
Ne yapmali, nasil yapmali bilmiyorum ama sensizlik dü$üncesi bile beni korkutuyor a$kim..
Ölesiye haykirmak istiyorum seni sevdigimi, sensiz olamadigimi, senden kopamadigimi... Korkuyorum a$kim, sensizlikten cok korkuyorum...
Belki de bir tek seni bu kadar cok sevdigim icin korkuyorum karanlikta kalmaktan, ruhumun karanligini aydinlatan güne$ kadar tatli gözlerin ne olur i$igi bana arkasini dönmesin. Hep ayni sicaklikla bak bana. Icimi eritsin her defasinda ve daima.
Belki de sana bu kadar cok baglandigim icin korkuyorum yalniz kalmaktan, cünkü ben senin sicakligin eritinceye kadar hic siyrilamami$tim o yalniz yasadigim dünyamdan ve biliyorum ki sen bana arkani döndügünde ben yine yalnizligima dönecegim.
Seni kiskandigimi hissediyorum, benden uzak oldugun o yerlerde biri sana benim baktigim gibi bakar diye korkuyorum. Ya da sen baskasina bana baktigin gibi bakarsin diye korkuyorum... Belki de ben en cok bir gün seni kiskanmayi vazgecmekten korkuyorum...
Icimi acitiyor yoklugun, sensiz gecen her an'a lanet ediyorum...sessizce agliyorum.. Korkuyorum a$kim, sensizlikten cok korkuyorum...