Çanakkale'yi ve Sakarya Nehri'ni geçemediler ama vatan toprağımıza her kapıdan ve pencereden girdi, Emperyalizmin her yüzü..


Elimize aldığımız her kitapta okuduk, Emperyalizmin kanlı oyunlarını, birer masal tadında. Çünkü her satırın ardında gizlenmişti, Emperyalizmin turuncu gülü..

Karanlığa çevirdi emperyalizm, Anadolu toprağında açan tüm çiçekleri. Bir tek Mustafa Kemal’in fidanlarını çeviremedi aydınlıktan boşluğa..

Gücü yetmedi, emperyalizme başkaldırışın tek örneğine. Belkide bu yüzden dinledi telefonlarımızı, okudu mektuplarımızı ve kirletip attı, bağımsızlığımızı karanlığa..

Örümcek gibi ağlarını ördü, büyük-küçük gençi-yaşlısı demeden, tüm beyinlere. Gece gündüz çalıştı bu uğurda..

Okullarda ve dershanelerde yıkandı, genç beyinler. Ve Televizyonlar, Gazeteler sayesinde orta kuşağın ki, magazin vari sularda..

Kopyalar, şifreler havada uçuştu. Yoksulluk ve işsizliğin kol kola, el ele dolaştığı sokaklarda..

Ve emperyalizmin polisiye şiddetini gördük, haksızlığa karşı yapılan sokak eylemlerinde ve protestolarda..

Genç kız'lık gururumuz unutuldu, geleceğimiz için yoldaşlarımızla el ele mücadele ederken, emperyalizmin ahlaki şiddetine maruz kaldığımızda..

Kirletti gecelerimizi, gece yarısı insanları evlerinden toplatırken. Ve hiçe saydı onurumuzu, delilden zanlıya gitme yerine, zanlıdan olmayan delile ulaşmaya çalışarak..

Çamur olmadı elleri, bir başkasına çamur atarken. Ve ateş olmayan yerden duman çıkmaz dendi, emperyalizme düşman olan ocaklarda yanan her ateşte. Oysa o ateşin emperyalizmin ta kendisinin yaktığını unutarak..

Sürekli kanayan yaralarımıza tuz basıldı. Sızladı ana yurdumuzun her köşesi, doğuda ve batıda atılan her nifak tohumlarında..

O kadar çok yandı ki tenimiz, utanmadık kardeş kardeşi suçlarken, emperyalizmin tatlı oyunları altında..

Emperyalizmin kanayan yarası olmadı hiç, sadece kanattıkları oldu hep. Bu yüzden yanmadı canı, can yakmaktan fırsat kalmadığında..

Her seçimde temiz bir yüzle çıktı karşımıza emperyalizmin maşası. Temizdi belki, ama bizler bembeyazdık. Bu yüzden yanımızda hep gri kalmıştı, rengi..

Ve son kullanma tarihi geçince, çıkageldi eskisinin tıpatıp benzeri..

Ümit DOĞANCI
14 Mayıs 2011, Frankfurt