İlk olarak, her şeyden önce gözleri vardı, yüreğimi dile getirecek derecede etkileyen.Sonra tek bir sözü yetti her şeye her şeyin başlangıcı olmaya.Belkide her şeyin bir sonuydu o güzel gözleri, daha sonraki tebessümü.Sevdanın adı o olmalıydı. Başka bir şey tad vermiyordu ne şeker ne tuz bir o olmalıydı yemeğimde, yatağımda, aklımda... Başka söze gerekte yoktu zaten. Onunda vardı yüreğinde, gülüşleri belli ediyordu sevdanın adını, hayatın tadını...Anlamı olabilir miydim, bende onun için acaba hayatında, tek anlamı ben taşıyabilir miydim her şeyden önce. Neden olmasın dedim, açtım derdimi...
Oldu bir şeyler, mutluluk bu olsa gerekti.Üzülsemde bazı şeylere, onun olması yetiyordu bu aşkın süreceğine, ne hüzün kalıyordu aklımda ne de bir yara... Vefasıda vardı hemde güzeldi hani kıskandıracak cinsten.Yakışıyordukda, eller öyle diyordu. Dualar ediyorduk her şeyden önce ayrılıklar kavgalar bizi en son bulsun diye.
Ama adı aşk değil miydi, çiğ süt emmişti işte o da insandı verdiğin değerle kaldı.Daha mutluluğun anlamını yeni anlamışken yoktu hiçbir bahanesi olmadan yok olmuştu. Bir dahada olmayacaktı, radan 6-7 sene geçsede olmayacaktı. Sen onun ayaklarının altına sersende, tereddütsüz kalbini, gururunu bilmeyecekti kıymet. Değerini anlamayacaktı, gözyaşlarını bir daha silmeyecekti. Güzelliğiyle övünecek, seni bir hiç sayacaktı. Sense aynı yerde duracak, ellerin sevdasına imrenecektin. Sevda senin neyineydi be deli gönül neyine?
alıntı
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed