Milliyetçiliğe Dönüş Mecburiyettir


Kalabalık kadrolarla çalışan bir hariciye teşkilatına sahip olmamıza rağmen, Kafkasya, Rusya ve Ortaasya’da birçok mağazanın Türk mallarını boykot ettiklerini ancak Sayın Demirel’in Gürcistan ziyareti sırasında öğrenmiştik.

Demirel o yıllarda Cumhurbaşkanı idi. İstanbul Ticaret Odası Başkanı Mehmet Yıldırım, eğer sayın Cumhurbaşkanı ile birlikte Gürcistan gezisine katılmasa ve bir televizyon programını seyrederken üzerinde “burada Türk malı satılmaz!” ifadesi bulunan pankartları görmeseydi, biz belki de onlarca mağazanın Türk ürünlerini raflarına koymamakla iftihar ettiklerini öğrenemeyecektik.

Bu pankartlar vitrinlere konduğu gün; ne iş yaptıkları bugüne kadar neyi başardıkları bilinmeyen, büyükelçilerin, konsolosların, ticaret ataşelerinin harekete geçmeleri gerekmez miydi?

Geçmemişlerdir!

Birkaç vurguncu imalatçı ile birkaç muhteris tüccarın ahlâksızlığından Türkiye’nin sorumlu tutulamayacağını açıklamaları ve zararlarını tazmin etmeleri icabetmez miydi? Bu mecburiyet akıllarına bile gelmemiştir!

Böyle bir mükellefiyetleri olduğunu idrak bile etmemişlerdir!

Ecnebi musikisini dinlemek, ecnebi içkisini yudumlamak ve çocuklarını ecnebi okullarında okutmakla böbürlenen, Türkçe’yi de ecnebi aksanıyla konuşan yani adeta bir “etnik gruba benzeyen” bu takım, sırf Türk’e özgü olduğu için; bizim Güneydoğunun o acı, o cânım, o zehirzıkkım ve o enfes çiğköftesine burun kıvırdığı halde, sırf Türk’e ait olmadığı için haşlanmış böcekle yılan kızartmasını zıkkımlanmayı bile üstün bir meziyet saymıştır.

İstisnalar müstesna şahsiyetlerini Türk kültürü şekillendirmediği için, Türklüğün üstün değerlerini “alaturka” küçümsemeyi ile reddeden bu monşerlerin yüzünden Türkiye çok ağır bir darbe daha yemiştir.

147 ülkenin üye olduğu Dünya Ticaret Örgütü, 2 gün önce Türkiye’yi açlığa mahkûm eden ağır kararlar almıştır. Şimdi onur kırıcı şekilde Türkiye’ye dayatılan bu kararlara, değil müdahale etmek, yapılan toplantılardan bile bu “etnik grubun” haberi olmamıştır!

Yeni dayatmalara gelince...

Şunlar onlar:

1) Tüm devletler köylüye ve tarım ürünleri ihraç eden şirketlere verdikleri desteği asgari düzeye indireceklerdir.

2) Tüm devletler ithal ettikleri gümrük tarifelerini düşüreceklerdir!

Türkiye birkaç yıl öncesine kadar kendini besleyebilen 7 ülkeden biri idi. Avrupa Birliğinin dayatması üzerine; RP-DYP hükümetinin imzaladığı antlaşmanın 9 Ocak 1998’de yürürlüğe girmesinden sonra tarım çöktü! Çünkü antlaşma AB’den yapılan tarım ürünleri ithalatında gümrük vergisinin sıfırlanmasını emrediyordu.

Biz bu tarihten sonra ekmeğimizi ecnebiden almaya başladık! Önemli bir tarım ülkesi iken; buğdayı, mısırı, mercimeği, nohudu, fasulyeyi ve birkaç yıl öncesine kadar bol miktarda yetiştirdiğimiz diğer birçok ürünü ithal zorunda kaldık. Çünkü bizim köylümüz devlet himayesinden yoksundu. Oysa Avrupa Birliği’nde çiftçi devlet tarafından sürekli ve muazzam şekilde destekleniyordu, dolayısı ile rekabet edemedik.

ABD, Kanada, Hollanda ve İsrail lehine alındığı anlaşılan son kararlarla, zaten iyi durumda olmayan hayvancılığı da çökerterek Türkiye’yi ekmeğe muhtaç hâle getirmeye çalışıyorlar.

Şimdi uçurumun kenarındayız.

Globalizm adına yapılan dayatmalara direnemezsek yakında bizi dibe yollayacaklar.

Dayatmaya direnmenin yolu hızla milliyetçiliğe dönüşten geçer. Türk Devleti’nin ve Türk Milleti’nin varlığı için milliyetçiliğe dönüş mecburiyettir.

Necdet SEVİNÇ, Yeniçağ, 10 Ağustos 2004