‘İstiklal Marşı ve ırkçılık’ (1)

Selahattin Demirtaş İstiklal Marşı’ndaki “ırk”ı ırkçılıkla eş tutmuş. Selahattin diyor ki:

“Fakat bugün İstiklal Marşı... Herkes öyle hissetmeyebilir. Herkes öyle düşünmüyor olabilir ama bir ırkçı dayatma olarak da yapılmamalı. ’Kahraman ırkıma bir gül, ne bu şiddet bu celal’diyen bir marştır. Hangi ırktan söz ediyor o? Yıl 2015. Şüphesiz Akif bunları yazdığında belki başka duygu ve düşüncelerle yazmıştı ama etnik kimliklerin, ırkın, mezhebin, dinin, inancın bu kadar çoğulcu bir toplumda bir arada yaşamasını savunduğumuz bir dönemde, ben sorgulayalım tartışalım demiyorum ama okumayana da ’Sen nasıl okumazsın!’diye linç kampanyası da yapılmasın.”

“Linç kampanyası da yapılmasın.” buyurmuş Selahattin! Yapılacaktır, yapılmalıdır! Bu tiplere dünyaları dar edilmeli, söyleyecek sözleri kalmamalıdır! (Bizim onlar gibi silâhla işimiz olmaz; sözle diyorum, yazıyla diyorum!)

Bu ülke kurulurken bütün etnik unsurlar aslî unsurun etrafında çevrelendiler ve birbirlerinin ruhunu soludular. Bir beden oldular. İstiklâl Marşı, bu solunmuş, emilmiş, kaynaşmış ruh atmosferinde yazılmıştır.

İstiklâl Marşı’nın TBMM’de kabul ediliş tarihi 12 Mart 1921’dir. Bu TBMM, Birinci Meclis’tir. Demirtaş, Birinci Meclis’i çok iyi incelesin!

Bilmiyordur muhtemelen: Millî marşımızda “Türk” sözü yoktur.

Yine bilmiyordur: Âkif önce İttihad-ı İslâm diyordu. Beyhude çaba olduğunu gördü. Müslümanların birleşeceği, dayanaşacağı yoktu. Zaten tarihin hiçbir döneminde de birleşmemişti. Âkif’in babası Arnuvut, annesi Buharlı Türk. (Belki de Tacik. Buhara’da Tacikçe yaygındır. Taciklerin asılların Türk olduğunu bana, Buhara’da, söylemişlerdi.). Âkif bir Türk milliyetçisidir! Âkif’in Türk milliyetçiliğini bir kitabında delillendirdim. Tekrar tekrar yazmak istemiyorum. Ara bul Selahattin Demirtaş! Sizin gibilerin en büyük eksikliği, gerçeklerle yüzleşmemek için bizleri okumamanız. (Senin büyük şefinin İmralı’daki duruşmalarının bütün ayrıntılarını yazan tek gazeteci de benim. Kitabımın kaç baskı yaptığını bilmiyorum bile... Ama yine senin ve gibilerin haberi yoktur!)

Nesin sen Selahattin? Zaza. Eşin Figen hanım ne? Türk. Büyük şefinin dibini karıştırsan ne çıkar? Duruşmalarda kulaklarımla duydum, “Annem Türkmen’dir.” dedi.

Sizler ideolojik girdapta debelenip duruyorsunuz. Maksat Türk düşmanlığı olsun.

Taha Akyol’un çok önemsediğim bir yazısı var. Onun yazısının başlığını benim yazımın da başlığı. Taha Bey, Selahattin’in kastını dün köşesinde tenkit etti. Ancak daha önce yazdığı yazısına atıfta bulunmadı.

Hrant Dink de zamanında aynen Selahattin gibi konuşmuştu. Taha Bey, onu tenkit ederken, doyurucu açıklama getirmişti.

Eski bir Türkiye Komünist Partisi/Maxist Leninist (TKM/ML) mensubu olan Hrant Dink’le, Marxist örgüt PKK’nın uzantısı HDP’nin eşdeş başkanı Selahattin Demirtaş’ın İstiklal Marşı’na karşı birleşmeleri, birinin Ermeni oluşu, diğerinin kendisini Zaza görüp Türk’ten ayrı sanması değildir; fikrî temelleridir. (Bakmayın siz “ırk”a takıldıklarına... İstiklal Marşı’na karşıyım diyemeyecekleri için bir “kılçık” aramak istemişlerdir.)

(Taha Akyol’un yazısını yarın ele alacağım.)

Arslan TEKİN, 28 Haziran 2015
arslantekin53@yahoo.com

‘İstiklâl Marşı ve ırkçılık’(2)

HDP/PKK’nın eşdeş genel başkanı Selahattin Demirtaş’ın İstiklâl Marşı’mız için “’Kahraman ırkıma bir gül, ne bu şiddet bu celâl’diyen bir marştır. Hangi ırktan söz ediyor o?” demesi geçiştirilemez!

Eşdeş başkan nasıl te’vil ederse etsin, bütünleştirici ortak bir “kıymet” e karşıdır. Dün yazmıştım: Hrant Dink de 2006’da hemen hemen aynı cümleleri kurmuştu.

Suudî Arabistan’ın millî marşı “Âşe’l-melîk li’l-alem ve’l-vatan” (“Yaşasın kral bayrak ve vatan için”) diye biter.

Şer’î bir yönetimden bahsedilir bu ülke için... Ama dinî motifli çok kısa kral marşıdır. (Orada yaşadım. Daha ayrıntılı konuşmak istemiyorum!)

İngilizlerinkinde de “kral” birinci plandadır.

Fransa millî marşına hiç girmeyelim! Her mısrasından kan damlıyor!

Barzanî’nin ve PKK’nın ortak marşı “Ey Reqîb” (“Ey Düşman”)’dir. Yunus Rauf (1918-1948)’un 1938’de yazdığı bir şiiridir. Y. Rauf bir Marxisttir (hâliyle ateist!).

10 beyitte tam 12 defa Kürt, bir defa Kürdistan, bir defa Med geçer. Kızıl renkten bahsedilir, “Dinimiz ve mezhebimiz Kürt ve Kürdistan” denir.

Hrant Dink, 2006’da aynı tartışmayı açınca Taha Akyol, gereken cevabı vermişti. (Taha Bey keşke Hrant Dink ismi yerine Selahattin’in ismini koyup tekrar yayınlasaydı.)

Taha Bey, “Gazeteci Hrant Dink, Akdeniz Üniversitesi’ndeki konuşmasında İstiklal Marşımızı ‘reddetmediğini, benimsediğini’ söylüyor. Ama ‘Kahraman ırkıma bir gül’e geldiği zaman susuyormuş. Çünkü İstiklal Marşı, ‘ırk’ kelimesi ile ırkçılık, hatta ‘bölücülük’ yapıyormuş! / Değiştirilmeli, ‘Çalışkan yurttaşlarıma bir gül’ denilmeli imiş!” diye yazdıktan sonra şöyle devam ediyor:

“Mehmet Âkif’e, Mustafa Ekmekçi gibi bazı yazarlar bilgisiz ve fanatikçe bir önyargıyla ‘Arnavut milliyetçisi, gerici’ diye saldırmışlardı! Ama İstiklal Marşı gibi milli bir kutsalımızda ve onu yazan Âkif’te ‘ırkçılık’ keşfeden ilk kişi, Hırant Dink oldu! (...) ‘Irkçılık’ kavramı ve ‘ırk’ kelimesinin siyasi anlamda kullanılması, İstiklal Marşı’ndan yıllar sonra, faşizmle birlikte Avrupa dillerinde ve bizde yaygınlık kazandı, sözlüklerimize girdi.

Öbür taraftan, İstiklal Marşı’nın genel anlamı ve vurgulu kavramları, bırakın ‘ırkçı’ olmayı, ‘ırksal’ bile değildir: Hürriyet, istiklal, vatan, yurt, millet, hilal, iman, ezan ve Hak gibi. / Akif ‘ırkıma’ derken Dink’in keşfettiği siyasi anlamı kastetseydi, o günün literatürüne göre, ‘kavmime’ diye yazardı! / İstiklal Marşımızda ‘ırkıma...’ kelimesi, siyasi değil, aruz vezni ve şiirin ahengi açısından kullanılmış edebi bir ifadedir. / Bu ilmi ve objektif bir gerçek olduğu içindir ki, Sayın Dink’ten başka hiç kimse ‘ırkçılık’ suçlamasında bulunmayı akıl edememiştir. (...) Sayın Dink’in [Veya Selahattin’in. A.T.] ve herhangi bir yurttaşımızın İstiklal Marşı’nı sübjektif olarak “benimsemesi” şart değildir, böyle bir mecburiyet olamaz. Ama İstiklal Marşı gibi bir millî simge üzerinde toplumda bir kamplaşma, bir çatışma iklimi yaratmaktan sakınılmasını beklemek sanırım hakkımızdır.” (Taha Akyol, “İstiklal Marşı ve ırkçılık”, Milliyet, 20 Şubat 2006).

Sus Selahattin sus! Niyetin kötü senin!

Arslan TEKİN, 29 Haziran 2015
arslantekin53@yahoo.com