Çinlilere Çin Seddi’ni yaptıran Türk gücüdür. Çin ordularını Türkler bütün cephelerde yendiler. Bu Türk zaferleri olmasa dünyanın en uzun koruma duvarları olmazdı.

Türk orduları yengi kazanmanın ustasıdır ama barış zamanlarında Türk milleti gevşektir, kültür emperyalizminin her türlü etkilerine açıktır, erimeye, düşmanına benzemeye bile açıktır.

Yüzyıllar öncesinden Bilge Kağan yazıtında bakın ulusa nasıl sesleniyor:
“Çin milletinin sözü tatlı, ipek kumaşı yumuşak imiş. Tatlı sözle, yumuşak ipek kumaşla aldatıp uzak milleti öylece yaklaştırırmış. Yaklaştırıp, konduktan sonra, kötü şeyleri o zaman düşünürmüş. İyi bilgili insanı, iyi cesur insanı yürütmezmiş…”

“Türk milleti il yaptığı ilini elden çıkarmış, kağan yaptığı kağanını kaybedivermiş. Çin milletine yağız yiğitleri kul oldu, gökçe kızları cariye oldu…”

Çinliler savaşta yenildikleri Türkleri barışta nasıl alt ettiler?.. Bilge Kağan’a kulak verelim yine:
“Türk beyler Türk adını bıraktı, çocuklarına Çin adları koymaya başladılar. Çinli beyler Çin adını tutarak, Çin kağanına baş eğdiler.”

Kültür yayılmacılığı demek ki önce çocuklarımıza vereceğimiz adlarla başlıyor. Türkler Müslüman olduktan sonra Türk beyleri, hatta hakanları bile Türk adını bırakıp Arap Bedevilerinin adlarını almadılar mı?.. Araplar, Türklere “mevali” (Sonradan Müslüman olmuş köle, kaba, vahşi) derken yaptılar bunu.

Yine Bilge Kağan’a kulak verelim:
"Ey Türk, Çinlilerin tatlı sözüne, yumuşak ipeğine aldanıp çok çok, Türk milleti, öldün; aldanmaya, erimeye devam edersen yine öleceksin!..”

Anadolu Türklüğünün Bilge Kağanı Mustafa Kemal Atatürk’ün özlü uyarılarına rağmen, Arap gibi giyinme, çocuklara Arap adı koyma, Arapça sözcükler ile konuşma devam ediyor.

Ey Türk!.. Türk töresine, Türk adlarına, ses bayrağın güzel Türkçene dönmezsen; aldanmaya, erimeye devam edersen yine öleceksin!..