Tepki olmaması için olayı farklı bir boyuta taşımaları gerekiyordu… Hemen o tekmelenenin madenci olmadığını, ‘provokasyon’ için ilçeye dışarıdan geldiğini ve ‘örgütçü’ olduğunu yaymaya başladılar…
Eğer bunlar birine zulmediyorlarsa bir ‘hikmet’i vardır, zulmedilen ise bu hak edecek bir sicile sahiptir zaten!.. Gariban madenci ‘örgütçü’ oldu… Rugan pabuçlu tekmeci müşavir ise hiç utanmadan gitti, tekme atan ayağı zedelendiği gerekçesiyle doktordan rapor aldı!..
* * *
Yüzbaşı Ali Alkan, Şırnak’ın Beytüşşebap ilçesindeki Ayvalık Jandarma Karakolu’na PKK’nın gerçekleştirdiği saldırıda şehit düştü… Cenaze Osmaniye’ye getirildi… Şehidin ağabeyi Yarbay Mehmet Alkan kardeş ölümünün verdiği acıyla tabutun başında isyan etti… “Saraylarda korumalarla gezip, zırhlı arabalara binip, ‘şehit olmak istiyorum’ diye bir şey yok” şeklinde sesini yükseltti…
Ortada büyük bir acı vardı ve Yarbay ağabeyin bu sözlerini olgunlukla karşılamak daha doğruydu… Öyle yapılmadı çünkü bunların eleştiriye en küçük tahammülü yoktu… ‘Yancılar’ vasıtasıyla başladılar ateşe: “Bu aile Osmaniye’ye Malatya’dan gelmişti… Kürt’tü… Yok yok Alevi’ydi… İkisi de olmasa kesin bunlar paraleldi…”
Ahlâk dibe vurmuştu çünkü, mertlik çoktan pusuya düşürülmüştü… Geçerli olan kavga kuralı ‘kuralsızlık’tı, her türlü çukurluk meşruydu…
* * *
Özellikle siyasete çok kötü bir kültür yerleşti… Kendini bilimle, hak, adaletle, irfanla yukarıya çıkarmak yerine, eleştireni veya farklı görüşü savunanı yaftalamak… Karşı tarafın ne söylediği veya niye söylediği çok önemli değil… Önemli olan ‘hangi düşman adına’ söylediği!..
‘Sizi anlıyorum’ sâdeliğindeki bir zarafet yerini anlayışsızlığa bıraktı… Bu atmosferde ciğeri yanmış şehit babası ‘şerefsiz’, tepki gösteren halk Vali gözünde ‘gavat’, gayet usturuplu eleştiren bile ‘faiz lobicisi’ olabiliyor!.. Nasıl insan vücudunun dörtte üçü su ise, belediyeciliğinin dörttü üçü yolsuzluk ve şaibe olan birisi kendisine yönelik en küçük bir eleştiriyi ‘İstanbul’un baronları’ edebiyatıyla savuşturmaya çalışabiliyor… Bir parti işine geldiğinde terör örgütleriyle aynı masayı paylaşabiliyor, işine geldiği zaman ise diğer partileri terör örgütleriyle aynı çuvala doldurabiliyor...
* * *
Herkesi ‘görevli’, ‘ajan’ veya ‘düşman’ görmek maalesef genel bir rahatsızlığa dönüşüyor… Kendileri gibi düşünmeyen, biat etmeyen, başka yollar öneren kim varsa ona aşağılayıcı marka yetiştirmeye çalışmak çok feci bir durum… İşin daha feci tarafı, bu virüsün bulaşıcı olması…
Dinlerken “Acaba ben tıbben rahatsız birini mi dinliyorum?” dediğimiz siyasetçi sayısı o kadar arttı ki… Üçüncü havaalanıyla ilgili, meselâ inşaat maliyetleriyle ilgili bir eleştiri getirenler bir çırpıda Almanya ajanına dönüştürülebiliyorlar!.. Tıpkı düne kadar çözüm sürecine samimi bir şekilde itiraz edenlerin ‘savaş lobilerine hizmet eden ve kandan beslenen’ suçlamasına mâruz kalmaları gibi…
* * *
Bunun bir ‘muhalif bastırma tekniği’ olarak benimsenmesi ne zavallı bir durum… Eskiden marjinal örgütlerde rastlayabileceğimiz ‘revizyonist, ajan, işbirlikçi’ gibi suçlamalar, bugün büyük merkezdekilerin tarzı hâline gelmiş durumda…
Sürünün başındaki çoban gibi görüyorlar kendilerini… Sürüye sürekli ‘kurt’ korkusu salarak kendilerine olan sadâkatleri garanti altına alacaklarını düşünüyorlar… Kimisi bunu akıllıca yapıyor…. Karşı tarafa bu türden saldırarak kendi taraftarlarını bloke ediyor... Memnuniyetsiz olanlar varsa, onların yerlerinde sabit kalmalarını sağlanıyor…
Bazıları ise çaresiz… Üretecek ve savunacak hiçbir özellikleri kalmamış, varlıklarını koruyabilmek adına son bir ümitle ‘hain/ajan/düşman/komplo’ jargonuna sarılıyorlar… Bunu yaparken ülkeye veya yönettikleri kurumlara nasıl bir zarar veriyorlar, umurlarında değil…
Servet AVCI, 11 Aralık 2015
avciservet@hotmail.com
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed