Kemalistlere pkk'lı,pkk'lılara Kemalist Diyorlar


Türkiye’de alışageldiğimiz saflaşmalar ve taraflar kırılıp bozulurken yerlerine yenileri geliyor; tanımlar ve tutumlar belirsizleşiyor, akıllar karışıyor.


80 darbecilerinin sağlığı üzerine titreyenler, 80 darbesinin temel nedeni olan 24 Ocak kararları ile Özal’ı göklere çıkaranlar demokrat oluyor; 60’lı ve 70’li yıllarda Komünizmle Mücadele Dernekleri’yle kanlı bıçaklı solcuların bir kısmı İslamcılar’la, hatta yeri geldiğinde AKP’yle dayanışma gösteriyor; solcuların bir diğer kısmı işkencecilerinden “anti-emperyalist” olanlarıyla kavgalarını gömmeye hazır olduğu işaretleri veriyor…


İlk bakışta akılları karıştırması normal olan bu tablonun altında, Türkiye’nin BOP doğrultusunda “post-Kemalist” bir çizgiye oturtulması programı yatıyor.


60’lı ve 70’li yılların “tam bağımsızlıkçı” Kemalist mücadelesini büyük ölçüde unutan ve Kemalizm’i 80’li yılların darbeci ve faşist zihniyetiyle tanıyan yeni sol kuşak ve Türkiye Kürtleri’nin bir kısmı, Kemalist düzene açıktan açığa saldırılar başladığında, bunu demokratikleşmeye hizmet edebilecek bir adım olarak değerlendirme yanılgısına düştüler. Solcu bildiklerimizin, “sol liberallerin”, İslamcılar’ın, tarikatçıların, Kürtler’in (özellikle Barzani’ye bel bağlayan) bir kısmının, liberallerin, AKP’nin post-Kemalizm paydasında buluşmalarına tanık olduk. Öte yandan, BOP’un gerektirdiği post-Kemalizm’in demokratikleşmeyle de, ilericilikle de, ulusal çıkarlarla da bir ilgisi olmadığını gören ve “tam bağımsızlık” sloganını anımsayan yeni bir cephe oluştu.


Yeni oluşan bu ittifakların gizemini bu açıdan çözmek mümkün görünüyor. Ancak Ergenekon davasıyla gündeme gelen öyle bir ittifak var ki, diğerlerinden çok daha şaşırtıcı ve akıl karıştırıcı nitelikte: PKK-Kemalizm ilişkisi…


Böyle bir ilişki gerçekten mümkün mü?


Kemalizm deyince, akla tek bir çizgi, tek bir program gelmiyor. 1930’lu yılların Kemalizmi, Deniz Gezmişler’in Doğan Avcıoğlular’ın Kemalizm’i ile Evren’in Kemalizmi’ni aynı kefeye koymanın imkanı yok. Ancak, şunu söylemek mümkün görünüyor: Sosyalizmle Kemalizm’i birlikte sahiplenen isimleri bir yana koyarsak, “Kürt sorunu” her zaman Kemalizm’in yumuşak karnı oldu. Kemalizm’in en ileri temsilcileri bile, PKK’nın kaynağında Kürt halkına uygulanan baskıyı ve Güneydoğu’nun kalkınmamış bırakılmasını görseler dahi, bu konuda radikal reformların sözcüsü olamadılar, olmadılar. Yalçın Küçük’ün deyişiyle, “Yurtta sulh, türkifikasyon olarak anlaşıldı”.


Şimdi Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği ile PKK arasında bağlantı kurmaya çalışıyorlar…


Gerçekçi bulan var mı, bilmiyorum, ama bu iddiaların sahiplerinin, her türlü inandırıcılıklarını kaybetmeyi ve gülünç duruma düşmeyi göze alarak Kemalistler ile PKK arasında bağ kurmada neden ısrar ettikleri önemli bir soru gibi geliyor…


Bu iddiaların ve kampanyaların ardında yatan, PKK ile Kemalistler arasında böyle bir bağ kurulmuş olması değil de, Kemalistler’le Türkiye Kürtleri’nin BOP ve Barzani karşıtı, anti-emperyalist bir ittifakta buluşmaları ihtimalinden duyulan korku olamaz mı?


DTP içinde hem Kürtler’e, hem de Türkler’e benzer bir çağrıda bulunanlar oldu. DTP milletvekili Aysel Tuğluk, Radikal2’de yayınlanan yazısında bakın neler diyordu:


“AB üyelik süreci, ABD'nin Irak işgali, Türkiye'deki ve Irak'taki Kürt sorununun emperyalist müdahalelerle geldiği son aşama ve AKP iktidarının ekonomik ve politik uygulamalarla uyumlu dış politikası çok ciddi kaygılara sebep oluyor. En azından dürüst olarak kabul edebileceğimiz Türk yurtsever kesimlerce ve özellikle Kemalist aydınlarca bu kaygılar üst düzeyde yaşanıyor. Burada bizim açımızdan sorulması gereken, Kürtlerin tavrının ne olacağıdır…


“Burada Kürtlerin gayet açık ve samimi olması gerekiyor. Şu önkabulle başlangıç yapılabilir: Misak-ı Milli sınırlarını mutlak surette koruyarak Kürt sorununa çözüm bulunmalıdır. Emperyalist müdahalelere güvenmeden ve de gerçeklik dışı olmayan açılımlarla çözüm arayışı gerekiyor. Gerçekçi çözümlerden kastedilen ülkenin birliğini zorlamayan açılımlardır. Kürtlerin en büyük müttefiki Türkler olduğu gibi Türklerin en önemli müttefiki de Kürtlerdir…


“Burada Kemalist aydınlara büyük görevler düşüyor. Bu kesimler unutmamalılar ki; korkular canlandırılıp iki toplum birbirine geriye dönüşümsüz düşman edilmek isteniyor. Söylemler buna hizmet etmemeli. Kürtler de bu durumu çağrıştırıp, korkuları anımsatan fotoğraflarda yer almamalı…


“Kurtarıcı motif, tarihsel imge Mustafa Kemal ve onun tarihsel eylemselliğinin büyüklüğü kendisini gösterdi ve gösterecek. O bir mucizedir, ölümsüzdür. Uluslaşmada temel direktir. Türk halkının ortak bilincinde Sevr ve büyük kurtarıcı imgesi çok güçlü bir enerjiyle ortaya çıkmaya başladı.” (25.7.2007)


Tuğluk’un sözleri, bugün Türkiye’ye egemen olan yeni saflaşmanın diğer “taraf”ından, Yasemin Çongar ile Ahmet Altan’ın Kandil ziyaretlerine ilişkin olarak söylediklerini akla getiriyor:


“Röportajlarında PKK’lılarla türban tartışması yaptıklarını da anlatan Taraf’ın ikilisi, ‘Yemekte türban konusu açılıyor. Türbanın serbest bırakılmasına şiddetle karşı çıkıyorlar. Öyle şeyler söylüyorlar ki türbanla ilgili, o konuşmaları bir CHP kurultayında yapsalar ortalık alkıştan kırılır,” ifadesini kullanarak, “Karşımıza Kemalist PKK çıkıyor,” yorumunda bulundu.” (Yeniçağ, 04.2.2008)


Türk medyası bu durumu hiç gündemine almıyor, ancak Barzani siteleri uzun zamandır Öcalan, PKK ve DTP ile ilgili olarak “Kemalistlik suçlamasında” bulunuyorlar.
Ergenekon masalcılarının durumunu bilemiyoruz, ama Barzani’nin Kemalistler ile Türkiye Kürtleri arasında bir ittifak kurulmasından korktuğu çok açık…

Deniz Hakyemez

Odatv.com
22 Nisan 2009


http://www.odatv.com/Siyaset/kemalistle ... 15795.html