki siyah kuğulardan birini vurup yemişlerdi birileri. Yani bu ülkede barış güvercinini yerler diye korkmama kimse şaşırmasın lütfen.)
Velhasıl-ı kelam, Sayın Burkay büyük bir coşkuyla karşılandı.
Tek eksiği kılıç kalkan ekibiydi ki, bu da bizim ayıbımız olarak tarihe yazıldı.
Bu ülkenin, yani açık anlatımıyla TÜRKİYE Cumhuriyeti’nin Turizm Bakanı Ertuğrul Günay ile Kemal Burkay’ın görüşeceği salon hazırlanırken de, benim size vereceğim müjde ortaya çıktı.
HAZIR OL TÜRKİYE!..
Gazi Mustafa Kemal Atatürk, sırf Burkay rahatsız olmasın diye sansüre maruz kaldı...
Gazi Mustafa Kemal’in resmi bulunan TÜRK bayrağı başka bir Türk bayrağıyla kapatıldı.
Yani müjdeler olsun ki barış kuşumuz korkutulmadan, toplantı tamamlandı...
Şakası bile içinizi kaldırıyor değil mi?
Ben yazarken bile titriyorum.
' HAY BAŞINIZA ANITKABİR DÜŞSÜN' diyorum.
İnanın Kemal Burkay’ın gelişinden çok umudum vardı. “İşte” diyordum, “bizim gibi kardeşlikten bahseden biri geliyor.” “Silahları susturun” diye biri feryat figan ediyor, ancak yine bedeli bizlere ödetildi.
Yine bizden, canımızdan vazgeçmemiz istendi.
Yine güzel olabilecek bir başlangıç, Atatürk düşmanlığıyla gölgelendi.
Mübarek Ramazan ayında her gece davullar çalıyor başımızda dostlar. Sırf biz uyanalım diye sokak sokak geziyor davulcular. Anlayın artık, bir daha gelmeyecek Atam Samsun’dan, bir daha kurtarmayacak bizi içimizdeki düşmanlardan. Atam kara toprağın altındayken bile bunları karşısında hizaya geçirse de, bir daha doğmayacak o mübarek anasından...
Ya biz milyonlarca halimizle bir ATAM edeceğiz ya da göz göre göre bu vatanın ardından soğuk su içeceğiz. Seçim hepimizin.....

Bige Aksoy yazdı:İnanın Kemal Burkay’ın gelişinden çok umudum vardı. “İşte” diyordum, “bizim gibi kardeşlikten bahseden biri geliyor.”

Ciddi midir bu umut, yoksa kinaye midir? Sizin bahsettiğiniz "kardeşlik", Burkay'ın kardeşliği ile aynı mıdır?

Orada ki, umudun bazen ne denli kör ve istekli olabileceğidir.