Bir Arslan Avcisi varmis.Günlerden bir gün Arslan avina cikmis.Hava cok güzel hersey cok güzelmis.
Avci önce yavas sonrada dikkatli bir sekilde ormanda Arslan aramaya devam etmis.Aksam olmak günes batmak üzereymis.Avci tek bir Arslana dahi rastlayamamis.
Artik yoruldugunu hissetmis Avci ;"eve dönme zamani diye gecirmis" icinden.
Tek dilegi evine gitmek ayaklarini uzatip karnini doyurmakmis.
Dönüs yolunda, bir ses duymus Avci.
Bir Arslan kükreyerek ormani inletiyormus, ve ses Avciya cok yakinmis.
Nasil oldugunu anlamadan Avci; Arslan cikmis karsisina Avci kacmaya baslamis.Arslan arkada Avci önde.
Ormandaki herseye carparak kaciyormus Avci.Ayagi bir yardan asagiya kaymis, düsmüs.
Orda bir fundaliga tutunmus Avci.
Yukarda Arslan, asagida koca bir ucurum.
Tam o esnada bir cilek görmüs fundaligin dibinde, kipkirmizi ye beni diyen cilegi hic düsünmeden almis agzina atmis Avci.
Fundalik kopmus, Avci asagiya ölüme dogru düserken düsündügü tek sey ; cilegin tadinin ne güzel olduguymus............

GildaEREN, Teşekkürler Hikaye İçin. Güzel Bir Hikaye.

GildaEREN, paylaşımın için teşekkür...

Başlığı bu bölüme taşıdım.

GildaEREN, teşekkürler.

Buradan çıkaracağımız derslerden birisi de şudur: Kontraataklara hazırlıklı olun, gol yiyebilirsiniz.