ŞEYH EDEBALİ'DEN OSMAN GAZİ'YE NASİHAT

"Ey oğul! Beysin! Bundan sonra öfke bize;uysallık sana... Güceniklik bize; gönül almak sana... Suçlamak bize; katlanmak sana... Geçimsizlikler, çatışmalar, uyumsuzluklar, anlaşmazlıklar bize; adalet sana... Kötü göz, şom ağız, haksız yorum bize; bağışlamak sana... Bundan sonra bölmek bize; bütünlemek sana... Üşengeçlik bize; uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana...

Ey oğul!

Yükün ağır işin çetin gücün kıla bağlı Allah Teala yardımcın olsun. Işığını parıldatsın. uzaklara iletsin. Sana yükünü taşıyacak güç, ayağını sürçtürmeyecek akıl ve kalp versin. Sen ve arkadaşlarınız kılıçla, bizim gibi dervişler de düşünce, fikir ve dualarla bize va'dedilenin önünü açmalıyız. Tıkanıklığı temizlemeliyiz.

Oğul!

Güçlü,kuvvetli, akıllı ve kelamlısın. Ama bunları nerede ve nasıl kullanacağını bilmezsen sabah rüzgarlarında savrulur gidersin... Öfken ve nefsin bir olup aklını mağlup eder. Bunun için daima sabırlı, sebatkar ve iradene sahip olasın!.. Sabır çok önemlidir. Bir bey sabretmesini bilmelidir. Vaktinden önce çiçek açmaz. Ham armut yenmez;yense bile bağrında kalır. Bilgisiz kılıç da tıpkı ham armut gibidir.

Milletin, kendi irfanın içinde yaşasın. Ona sırt çevirme. Her zaman duy varlığını. Toplumu yöneten de diri tutan da bu irfandır.

İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler. Dünya, senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir. Bütün fethedilmemiş gizlilikler, bilinmeyenler, ancak senin fazilet ve adaletinle gün ışığına çıkacaktır. Ananın ve atanı say! Bil ki bereket büyüklerle beraberdir. Bu dünyada inancını kaybedersen, yeşilken çorak olur, çöllere dönersin. Açık sözlü ol! Her sözü üstüne alma! Gördün, söyleme; bildin deme! Sevildiğin yere sık gidip gelme muhabbet ve itibarın zedelenir... Şu üç kişiye; yani cahiller arasındaki alime, zengin iken fakir düşene ve hatırlıyken itibarını kaybedene acı! unutma ki yüksekte yer tutanlar aşağıdakiler kadar emniyette değildir.

Haklı olduğun mücadeleden korkma! Bilesin ki atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli (korkusuz, pervasız, kahraman, gözü pek) derler. En büyük zafer nefsini tanımaktır. Düşman, insanın kendisidir. Dost ise nefsi tanıyanın kendisidir. Ülke, idare edenin oğulları ve kardeşleri ile bölüştüğü ortak malı değildir. Ülke sadece idare edene aittir. Ölünce, yerine kim geçerse, ülkenin idaresi onun olur. Vaktiyle yanılan atalarımız, sağlıklarında devletlerini oğulları ve kardeşleri arsında bölüştüler. Bunun içindir ki yaşayamadılar... İnsan bir kere oturdu mu, yerinden kolay kolay kalkmaz. Kişi kıpırdamayınca uyuşur. Uyuşunca laflamaya başlar. Laf dedikoduya dönüşür. Dedikodu da başlayınca da gayri iflah etmez. Dost, düşman olur;düşman, canavar kesilir!...

Kişinin gücü, günün birinde tükenir ama bilgi yaşar. Bilginin ışığı kapalı gözlerden bile içeri sızar, aydınlığa kavuşturur. Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı... Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli. Savaşı sevmem. Kan akıtmaktan hoşlanmam. Yine de bilirim ki, kılıç kalkıp inmelidir. Hele kişinin kişiye kılıç indirmesi bir cinayettir. Bey memleketten öte değildir. Bir savaş yalnızca bey için yapılmaz. Durmaya, dinlenmeye hakkımız yok. Çünkü, zaman yok, süre az!... Yalnızlık korkanadır. Toprağın ekim zamanını bilen çiftçi, başkasına danışmaz. Yalnız başına kalsa da!Yeter ki, toprağın tavda olduğunu bilebilsin. Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek ise sessizliktedir. Bağırarak sevilmez. Görünerek de sevilmez!...Geçmişini bilmeyen, geleceğini de bilemez.

Osman! Geçmişini iyi bil ki, geleceğe sağlam basasın.

NEREDEN GELDİĞİNİ UNUTMA Kİ, NEREYE GİDECEĞİNİ UNUTMAYASIN..."

NEREDEN GELDİĞİNİ UNUTMA Kİ, NEREYE GİDECEĞİNİ UNUTMAYASIN...

Türk-Kan paylasim icin sagol, güzel paylasim

Türk-Kan, paylaşım için sagol çok güzel bir hikaye MedceziR, evet kardes aynen öyle

Atalarımıza layık olamadan,ölmeyi nasip etmesin Allah...


Muhtaç olduğun kudret,damarlarındaki asil kanda mevcuttur...

Türk evladı ecdadını tanıdıkça, daha büyük işler yapmak için kendinde kuvvet bulacaktır!

MedceziR yazdı:

Egeli yazdı:Atalarımıza layık olamadan,ölmeyi nasip etmesin Allah...

Amin...

Amin

"En büyük zafer nefsini tanımaktır. Düşman, insanın kendisidir. " İşte en önemlisi bu. Maalesef insan nefsini 40'ına gelmeden tam anlamıyla tanıyamıyor. Allahü Teala kemal yaşını istisnalar dışında 40 olarak belirlemiş bu yüzden "Vaktinden önce çiçek açmaz. Ham armut yenmez;yense bile bağrında kalır."
Türk-Kan, çok faydalı ve her Türk için tek başına hayat düsturu olabilecek öğütler bunlar. Teşekkürler bacım.

Ne şeyh kaldı ne de şeyhin eşşeği.
Bugünün şeyhleri alın teri dökmeden zıkkımlanıyorlar.
Ne güzel istanbul be!
Bir dönem bu soysuzları savunduğum için kendime hayret ediyorum.
Lafım ise konuya bahis olan şahıslara değildir!

Tamamen uydurma birşeydir. İttihat ve Terakki'nin uydurmasıdır.

Doğrudur, ama uydurma diye gidersek bir çok şey uydurmadır. Bazı şeyler üzedebilir hatta!

Ama mühim olan, cihan imparatorluğu olan bir Türk devletinin, çeşitli etnik gurupların isyanlarıyla ayrışmaya başladığı zamanda; Osmanlının artık yaşayamayacağını anlayan Türklerin, eskiye dönüş, eskiyi sahiplenme adına güzel bir çabasıdır. Bunun gibi bir çok mevcut konuda vardır.
Herhalde Türklerin her soyun başı olması filan da, eskinin hakim bir ırkını yüceltme çabası adına bir uydurma olduğuda gerçektir. Ya da Mu hiklayeleri!
Uydurma dahi olsa güzel! Güzel günleri canlandırma hikayeleri. Ve bu hikayedeki öğütlerin tartışma götürmeyeceğide aşikarsa hiç takmamalı bence!

Evet haklısın, zaten uydurma derken sonradan yapılmış bir şeyi kastettim. Edebali'nin ağzından çıkmamıştır, demeyi kastettim. Eski günlere dönmeye gelince de 1923teki seviyeye gelirsek en makbulü odur.

Eski günelrden kasıt fuzuli. Her devrin anlamı farklı.
Güç ve gösteriş, ihtişam orda aranan: Sarık, at, üzengi cüppe değil.

O devrin hakiminin, bu devrinde hakimi olması! Olabilecek güce sahip olması kısacası. Çünkü eskiden gelen bir referansı var, tarihi var. Herhalde eski günlere dönüşten madesel bir şey agılamak komik olur.
Şeref, güç ve itiabar kastediliyor orda! Toplumlar arasında çıkılan o mertebenin yine çıkılması kastediliyor kısacası!
Yoksa bu bir zamanın eli kılıçlı, gözü pek cengaverleriyle olmuştur, şimdinin eli kalem tutan, kafa bin beşyüz adamlarıyla!
Ama hala sarık ve cüppe giydirmek isteyen 500 sene geride kalmış adamlarda var, yok değil! Ama bir avuç, orda burda! Eriyip gideceklerdir.

Tabii ki katılıyorum.