İlk haberi eski CIA şefi Graham Fuller’dan aldık. Fuller, “ABD’nin Siyasal İslam’a karşı Ilımlı İslam projesi BOP çöktü,” diyordu.

Ardından Obama ve Clinton yönetimi geldi; Obama ve Clinton Türkiye için “Ilımlı İslam ülkesi” sözünü kullanmayı reddettiler, Anıtkabir’i ziyaret ettiler.

Washington Post, “İslam Alemi sözünü kullanmamalıyız,” yollu yazılar yayımlarken (Nisan, 2009), Newsweek’te Soner Çağaptay AKP ile gelen “İslamlaşma”nın tehlikelerine karşı uyaran yazılarıyla ön plana çıktı (Mart 2009).

Amerika’nın İslam’la dansı, Soğuk Savaş yıllarına, Komünizm’e karşı dini kullanma hevesiyle başladı. Amerikan Ulusal Güvenlik İşleri Danışmanı Zbigniew Brzezinski’nin deyişiyle, “İslam komünizme karşı bir kalkan” oluşturacaktı, planları buydu.

Türkiye’dekiler, Mehmet Şevki Eygiler’in, “Kızılları boğmanın vakti geldi,” haykırışlarından, Fethullah Gülen’i de yetiştiren Komünizmle Mücadele Dernekleri’ne, bu planı yakından tanıyor.

“Ilımlı İslam”sa, ABD emperyalizminin 1980’lerde ürettiği bir kavram; ilk kez Türkiye’deki İslamcı akımlarla ilgili olarak Rand Corporation’a sunulan Graham Fuller imzalı raporda geçiyor. Fuller’ın kendi deyişiyle Amerika’nın Türkiye’ye yönelik projesi şu temeller üstüne kurulu: “Ilımlı İslamı benimseme, Atatürk’ün görüşlerinden vazgeçme, Ortadoğu ve Kafkaslar’da serbest piyasanın ve ABD’nin tavsiye ettiği İslamı yaymak.”

ABD’nin tavsiye ettiği İslam, “Ilımlı” İslam, kendi köklerinden de kopmuş, Amerika’ya ve İsrail’e hiçbir itirazı olmayan, tersine kendi coğrafyalarında bunların yolunu açan bir “İslam” olarak anlaşılıyor; karşısına “Radikal” İslam konuyor.

Bush yönetiminin, özellikle 11 Eylül saldırılarından sonra benimsediği retorik de bütünüyle bunun üzerine kuruluydu.

Aslına bakarsanız, Amerika’nın Ilımlı İslam projesi hatırı sayılır başarılara ulaştı. Simgesel bir örnek vermekle yetineceğim: Aşağıdaki Kuveyt’te hazırlanan bir çizgi roman. Yerde yatan Avrupai görünüşlü sarışın, çizgi romanın Ilımlı İslamcı kahramanı. Kahramanımıza saldıran kötü adamsa radikal İslamcı. Çizgi romanı hazırlayan, Müslüman ülkelerin çocuklarının artık “kendi kültürlerinden kahramanlarla” büyümek istediğini anlatmış! (Haaretz, 16.2.2009)



İsrail’in önde gelen gazetelerinden Haaretz bunu haber yaparken, yalnızca Kuveyt’te değil, Suriye’de de bu çizgi romanın benzerleri, aynı zamanda benzer video oyunları da bulunduğunu eklemeden geçmemiş.

İnsan, bu çizgi roman kapağına bakınca, Pakistan`daki okullarda verilen radikal İslam ağırlıklı eğitimine alternatif olarak, ülkede Fethullah Gülen Cemaatine bağlı olarak ılımlı İslam eğitimi veren Türk okulları alternatif gösteren New York Times haberlerini anımsamadan edemiyor. (New York Times, "Türkler Pakistan’a Ilımlı İslamı öğretiyor", 4.5.2008)

Sarışın Müslüman kahramanımızın akıbetini bilemiyoruz ama Fethullah Gülen’in, Obama’nın ziyareti ve Başbuğ’un açıklamalarına kadar, hayatının en verimli dönemlerinden birini geçirdiğini biliyoruz.

Ne oldu da, Amerika “Ilımlı İslam” projesinden uzaklaştı?

Yanıtını, Amerika’nın önde gelen tüm gazetelerinde ardı ardına çıkan haber-analizlerde, Amerikan yönetimini uzun zamandır Türkiye’deki İslamlaştırma projesinin istenmeyen sonuçları konusunda uyaran Soner Çağaptay’ın yazılarında, Davos krizinde, seçim sonuçlarında bulabiliyoruz.

Amerika, “Ilımlı”sını istediği İslam’ın, aynı zamanda “Ilımlı İslam”ınki gibi, her türlü ilerici açılıma karşı duran, emperyalizme göbekten bağlı bir siyasetin pençesine düşen ve gün geçtikçe bıçağın kemiğe dayandığını hisseden yığınların radikalleşmesinden korkuyor.

Amerika ve İsrail’in Türkiye’ye biçtiği yol, hiçbir zaman gerçek bir laiklik ve ilericilik olmayacak kuşkusuz. Ancak her ikisinin de İslamlaştırma projesinin gelmiş olduğu boyuttan elleri yanmış görünüyor. Kendi yaratılarından korkar hale geldiler.

Öte yandan, Amerika ve İsrail, Türkiye’nin İslamlaşması’nı tek başına sağlamadı.

“Atatürk” diye diye, Köy Enstitüleri’ni “sola kayıyor” korkusuyla kapatıp köyleri yeniden ağalara ve tarikatlara teslim eden, Komünizmle Mücadele Dernekleri’nin oluşumuna, imam-hatiplerin dört bir yanı sarmasına göz yuman, Kürt sorununu Hizbullah ve tarikatlarla çözmeye çalışan zihniyet de bugün “kendi yaratısından” korkar durumda değil mi?

Biz “yaratmaya” son vermediğimiz sürece Türkiye’de ne “Ilımlı İslam”ın, ne de “dinin siyasete alet edilmesi”nin sonu gelecektir…

Deniz Hakyemez

Odatv.com
26 Nisan 2009


http://www.odatv.com/Siyaset/ilimli_isl ... 15832.html

güzel yazi. bence de yaygin cehalet ve feodalizm sürdügü sürece yobazligin ve dinciligin sonu gelmeyecektir. Feodalizm ve totalitarizmle dinciligin kanlari mükemmel uyusuyor çünkü hepsi insanlarin kölelestirilmesi üzerine kurulmus. cehaletse onlara yayilabilecekleri kök salabilecekleri bir ortam sagliyor.