LOZAN’I COŞKU İLE KUTLAMAK…



Dr. Noyan UMRUK



89 ncu yılını beş gün önce idrak ettigimiz Lozan Anlaşmasını hak ettiği coşku, duymamız gereken ulusal onur ve de gururla kutlamamız gerekmez miydi?



Yaşadığımız günlerin tiksindirici koşulları içerisinde, yanıbaşımızdaki ülkeler iç savaşlara sürüklenmişken, bu kutlamayı evrensel bir gösteriye dönüştürmek anlamlı olmaz mıydı? “Kutlu doğum” haftası kadar da mı önemi ve anlamı yok, Türkiye Cumhuriyeti’nin evrensel onayını kopara kopara aldığı bu günün?



Hepimiz aynı kayığın içindeyiz…



Kayık, bu acımasız bataklıkta alabora olursa, artık işlevsiz kalmış sizleri kurtaracaklarını mı sanıyorsunuz? Hepimize ard niyetsiz can yeleği uzatacak birileri var mı?



Bırakalım temelsiz gevezelikleri… Yumuşak koltuklarda geyik muhabbetlerini… Bu vatan sokakta bulunmadı beyler… Sizler için zor olacak ama, Lozan’ın, Mısak-ı Milli’nin baha biçilmez kıymetinin lütfen farkına varın, artık…



Lozan, 1936 Montrö Boğazlar sözleşmesi ile birlikte Türkiye Cumhuriyetinin, Anadolu ve Trakyanın yoksul halkınca, mazlum ülkelere örnek olurcasına, yoktan var edilen asıl kimlik belgesi, kuruluş ve uluslar arası meşruiyetinin tescil senedidir. Ve de bu tapuyu deldirtmemek her yurttaşın vazgeçilmez şeref ve namus borcudur.



Her iki anlaşma, imzalandıkları tarihden bu güne değin ayakta kalan, hayatiyetini sürdürebilen yegane iki uluslar arası belge niteliğini ve önemini taşıyor, Şehitlik mertebesine ulaşmış kınalı kuzuları için “Vatan sağolsun” diyebilen Anadolu ve Trakya halkının engin sabrıyla ve yine onların yorgun omuzlarında.



İnkarcılara bir çift sözümüz var…



Ama yine de, “İstiklal Savaşı antiemperyalist bir savaş değildir, Lozan’da ne yapıldı” diyenlere, “Kuvva-i Milliye Destanını” küçümseyenlere birkaç yanıt vermek gerekiyor.



Eğer iddia ettiğiniz gibi, bu bir destansı İstiklal savaşı değilse, sadece işgalci Yunanistanla savaşmışsak, mesele bu denli basitse, Lord Curzon İsmet Paşaya şu sözleri niçin etmiştir, beyler:



“Tam Bağımsızlık diyerek her istediğimize karşı çıkıyorsun, yoksul bir ülkesiniz ve Anadolu harap durumda, paraya ihtiyacınız var. Kabul etmediğiniz tekliflerimizi, kartları şimdi cebime koyuyorum, yarın para için geldiğinizde, cebimdekileri kartları tek tek çıkarıp önünüze koyacağım.”



Sevr ve Wilson prensipleri ile “Doğu Sorunu”nu dilediğince çözmek isteyen kimlerdi beyler? Yunanistan mı? Yoksa İngiltere, Fransa ve hariçten gazel okuyan A.B.D.mi?



1921 Kars Anlaşması ile çizilen bugünki sınır dururken, Lozan’da, Rize ve Hasankeyf’den geçip Erzurumu dışarıda bırakarak, Muş’u ve Van gölünü de içerisine alarak İran sınırına uzanan, Ceyhan, Suriye sınırı ve Fırat arasında Maraş’ı da içine alan bölgeye 1.300.000 Ermeni yerleştirerek bir “Ermeni Yurdu” oluşturmaya(1) çalışan kimlerdi?



Lozan’ da köküne kibrit suyu ekilen kapitülasyonlar Yunanistana mı verilmişti?

Düyun-u Umumiye’nin başına kimler çöreklenmişti?



Tüm mazlum uluslar için bağımsızlık ateşinin Prometeus’u olan Mustafa Kemal’le, Hindistan’dan Arap yarımadasına, Uzak Asyadan Afrika’ya kadar yarattığı heyecanla üzerinde güneş batmayan imparatorlukların sonunu getiren Patagonya İstiklal Savaşı mı, yoksa “Dört nala gelip Uzak Asyadan, Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan…”bu ülkenin İstiklal Savaşı mı? Evet, büyük ozanın dediği gibi “Bu memleket bizim…” Hep “Taraf” olmak yerine, birazcık da memleketinizi sevseniz…



Ege adalarının yitirilmesini ağızlarına sakız yapanlara da bir çift sözümüz var.

Ünlü on iki ada’nın 1912 tarihli UŞİ anlaşmasıyla İtalya’ya, daha sonra da İtalyanlarca Yunanistan’a, kıyılarımıza yakın Sisam, Sakız ve Midilli gibi adaların da Balkan Savaşları sonrasında, Yunanistan’a bırakıldığından haberiniz var mı?



“Titreyip kendinize dönün” dememi bekliyorsunuz değil mi?. Öyle demeyeceğim…



Yakışanı, ışıklar içinde yatsın Lozan’ın mütevazı mimarı İsmet Paşanın sözleri: HADİ CANIM SEN DE…



(1)Deniz BÖLÜKBAŞI; Dışişleri İskelesi, Doğan Kitap, 2011, sh: 296



AYDINLIK G; 29.07.2012