“1945 Nisan’ında, San Francisco konferansında, Kürt Birliği adı altında bir grup tarafından delegelere sunulan bir mektupla Kürt bağımsızlık hareketi resmen başlatıldı.
Kürtlerin bağımsızlık talepleri pek çok liberal düşünceli kişiye saçma gibi görünebilir. Fakat göz ardı edilmeyecek bazı gerçekler var.
Bir Kürt bağımsızlık hareketi var.
…
1945 Ocak ayında, İran’da Mahabad şehrinde bağımsız bir Kürt devleti kurulduğu İran, Irak ve Türkiye’nin doğusunda Kürt Demokrasi Partisi’nin bildirileriyle ilan edildi.
Bildirinin, İran, Türkiye, Irak ve Suriye’de yaşayan Kürtlerin temsilcilerinin ortak kararı olduğu söylendi.
…
Hareketin askeri liderinin Irak’ta, Barzani aşiretinden, yasa dışı ilan edilmiş Mullah Mustafa olduğu söyleniyor. 30 bin kişilik bir kuvveti olduğu haberi var; bu biraz abartılı desek de, yarısı bile önemli bir güç.
…
Kürtler kim? Neden isyan ediyorlar? Ne istiyorlar? Açıkça görülen bazı liderlerin bağımsız bir Kürt cumhuriyeti istedikleri. Taleplerini haklı gösterecek ne var? Eğer bağımsız bir devlet kurabilirlerse bunu devam ettirebileceklerini bekleyebilir miyiz? Biz yüksek karakterli Amerikalılar için, ‘halkların kendi kaderlerini belirleme hakkı’ çok çekici bir slogan. Sevgi ile yaklaşarak Kürtler adına bir şeylere bulaşmadan önce onları biraz tanımamız gerekli.”

“Kürtler, Osmanlı İmparatorluğu’nun son günlerine kadar, tarih boyu büyük güçlerin yönetimi altında yaşamış olmalarına rağmen zorunlu askerlik ve vergi ödeme konularında yöneticilere güçlük çıkararak bir tür bağımsız davrandılar. Bu sebeplerden kaynaklanan isyanlar kronik bir durum aldı.

Lozan anlaşması ile 1942 yılları arasında Türkiye’de iki, İran’da üç ve Irak’ta üç ciddi Kürt ayaklanması oldu. Bu, Kürtlerin kendilerini kontrol etmek isteyenlere karşı içten gelen bir karşı koyma davranışı olsa da bunu bilinçli bir Kürt birliği ve ulusalcılığı, ve hatta ve bir devlet kurma arzusu olarak yorumlamak hatalı olur.”

“Birleşmiş Milletlerde bağımsız Kürdistan için güçlü bir destek bulma şansı yok. Böyle bir devletin kurulması, bağımsız üç ülkeden, Türkiye, İran ve Irak’tan büyük toprak parçalarının alınması demektir. Bu Türkiye’nin krom havzalarının bir kısmını da kapsayacaktır. Irak’ta İngiliz kontrolünde olan Musul ve Kerkük petrol kuyularını içine alacaktır. Eğer böyle bir devlet kurulacak olursa da istikrar ve devamlılık göstermesi beklenemez. Çünkü Kürtler hiçbir zaman birleşik olmadılar. Milli gelenekleri yok, geçmişte birliktelikleri yok, kendi kendilerini yönetme deneyimleri yok.
…
Kürtler arasında en fazla nüfusa sahip olan Türkiye’deki aşiretler bir bağımsızlık hareketine kalkışabilirler.

Bu durumda Türkler, çok büyük fedakârlıklarla ve kanlarını vererek kurdukları birliği ve bütünlüğü korumak için savaşacaklardır.”