Dost musun?

Dost musun?
Öyleyse canın canımdır...
Aynan olmalıyım...
Yüzüne söyleyebilmeliyim her şeyi...
Hem sakınmadan, mertçe...
Hani bilirsin, esirgemem lâfımı,
Ne şekil gelirse, öylece...
Hazırım tüm içtenliğimle konuşmaya, ama,
Seni de dupduru isterim karşımda...
Dostsan,
Gözlerimin içine baka baka yaka silk benden!
Arkamdan şikayetlenme!
Yiğit ol! Gerekirse yiğitçe azarla, çekinme!
Lâf değil, icraat beklerim senden!
Öyle bak ki, hislerini görebileyim...
Öyle hisset ki, güvenle bakabileyim...
Sevmem, ölenin ardından ağıt yakmayı!
Dil dönerken söylenmeli her şey...
Kulak duyarken anlatılmalı...
Göz bakarken bakmalıyım sana...
Can sağ iken sarılmalı...
Keşkelere meydan vermemeli hayatım,
Pişmanlıklarla yoğrulmamalı....
Hayır!
Dirime selâm vermeyen,
Ölüme de fazla yaklaşmasın!
Dostsan, ölmemi bekleme!
Haklıysam, yaşarken savun beni!
Yaşarken yanımda ol!
İnanmışsan bana, kimse çevirmesin seni yolundan!
Ve inanmamışsan, sakın rol yapma!
Her söylediğimi onaylaman şart değil...
Her yaptığımı beğenmen de gerekmez...
Dostsan, rahatça eleştir, fikrini rahatça söyle, sıkılma!
Yadırgayabilirsin beni,
Ve ben de seni tuhaf bulursam şaşırma...
Kandırmanı aslâ kabul edemem!
Her dediğini, her yaptığını hoş görürüm, ama,
Beni, bana sormadan yargılama!
Her yediğimiz aynı olmaz belki,
Her dakikamız birlikte geçmez...
Her güldüğünde gülmeyi garanti edemesem de,
Ağladığında seninle birlikte oturup ağlarım...
Belki her çağırdığında gelemem fakat,
Derdine ortak ararsan, koşarım...
Ben de herkes gibi insanım elbet,
Ne göklere çıkar beni, ne de yerin dibine sok!
Senin işin bu değil!
Benim zaten bir yerim var herkes gibi yer ile gök arasında...
Dostsan,
Küçümsemeden, küfretmeden,
Sevgiyle, saygıyla ve huzurla gel sokağıma...
Dinlenmek istediğinde, hiç düşünme, sana özel bir limanım,
ama...
Yorulduğum zamanlarda,
Dilediğimce sığınabilmeliyim koylarına...
Seni bir çocuk kadar saf sevebilirim
Ve bir deli kadar art niyetsiz...
Uğruna seve seve hesabı şaşırırım...
Görmezden gelebilirim yanlışlarını...
Başkaları enayilik sayabilir,
Başkaları akılsızlığıma yorabilir,
Bunları dert bile etmem, ama,
Sen, aslında aptal olmadığımı,
Her an, tekrar tekrar hatırla!
Ve sakın beni aptal yerine koymaya kalkışma!
Seviyorsan, cimrilik etme, söyle!
Muhabbeti varken, yokmuş gibi yapanla,
Hiç sevmediği halde, yılışıp durana sinir olurum!
Neyse, o olmalı insan...
Kendisi olmaktan korkmamalı!
Kendisi olmaktan kaçmamalı!
Bil ki, sensin diye seni bırakmam, ama,
Ben olduğum için bırakırsan beni,
Yas da tutmam arkandan!
Bedel mi?
Ödemeyeceksen çıkma yola!
İçten pazarlık edersen, ancak kendine edersin...
Kendince küser barışır, kendi kendini yersin!
Dostsan, mevsimince yağ...
Kışsan kar ol, güzsen yağmur...
Soğuğuna, sıcağına, esip savurmana itiraz etmem,
Senden, ille de bahar olmanı beklemem, ama,
Dayanmalısın en şiddetli fırtınalarıma...
Belki de çok geldi bunca talep...
Bana karşı hiçbir mecburiyetin yok, korkma...
Sana fazla geldiğim ilk anda,
Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin...
Geçip gidebilirsin,borçluluk hissetmeden...
Mutlaka bir açıklama da beklemem senden, ama,
Gitmeye davranırsam bir gün,
Sen de karşımda set olma!
Dost musun?
Öyleyse, canın canımdır,
Yoluna baş koymaya hazırım ya,
Başını da yollarımda isterim, unutma!




Alıntı...

Ben iyi bir dostum, dostum da iyi bir dost, onu göremedigim zaman beni sevdigini hakkimda iyi düsündügünü de bilirdim,hatta ayni sehirde bes yil görüsmedik bile, ama ayni sehirde nefes aldik, birbirimizin haberlerini de alamiyorduk....Sonra bir gün bi baktik ki karsi karsiyayiz.Hicbirsey degismemisti bizim sevgimiz de ayniydi dostlugumuz da saygimiz da...

GildaEREN, ne güzel ve ne kadar şanslısın.Çoğu dostluğun katili maalesef zaman oluyor.Sizinki zamana direnebildiğine göre çok sağlam olmalı...

NuNNi, harikaydı abla çok sağol

Semih R.Cabalar, sen de sağol...

NuNNi, abla mükemmel bir paylaşım. Teşekkür ettim...

- Dost musun?
- Neden sordun?
- Dost musun?
- ...

Zaman, yeri geldiğinde bir bahane aslında. Zaman diyoruz da biz elimizden geleni yapıyor muyuzki? Hadi zamana bırakalım ama o sürede hiçbirşey yapmayalım. Zaman denen zımbırtı kendisi halletsin, olayları, dostlukları, düşmanlıkları, huzuru, sıkıntıyı, elemi, kederi... İyi veya kötü etsin bizi. Mutlu veya mutsuz etsin. Dost veya düşman etsin. En iyisi mi boşver gitsin...

Panzehir, zaman derken,ilişkilerin bir anlamda turnusol kağıdı da oluyor,akıp giden zaman...Onu da içine kattım yoksa birbirini görmeden geçen yıllara direnme tek başına tanımlamaz dostluğu elbette.Dediğin doğru,bizim elimizden geleni yapmamız gerek,işte karşımızdakinde de aynı çabayı görüyor ve birbirimize paralel yürümeyi zaman içerisinde başarabiliyorsak,gerçek dostluk oluyor.Aslında,bu yazı da bunları anlatıyor...Beğendiğine sevindim...

NuNNi, cok güzeldi sagol... böyle bir dostum olsun, dünya alem düsman olablir

Türk-Kan, evet haklısın...