Susuyorum...
Umuda açılan tüm kapılarımı kapatıp,
ıssız bir kösede karanlıga gömülüyorum!
Içimde bir kız çocugu var, duyuyorum sesini...
"Hadi gel, oyna" diyor,
"Ben artık oynayamam" diyorum.
Sesi uzaklaşıyor...
Uyanıyorum...
Yine karanlık,
yine sessizlikteyim.
Kapılarımı açan olmamış,
hala kapalıyım!
Aklıma bir cümle geliyor,
kimbilir nerede okudugum...
"En büyük acılar bile 21 gün sürermiş!"
Bu kaçıncı 21 gün?
Neden hala devam ediyor?
Neden 21 gün
ve bu 21. gün neden gelmedi bana hiç?
Sorular soruları kovalıyor
ama ne bir cevap var
nede değişen birşey...
Kalp yas tutar,
Göz yaş tutar,
Aşk tutulmaz.
Bende tutamadım aşka dair umutlarımı odalarımda
Onlar açık kapılardan çıktı,
gitti ve ben sadece kapıları kapatabildim arkalarından!
Susuyorum...
Bütün beklentilerimi asık bırakıp havada,
Karanlıgın çıglıklarında,
Sensizligin sessizliginde uykuya dalıyorum...
Bir ses olsa uyansam!
alıntı.
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed