Ben gönlümü üç güzele düşürdüm(tuncay özkan)


Ben ayın 14 ‘ünü severim. Hele aylardan Nisan ise…
Ankara’da bahar bir yanda, coşkuyla atan bir milyon yürek bir yanda , Tandoğan Meydanı’nda…
Zor oldu, zahmetli oldu, bedeli ağır ödendi, ödenmekte hala inanın bana , ama olsun , ikinci baharı yaşadık ya…
El ele, gönül gönüle, omuz omuza… Artık durmak yok..
Bir türkü dudaklarımda, avaz avaz bağırıyorum, herkesi meydanlara çağırıyorum: Vatan ve namus için…
Niye mi?
Ben gönlümü üç güzele düşürdüm; biri vatan, biri namus, biri vefa…
Ve ben adım kadar iyi biliyorum, “ölmek değildir ömrün en feci işi, müşkül budur ki ölmeden önce ölür kişi…”
Bugün değilse ne zaman?
Vatan hiç bu kadar büyük bir tehdit altında olmamışsa…Bunu Sayın Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer söylüyorsa, bunu Genelkurmay Başkanı söylüyorsa, durulur mu?…
Vatan ve namus için yaşamak bir borçtur elbet alnı dik, mağrur,onurlu; vakti zamanı gelirse bu uğurda ölmek dahi ayıp olur mu?
Ama bunları savunmadan ölmek …Allah göstermesin böyle acıyı…Bu acıyı bilenler o ayıbı yaşamamak için yürüdüler, akın akın Ankara’ya geldiler. Yurtseverler…
Onlar geldi ve güneşi zapt ettiler. Güneş güneş açtı Ankara. Onlar gittiler:
“Ankara’nın taşına bak, gözlerimin yaşına bak…”
Ertesi gün kar yağıyordu sokaklara…
Bunu vatan kavramları emlakçılığa dönüşenler, bastıkları her karış toprağı pazarlamak için gezenler, hayatlarını metre kare , irtifa, banka cüzdanı, yurtdışı fon hesabı yaparak geçirenler, “kapkaçcı müteahhitler”,hırsızlar, hortumcular, arsızlar, ümmetçiler, ulusalcılığı, ulusu en büyük tehdit olarak görüp, başı Amerika’da ,kuyruğu Türkiye’de yılanlara sarılanlar nereden bilsinler?...
Onun için barbar bağırıyorum, herkesi meydanlara çağırıyorum; vatan ve namus için…
Dudaklarımda o türkü:
Ben gönlümü üç güzele düşürdüm; biri vatan ,biri namus, biri vefa…
Aç kalsam, açıkta kalsam, yiyecek ekmeğim olmasa, sokakta yatsam ne fark eder? Bu aşka kara sevda derler; vatan, namus,vefa için can feda…
Mali terörlerine, her türlü yalan ve iğrençliklerine, her günkü küfürlerine inat söylüyorum işte:
Kursağından haram lokma geçen kahrolsun…
Bilip de ortaya dökmeyen namerttir…
Gelin ulan gelin; maliyenizle, işbirlikçilerinizle, satılık kalemlerinizle, döneklerinizle, gazetelerinizle, televizyonlarınızla…
Vurun ulan vurun, ölsek ne gam…
Sizin ki değil yalnızca; sırtımızda, gırtlağımızda dost yumrukları olsa bile…
Çok şükür, çok şükür gördük ya bugünleri…
Şimdi bir kez daha anladınız değil mi elsiz ayaksız yeşil yılınlar, meğer ne ulu çınarmış Mustafa Kemal Atatürk dedikleri…
Şairin mısraları geldi aklıma…
Baharda, 14 Nisan da Tandoğan Meydanı’nda, onca kalabalığın arasında, mırıl mırıl mırıldandım durdum, aklımda:
“Dünya gözlerimi kendi ellerimle örttüm
Deydi yorgunluğuma
Bi ölüm kaldıydı onu da gördüm
Beni pişman etmedi doğduğuma”
Sağolsun halkım, meydan meydan yıktı umutsuzluğu, çok şükür bugünü gördük ve doğduğumuza pişman değiliz, ama zalimleri artık pişman edeceğiz ya…
Size sesleniyorum sessiz sessiz duranlar…
Bir türkü dudaklarımda avaz avaz bağırıyorum, Artvin’ li kadınlar gibi otobüs parası için yüzüklerini satmak zorunda kalsalar bile, herkesi meydanlara çağırıyorum:
Vatan ve namus için…
Ben gönlümü üç güzele düşürdüm; biri vatan, biri namus, biri vefa…
Yaptıklarımız yapacaklarımızın teminatı.
Ha gayret …
Az daha…

Kanal Türk
http://www.kanalturk.com.tr/yazar.php?yazarlar_id=643

Ben gönlümü üç güzele düşürdüm; biri vatan, biri namus, biri vefa…

Çok güzel.Aynen ben de.