Cumhuriyet Bayramı’nı erteleyin... Kasım’a alın

Obama davet etti.

“Buraya gel” dedi.

Gidiyor.

29 Ekim’de.

***

Sarkozy’yi çağırsa, Fransa milli günü 14 Temmuz’da, gider mi Sarkozy? Papandreu’yu çağırsa, Yunanistan’ın bağımsızlık günü 25 Mart’ta, atlar mı hemen uçağa Papandreu? Veya, 4 Temmuz’da zaten gitmez de, herhangi bir ülkenin liderini kabul eder mi o gün Obama?

***

30 Ekim çok mu geç?

Yoksa...

28 Ekim mi erken?

***

Bakın, cuma günü İsrail Başkonsolosu’nu çağırdık canlı yayına, dizi krizini filan konuşmak üzere, “Bugün Şabat, gelemem” dedi. Üstelik, Şabat her hafta var... “Bugünlük idare edeyim, bi defadan bi şey olmaz” demedi.

***

“Sizin dışişlerindekilerin dünyadan haberi yok galiba, öyle güne randevu olur mu” desek, gönül mü koyardı Obama? Ya da, “Sizin dışişlerindekiler öküz olmadığına göre, küstahlık değil midir bu yapılan” desek, kalbini mi kırmış olurduk Obama’nın?

***

Başbakan’ın yaş gününü unutmayıp, uçakta sürpriz pasta töreni yapan gazeteci arkadaşlar mesela... Hadi diyelim, Başbakan’ın yaş gününü unutmayıp, dalgınlığınıza geldi, Cumhuriyet’in yaş gününü unuttunuz... Obama lafını duyar duymaz, 29 Ekim’de 59’una basacak olan Cumhurbaşkanımızın yaş gününü nasıl unutursunuz kardeşim?

***

Utanmıyor musunuz?


Yılmaz ÖZDİL, 17 Ekim 2009

"

Sevgili Maydonos,

bir -kişisel- tesbitte bulunuyorsunuz, tamam da seçeneğiniz nedir?... Bir şeyi-kişiyi-olayı; seçenek göstermeden, sizce doğru olanı -nedeni ve niçiniyle birlikte- belirtmeden olumsuzlamak; düşünce üretimini olumsuz etkilemekten öte, umutsuzluğun, kaderciliğin açmazında izlenimi veren kişisel görüşümüzü yaygınlaştırmaktan başka bir işlevi yerine getirmez diye düşünüyorum...

Bu tür içsel söyleşilerimizi- ki ben öyle oduğunu sanıyor ve umuyorum- kitlelerle paylaşmamak gerekir... değilse, daha bir duyarlı davranmalı; her bir sözcüğümüzü irdeleyerek kurmalıyız tümcelerimizi...