Yaşadığı şehirden, bulunduğu ortamdan kısacası
yaşantısından sıkılan bir adam,
cebindeki az miktar para ile yanına hiçbir şey almadan
bulunduğu kenti terk edip daha önce hiç bilmediği bir ülkeye gitmiş. Oraya
henüz alışmaya
çalışırken birden bir ses duymuş. Bir çığırtkan, avazı çıktığı kadar
bağırıyormuş:
- Tiyatro! Gelin! Kaçırmayın! Bu akşam Tiyatro!...
Adam hayatında hiç tiyatroya gitmemiş ve inanılmaz
derecede merak etmiş. Biletin nereden alındığını öğrenmiş. Bilet fiyatı
cebindeki tüm para kadar olmasına rağmen hiç
tereddütsüz bileti almış. Başlamış merakla oyunu izlemeye...
Oyun bitmiş, herkes dağılmış ve bizim meraklı öylece
kalmış, izlediği muhteşem oyun karşısında. O sırada temizlikçi tarafından
salonu boşaltmak için ikaz almış. Adamsa:
- Bana müdürünüzün yerini söyler misiniz? Onunla bir şey
konuşmam gerek... demiş.
Seyrettiği oyunun etkisi ile müdür ile konuşmuş ve ne
olursa olsun, ne iş olursa olsun
buranın bir parçası olmak için çalışmak istediğini
belirtmiş. Müdür çok şanslı
olduğunu, şu sıralarda bir temizlikçi aradığını fakat önce onu denemesi
gerektiğini ifade etmiş ve denemek
üzere aylardır el değmemiş bir kütüphanenin temizliğini
uygun bulmuş.
- İşte burayı temizle. Eğer beğenirsem seni işe alırım... demiş ve gitmiş.
Tiyatro aşkının verdiği şevk ile temizlik beklenenden kısa
sürede bitmiş. Müdür odayı
görmeden adamın samimiyetine inanmamış. Onu diğerleri gibi işi savsaklayan
biri sanmış. Fakat odanın temizliğini görünce hayretler içinde kalmış.
Aylardır içeriye
girilmeyen oda gıcır gıcır olmuş. Müdür bu çabuk ev
becerikli adamı işe almaya karar vermiş.
- Tamam seni işe alıyorum
- Fakat benim yatacak yerim yok.
-O zaman burada yatarsın ve işe daha erken başlarsın.
İstediği olan tiyatro tutkunu, huzurlu bir şekilde odayı
terk ederken müdür.
- Adın neydi senin buraya yazalım... demiş.
Aldığı cevap ise;
- William! William Sheaksper!..olmuş.
Bu hikaye hem insanı dehşete düşürücü hem de ilham
verici.Sheaksper tiyatro
yaşantısına bu şekilde başlamış. Tam kırk (40) yaşında...
tiyatroyu o yıllarda tanımış ve büyük bir azimle o
muhteşem oyunları yazmış. Üstelik büyük bir fedakarlık
göstermiş mesleği için. Meslek hayatı boyunca sadece üç saat uyuyarak
yaşamını sürdürmüş.
Sabah erken kalkıp oyun provasını yapıyor oyununu oynuyor ve akşam yeniden
oyun yazıyor... Bu böyle sürüp
gitmiş.
Bu hikayeyi ilk duyduğumda yaşamım
için duyduğum kaygıları bir kenara bıraktım. Anladım
ki, hiçbir şey için geç değil. İnsan eğer isterse imkansız
gibi görünen olayları da gerçekleştirebilir. Yeter ki yürekten istesin ve
bunun için çaba sarf etsin. Hiçbir şey için geç değil. Kırk yaşında olsa da
insan..
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed