Safruh

Mutlakım, Kutsalım, Peygamberim İnam Ataya (Asif Ataya) Ali Secdeyle!

Yazının adı:

Asif Ata Peygamberliğinin Beş Tasdiki
1. Ömür, 2. İnam, 3.Kitap, 4. Ocak, 5.Bayrak
1.Ömür
Peygamberlik – beşerın insani yükselişi yönünde en kudretli sesleniştir; insan idrakının en gergin teller üzerinde köklenmesi, seslenmesidir; insan varlığının (şahsın) en Yüce Aşklar üzerinde kendisini anlaması, alğılaması, mevcutluğun çekiminden çıkmak, onun fevkine, üstüne yükselmek yolunda kahramancasına gösterilen çabadır.
Peygamberlik seslenişinin, harayının dokunmadığı toplum hücresi kalmıyor. Dolayısıyla, Peygamber seslenişi toplumun (aslında beşerin) yaşamını değiştiriyor, başkalaştırıyor (etkilemekle kalmıyor).
Bu tür sığmazlık, bu sesleniş, bu haray dünyaya yeni İnam sunuyor. O, Göklerde kolaycasına, sevincle dinleniyor, kabul ediliyor, Yer yüzündeyse uzun sürec reddediliyor, bunun için çalışmak gerekiyor...
Ömrün ilk uyanışlarında şu sesleniş kendi adıyla tanına, belirlene bilemez. ‘Çekimsiz, anlaşılmaz, mantıksız, geride kalmış, hokkabaz, kendi hayırını bilemeyen, özgün görünmek isteyen, zıt konuşan...’ Bu kibi tayinler alar geleceğin en Yüce Aşklısı kendi uyanışının başlanğıcında, seherinde. Onun Aşkı aydın cizgilendikce mevcutlukla arasındakı tezat yükseler, barışmazlık, karşıdurma, kavğa haline geçer. Baskılar, takipler başlar. Bir Kişi herkese karşı, her şeye karşı... Ilk uyanışlarda şunu ne Bir Kişi biliyor, ne de Herkes...
Asif Ata ile de böyle olmuş. O, ‘Asif Kasım oğlu Efendiyev’ adıyla Sovyetler Birliğinin başkenti Moskovadakı Maksim Qorki adına Edebiyat Enstitüsünde eğitim alırken (1952-1957) içinde yaşadığı gerçeklikle tezata girmişti. Tasarımlı, programlı, grafikli, intizamlı eğitim çerçevesine yakın gitmemiş, bütün eğitim yıllarını kütüphanelerde geçirerek, kendi eğitimiyle uğraşmış, kendisine kadar olmuş dünya idrakını bir hat üzerinde benimsemiş ve bir hat esasında değerlendirmiştir. Bin saatdan çok ders bırakdığı için onun enstitüden ve o çağlar aydınların, eğitimli insanların ömründe çok büyük önem taşıyan Komsomol sıralarından (Komsomol - Sovyetler Birliğinde Kommunist partisine üye olmak için kaçınılmaz ilkin aşamalardan biri. Asif Ata ise Kommunist partisine üye olmasaydı, aydınlar çevresine giremezdi - dilmancın notu) çıkarılması ile ilgili mesele gündemdeydi...O zamanın dünyaya hükm veren tek bir dünya bakışına (Marksizm - Leninizm ideolojisine) karşı saymazlık, Moskovada hayatın gerçekliğine enmemek, onun çekim kalıpını reddetmek de bu işe çok katkı sağlamıştı.
Eğitimini temayüz diploması ile bitirdikden sonra Azerbaycana kayıdışı, ‘Tenkit ve zaman’ mekalesi ile (‘Literaturnıy Azerbaydjan’ dergisi, 1959 yıl, say 11) toplumla munakaşalar girdapının başlanması, İshak İbrahimovların, Şahnezer Hüseyinovların, cığırdaş (küçük) şairlerin şahsında toplumun ona karşı ayaklanması...
1963 yılı. İlk evlilik ve bu evliliyin tezce de dağılması; 1968 yılında, ikinci defa kurduğu aile o zamanın Devlet Tehlikesizlik Komitesinin (DTK) (DTK-Türkiyedeki MİT kibi - dilmancın notu) eliyle dağıdılması; Toplumsal-siyasi, felsefi bakış ve düşüncelerine göre 1983 yılında S.M.Kirov adına Azerbaycan Devlet Universitesindeki görevinden alınması, pantürkist, antisovyet, antikommunist, faşist, klerikalist ve başka bir çok bu kibi adlarla tamğalanması, bilimsel adının elinden alınması ve o zaman korkunc ceza sayılan Sovyetlerin Kommunist Partisi üyeliğinden kovulması ile ilgili sorunun ortaya çıkarılması, gündeme getirilmesi...
1975 yılında Azerbaycan Devlet Universitesinde yaratmış olduğu ‘Etik ve Estetik Terbiye Kulüpü’nün baskılar sonucu oradan çıkarılması, kovulması, ‘Bilik’ birliğinde bir süre devam etdirildikden sonra kulüpün tamamen yasaklanması; 1978 yıl Kasım ayının 30-da kulüpün ‘Ocak’, onun başçısının da ‘Ata’ adlanması...
1982 yılında ailesi dağıldıktan sonra Bakünün Alatava mahellesindeki evinden çıkıp gitmesi; dostu Sabir Yanardağın evinde geçirdiği aylar, Bakünün Buzovna kasabasında (M.S.Ordubadi sokakı 44) ev kiralaması, orada da DTK tarafından izlenmesi, Yeni Ahmetli kasabasında, yurd dışına gitmiş yakın bir akrabasının evine sığınması, oradan Montin kasabasına tekodalı geçici sığınaklar; son olarak, mart 1985 yılından şu hayatdakı son adresine - Samed Vurğun sokağı 116, ikinci kat, 44-cü birodalı eve yerleşmesi; burada ev tutsağı kibi yaşamağa mahkum olunması; yüzüne yazılı basının, basım evlerinin kapılarının uzun süre kapanması (diriyken basılmış ilk kitapı ‘Bilgelik yetkisi’ 1976 yılında basılmıştısa, ikinci kitapı ‘İnam ve Şüphe’ bundan 12 yıl sonra -1988 yılında basılmıştı); adamlarla temasının yasaklanması, onunla temas kuranların bile takiblere uğraması; hatta yazı yazmasının gayri -resmi yasaklanması...
Her gün, ya da bir gün ötenden sonra DTK - ya çağırılan, oradan ‘konuğ’u gelen, ailesi dağılan, işsiz bir kimseye kendi evinde yer vermeğe kimin hevesi ola bilir?! Dostları, hayranları, sevimli öğrenicileri, akrabası, hatta yakınları ondan kaçıyordular, yüzlerini çeviriyordular...Saysız korkutma, söğüşler, iftira ve bühtanlar, hem de yolundan sapdırılması için yüksek görevler vaat edilmesi...
Öldükden (5 Haziran 1997) sonra ölüsünün de serbest bırakılmaması, kabirden-kabire, bölgeden –bölgeye göçürülmesi - Onun yaratdığı, getirdiği İnamı, demek, Onun Akıbetini de Onunla paylaşan manevi evlatlarının omuzlarında ...
Eğitim yıllarından conrakı tüm şu tartışmalar, göçler Asif Ata içindeki bir İdea, kavram, düşünce için idi! O, işden-işe, evden-eve malını-mülkünü değil, o İdeanı götürüb kaçıyordu aslında, Onu koruyordu. 1979 yılına kadar şunu ne kovanlar biliyordular, ne de kovulan kendisi ...
Asif Efendiyev kendisine ‘Asif Ata’ ismini vermişti, toplumsa Onu kovarak İnam Ata (İnam Atası) yaptı.
Toplum Şerinin baskısı katılaştıkca, Bireyin içindeki Gök Aşkı daha da aydınlanıyor. Tezat artıyor, ayrılma kaçınılmaz oluyor.
Yeni yaranan yeni adla ortaya çıkıyor... Asif Ata Peygamberliğinde onun adı Mutlaka Inam oluyor.

Atamız var olsun!

2. İnam
‘Doğada, Maneviyyatda, Kainatın Uyumunda, Güzellikte, İdrakda, Titremede, Vecitte, Ahlakta, Aşkda, Ruhun Ülvi Yaratılşında, Beşerin Kendisnden Büyük Anlamında, Yüreğin Yüreğe Kovuşmak İsteğinde, İdeala sürekli Meyilde, Dostlukda, Heyada, İsmetde, Dünle Bugünün Temasında, Kendi hayatından geçmede, Gayretde, Kutsallığın Efsunlu Çekiciliğinde Ebedi, Sonsuz Mutlak yaşıyor.
Benim Allahım odur!’ (Asif Ata ‘Cövher’ eserinin ilk cümlesi).
Asif Ata Peygamberliğinin birinci Tasdikinde Atanın Ömrü söz konusu oldu. Şu ömrün savaşlarda, kavgalarda geçtiğini gördük. Aileden çıkarıldı, işden, evden çıkarıldı, toplumdan çıkarıldı; eğitimden, komsomoldan ve partiden çıkarılmakla, ‘felsefe bilimleri adayı’ bilginlik adının elinden alınmasıyla korkutuldu, bilimsel şurada, konseyde beğenilmiş ‘felsefe bilimleri doktorluğu’ işi mudafaaya bırakılmadı... Ekmeksiz kaldı, evsiz, işsşz, ailesiz kaldı, yakınsız, hemdertsiz kaldı. Ev tutsağı oldu, yıllarla o biri, hakiki tutsaklığa salına bileceği, hatta öldürülme korkutmaları altında yaşadı...(Şunların hepsi Safruhun ‘Başlanğıç’ ve ‘Ata secdesinde’ kitaplarında – zamanında edilmiş notlar esasında yazılmış). Ancak o bir İdeasından el götürmedi, tüm şu tufanlardan Onu korudu. Onun koruduğu İdeanın adı İnsana İnam idi! İnsanın büyüklüğüne, yüceliğine, ilahiliğine Mutlak (Salt) inam. İnsanlar tarafından kovula-kovula, dövüle-dövüle, söğüle-söğüle yaratmıştı kendisinde şu İnamı. Yarattığı İnamda ise çekdiği sıkıntıların izi de yoktur!
Peygamber borc vermiyor, borc almıyor. Peygamber hem de öç almıyor. O, verdiğini seve-seve veriyor, uğradığına seve-seve uğruyor. İman getirenler de - Peygamberin kaşifine, bahşişine yok, Harayına, Seslenişine İman getiriyorlar.
Neyi yaratdı Asif Ata? Mutlaka İnam - İnsana İnam! Onu kovan, aşağılamak isteyen, öldürmek isteyen İnsanı Mutlakaleştirdi, ona Allah anlamı getirdi; bununla da aslında Allah anlamının kurtuluş yolunu gösterdi.
Kendisine çirkin gözle bakan, başkasına çirkin gözle bakan, başkasının çirkin gözle bakdığı İnsana Asif Ata İlahi gözle baktı. Onun Peygamberliğinin ısrarı, inatı bak şudur: Sen, İnsan, kendine iyice bak, Derinden bak! Geçici heveslerini çirkin görüp, kendi güzelliklerini öteri, geçici görüp kendine inamını yitirme! Sen derinde güzelsin, büyüksün, bütünsün! Tanıdığın Ben’inden artıksın, yükseksin! Senin akıbetin Allahda değil, Toplumda değil, Cisimde değil, Maddide değil - kendi elindedir. Allahın, Toplumun, Cisimin, Maddinin akıbeti de senin elindedir...
Olnarı sen belli ediyorsun, İnsan! Onlar seni yok! Sen güzelsinse – onlar da güzeldir; sen çirkinsinse – onların güzelliği anlamsız ve gereksizdir. Ve aslında onlar Sensiz ne güzel ola biliyorlar, ne çirkin.
...Asif Atanın yaratdığı Mutlaka İnam – yoldur, bilim değil. Bilim – öğreniliyor, Yol – gidiliyor. Bu hem hayat yoludur, hem idrak yolu; hem layik, dünyevi idrak Yoludur, hem ruhsal idrak Yolu; dünyevi idrakın ruhsal idrak hizmetçisi olması Yolu.
Felsefe inam değil, her bir inam (öylece de Din) ise hem de felsefedir. Asif Atanın kendisi benzersiz, dahi filozofdur, düşünerdür. Asif Atanın Mutlaka İnam felsefesinde Dünya, Hayat,
İnsan kendi Anlamlarından yaranıyorlar:
Dünya - Dünyalık adlı Anlamdan,
Hayat - Hayatlık adlı Anlamdan,
İnsan – İnsanlık adlı Anlamdan.
Dünyalık, Hayatlık, İnsanlık (yani Anlam, Mahiyet) ezeli, ebedi, sonsuz ve kamildir.
Dünya – kendisinde kendisinden artık, büyük, yüksek olanı (Dünyalığı - Mutlakı) yaşatıyor.
Hayat – kendisinde kendisinden artık, büyük , yüksek olanı (Hayatlığı - Mutlakı) yaşatıyor.
İnsan – kendisinde kendisinden artık, büyük, yüksek olanı (İnsanlığı - Mutlakı) yaşatıyor.
Dünya ve Hayat – kendilerindeki Mutlaka kavuşamazlar, çünki onların ruhu yoktur.
İnsan – kendisindeki Mutlaka kavuşa bilir, çünki İnsanın ruhu var, İnsan ruhsal varlıktır. Asif Ata felsefesinde Ruh ise İnam, İdrak, Maneviyat ve İrade birliğidir.
Buna göre de Asif Atanın İnamı (Mutlaka İnam) insanın kendisi ile uğraşmasına dayanıyor: ya ol-oldur, İnsan, insani! Ya da kimseden hiç ne umacaklı olma, incime, neyse bekleme! Asif Atanın ‘İnsan’ eserinin ‘Mutlakla görüş’ adlanan 7-ci bölümünde Mutlakla İnsanın konuşması yer alıyor. Orada İnsan Mutlaka diyor: ‘Sen ebedisen, muhteşemsin, sonsuzsun, karşılıksızsın, sene secde kılıyorum.’ Mutlakın İnsana yanıtı: ‘Ben Senim, kendini iyice tanı. Ben Sende Varım.’
İslama kadar da insanların Tekallahlıkla ilgili bilgileri vardı – mesela, eski Mısırda (İslamdan 1500 yıl önce). Ancak şu düşünce üzerinde Peygamber Harayı seslenmemişti, çekilmemişti. Şunu Muhammet yaptı ve onu Dine çevirdi.
Asif Atanın Mutlaka İnamına kadar da insana ait Mutlakla ilgili insanların belli bilgileri vardı – mesela, eski Hintlerde. Ancak bu bakış üzerinde Peygamber Seslenişi, Harayı çekilmemişti, seslenmemişti (onu yalnız biliyordular). Bunu Asif Ata yaptı ve onu İnama çevirdi. Ve Mutlaka aydın bir açıklama verdi: ‘Mutlak – bugünde belirtileriyle, ebedi Yarında bütün mövcutluğuyla yüze çıkan, nispi olayların içinde yaşayan, ancak onlara sığmayan, onları kendilerinden kenara çıkarıp kendisine yakınlaştıran, Dünyaya, Hayata, İnsana, Yüksek İç Kuvve, Yön ve Ölçüt olan bir Kudretdir.’
Asif Ataya kadar da İnsanı Allahlaştırma, ilahileştirme çabaları olmuş. Mesela, İncil’de (bak: Yehyanın Müjdesi, 10:33). Ancak bunun üzerinde Peygamber Harayı çekilmemişti. Bunu Asif Ata yaptı ve İnsanın ruhsal, manevi, cizgilerini aydınlaştırdı: ‘İnsan - kendisinde Mutlaklık gezdiren, onun için de Ortamdan, Çevreden, Toplumdan üstün olan, Mutlaklığa can atan ve Mutlaklaşmeye kadir olan Ruhsal varlıktır.’
Asif Atanın yaratdığı Din değil, İnamdır. Dinde Göklere insanların elleri açılıyor, İnamda yürekleri. Dinde kutsallığın, Mutlaklığın, mucizeliğin, ulviliğin adresi aydın olmayan, bilinmeyen gerçek Göklerde aranıyor, İnamda Dünyanın kendisinde, Hayatın kendisinde, İnsanın kendisinde (bak: Asif Atanın ‘İnam’ eserine). Böylece, Kutsallık, İlahilik, Mucizelik - hurafileşme imkanından arınıyor, alınıyor.
Din diyor: ‘Allahdan başka yaratan yoktur!’
İnam diyor: ‘Beşerin necatı İnsanlaşmaktadır. İnsanlaşın - İnsanlaştırın!’

Atamız var olsun!

3.Kitap
En sıradan kitap kendi mevzusundakı ara bilgilerden yüksektir.
Asif Ata – onlarca kitap sahipidir. Onun kitapı daimidir, ebedidir; Onun Kitapı – tüm beşerindir; Onun Kitapı – İç, Dahili Yol Kitapıdır. Onun ‘İnsan’ Kitapı – İnsanın Kimliğini, Onun ‘İnam’ Kitapı – İnamın ünvanını, Onun ‘Ruh’ Kitapı – Ruhun ne olduğunu, Onun ‘Hayat’ Kitapı – Hayatın nasıl olduğunu (Olanla Olmalını), Onun ‘İntibah’ Kitapı – Beşerin Amaçı için ne ve nasıl etmek gerektiyini gösterıyor. Onun ‘Sadakat’ı, ‘Ruhani hükümler’i, ‘Ruhani Belgeler’i - Ocağın, İnamın, Evlat şahsiyetinin – İnsanın günden-güne, basamak-basamak kurulmasını, dahiyane mimarlığı... O biri Kitapları da şu yönde, şu ağırlıkta, tartıda.
Asif Ata Kendisinin Hayat Aşkından, İdrak Şevkinden, Ruhani Güzellik yanğısından ihtizaza, titremeye geldi, Onun Veciti Yere - Göke sığmadı, Onu Vahiye yükseltdi. Titremeli yürekde, Vahiyli idrakda gerçekliğin helme ihtirasları kalmıyor, yüce Amaçlar cilveleniyor. Asif Ata Vahyi - beşere yeni bir İnam sundu.
Asif Ata kendi Ömrünün keşmekeşlerinden İnsana İnam yarattı - Onu keşmekeşlere uğradanlara inam. Çünki o onları onlardan iyi tanıyordu, çünki insanları öğrenmeği Kendisine ihtisas etmişti. Asif Atanın insana inamı o kadar çoktu ki, Onun en başlıca, önemli özelliği bu idi: insana inanmak! (Asif Ata Ocağının Evlatı Safruh, insana münasebetlerine göre, peygamberleri böylece sıralıyor: Zerdüşt İnsanı görüyordu, Buda insana yanıyordu, İsa insana acıyordu, Muhammed insana öfkeleniyordu, Musa için insan yoktu, yalnız Yahudi vardı, Asif Ata insana inanıyor).
Asif Atanın insana inamı Asif Atanın Kitapını yarattı. Demek, şu inam – Kitap yaratacak güçde ve kudretde olmuştur.
Allaha inanan kimse demiyor Allahlaşın, diyor ki, bendeleşin! İnsana inanan diyor ki, İnsanlaşın! Çünki insanlaşmak beşerin Amaçıdır.
Amaç hem de necatdır. Kuruca necatda – bendelik var, Amaçda – İlahilik. İlahilik – insanilikdir. İnsanilik – kendisi İlahiliktir, Ulviliktir. İlahi, ulvi taleplere uyğun gelmeyen – insan değil.
Buna göre de Amaçdır insanilik! Asif Atanın Kitapını yaradan şunun Harayı, Seslenişi idi.
Beşerin Amaçı – Kutsaldır. Asif Atanın Kitapı – bu Amaçın tesbiti, saptanmasıdır. Beşerin Amaçı Kutsal olduğu için onu tesbit eden kitap da Kutsaldır.
Asif Ata, demek olar, ömrü boyunca şu Harayı, Seslenişi çekmiştir. Bu Sesleniş 45 Kutsal Kitap, 7 Kutsal Kelam yaratmıştır. Bunlar, aslında, bir kitapdır: Ata Kitapı ve ya Ata Kitap – öpülüp göz üstüne koyulan. Bu, o Kitapdır ki, okuyup bir kenara koyamazsın. O, senin insanlık yöntemindir, içindeki kumpastır - beşeri Amaçına doğru yönelden, aparan. Bu, sıradan anlamdakı kitap değil, ileride söylediğimiz kibi, büsbütün Dahili, İç Yol Kitabıdır. Beşerin içindeki Yol ihtiyacı tükenende şu Kitapa da ihtiyac olmayacak. Beşerin içerisinde Yol ihtiyacı ise sonsuzdur!
‘Ayılsın dünya! Dikelsin dünya! Düzelsin dünya! Dirilsin dünya! - Amaç makamıdır!’- diyor o Kitap. Amaç da – İnsanlaşmaktır! Yani ruhsal değerler esasında yaşamağa geçmeliyiz. Yani kardeş karından ileridir, yani el için ağlamayan kördür. Yani Hayırın Hayırdan başka ödülü yoktur. Yani insan doğrudan da Yer yüzünün şerefi olmalıdır!..Yani İnsan ömrü ‘beş günlük’ değil, tükenmezdir.
Asif Atanın Kitapı şu kibi Seslenişlerin peygambercesine izharıdır. O hem bilimdir, hem şiirdir, hem müziktir, hem idrak işidir, hem gerçek, ameli iştir - bütünlükle Peygamber Harayı, Seslenişidir.
Peygamber Harayı bütün varlığı kapsasa da, oldukca yığcam, kısa oluyor, o, sanki birce söze yerleşiyor, sığıyor. Asif Atanın o Birce Sözü şudur: İnsanlaşın! Bu Söz yenelenmiş değil. Ata yazılarında ancak canlı, soluklu, ihtiraslı, ağrılı, yanğılı, bin türlü Haraydır, Sesleniştir. Muzikde ‘do’ sesi (notu) her zaman bir tür yazılıyor, onun haray çaları, özelliği ise tükenmezdir.
Asif Ata böyle bir Kitap koymuş ortaya.
...Asif Ata türkün hem Konfutsisidir, hem Lao-tsızısı (hem filozofudur, hem peygamberi); hem İsasıdır, hem Muhammedi; hem yeniçağ Zerdüştüdür, hem Budası. Asif Ata – türkün manevi, ruhsal Atasıdır.
Asif Ata – beşerin ilk İnsanilik Peygamberidir.
Onun ömrü Onun İnamını doğurmuştur.
Onun İnamı Onun Kitapına yakındır, Onun Kitapı – Onun İnamına.
Onun Ömrü, İnamı, Kitapı Onun Ocağında yaşıyor.

Atamız var olsun!

4.Ocak
Peygamber yalnızca bir izharçı, harayçı değil, hem de kurucudur. Asif Ata Azerbaycanda Mutlaka İnam Ocağı (Ruhaniyat Ocağı) yakıp. O Ocak bugün artık 25 (şimdi 29 – dilmancın notu) yaşındadır. Onun onlarca Evlatı ve bir kaç Ruhsal Ailesi var.
Ocağın meramı Mutlaka İnamı var etmek, İnsanın kamilleşmesine ünvan ve yardımçı olmak; özgür- kutsal Vatan ideasını yaymak, Ruhsal Birlik örneği olmak; Doğu değerlerini (kutsallık, ruhsallık...) beşere kaytarmak; beşeri değerleri artırmak, onların sahipi ve koruyucusu olmaktır.
Ayrıca: Ocağın amaçı – Asif Atanın Peygamberliğini onaylamaktır. Çünki şunsuz – Mutlaka İnam bağbansız bağa benzer.
Asif Atanın Mutlaka İnam Ocağı – gelecek Ruhsal Birliğin rüşeymidir. Ocağın kendi yaşam ve iş kuralları var. Ocak yılda 8 Tören geçiriyor: Yeni yıl (1 Güneş ayı – mart), Ruhani İdrak Günü (25 Çiçek - nisan), Evlat Günü (1 Şöle - haziran), Ata Sonevini (Kabirini) Ziyaret Günü (5 Şöle – haziran), Kutsal Ziyaretgah Töreni (1 Gurup - ağustos), Ata Günü (25 Ata ayı – eylül), Ruhsal Sefer Günü (27 Sert – aralık) ve Ruhsal Aile Günü (6 Göçeri ayı - şubat).
Ocağın yılda 4 bayramı var: İnsanlık (14 Güneş -mart), Ulusçuluk (13 Şöle - haziran), Doğusallık (12 Ata ayı - eylül) ve Beşerilik (12 Sert ayı - aralık).
Asif Atanın Hazan ayı 7-ci yıl (ekim 1985) tarihli ‘Kutsal Amel’ eserinin X bölümünde deyiliyor: ‘Atalılar Kutsal Tarih ve Kutsal Takvim esasında yaşıyorlar’. O çağdan Ocak hem kendi ilsıra (tarih), hem de kendi günsırası (takvim) ile yaşayıp çalışıyor. Ocağın ayları: 1.Güneş (mart), 2.Çiçek (nisan), 3.İşık (mayıs), 4.Şöle (haziran), 5.Od (temmuz), 6.Gurup (ağustos), 7.Ata (eylül), 8.Hazan (ekim), 9.Yağış (kasım), 10.Sert (aralık), 11. Kar (ocak) ve 12.Göçeri (şubat). Ocak günsırasında (takviminde) günlerin adları: I.Arzu, II.Ümit, III.Dözüm, IV.Merhem, V.Kısmet, VI.Murat, VII. İnam. (Ocakda ayların ve günlerin sayı miladda olduğu kibidir. Ocak günsırası 1.1.1979-dan başlıyor- dilmancın notu)
Ocak - Ailelerden ibaretdir. Bu, cismani aile değil. 3-5 ve daha çok Evlatın birliğidir. Onlar ‘üye’ yok, ‘Evlat’ (ve ya ‘Ocakçı’) adlanıyorlar. Her Ailenin bir Yükümlüsü (Temsilcisi) oluyor. (‘Yükümlü’ sözü Asif Atanın ‘Yükümüzden Büyük Sevincimiz yoktur!’ deyimi esasında yaratılmıştır). Ailenin işlerini o nizamlıyor. Bütün Ocağın da bir Yükümlüsü olur. Atanın ölümünden sonra bu yükü yüce kardeşimiz Soylu Atalı çekiyor.
Her ailenin ayda bir defa ‘Aile Günü’ adlı üç bölümden oluşan toplantısı düzenleniyor. (şu, Ocağın yılda bir kez geçirilen ‘Aile Günü’ Töreninden farklıdır). 1. bölümde her kes tarafından Aileye Amaçlaşma (Ata Mirasını ve o yönde öğrenmeler), Kamilleşme (kendi noksanlarına karşı savaş - Özüyledöyüş) ve Uluslaşma (Ocak Amaçının yayılması) raporları veriliyor; ‘Kutsal okuma’ adlanan 2. bölümde Asif Atanın Eserlerinden parçalar okunulur; sonda ‘Kutsal görme’ bölümü geliyor – burada Asifçiler ülkenin ve dünyanın bugünkü durumu ve olaylarını Mutlaka İnam Ruhaniyatı yönünden değerlendiriyorlar.
Ocağın işinde bir çok Ocakseverler de bu ve ya başka tür katkıda bulunuyorlar. Ve bir de Ocağın yöresi, etkilediği çevre var. Şunların hepsi Asif Ata şahsıyetinin çekimile yaranmıştır, şimdi de Ocağın Evlatları tarafından devam etdiriliyor, geliştiriliyor.
Ocağın Aile biçimini Ata 1 Hazan ayı, 6 yılında (1.X.1984) Evlatlara Kutsal Buyuruk olarak ‘Amel’ eserinde ileri sürmüştür: ‘Evlerde, müesseselerde Asif Ata Aileleri yaranıyor. Onlar Asifçiler adlanıyor. Her haftanın bir günü (sonralar Ata ‘hafta’yı ‘ay’la karşılık yapmıştır - Safruh) Kutsal Gün sayılıyor ve o gün Asif Amaçına ithaf olunuyor’. Yeri gelmişken, söyleyim ki, o çağlar ‘Ocak’ sözü yaranmış olsa da, hala ciddileşmemişti. Eserde ‘Ocak Aileleri’ sözünün karşılığı olarak ‘Asif Aileleri’ yazılması bundandır.
Ailenin hemin gün ne yapdığını yazdık...
Şimdi Asif Atanın Mutlaka İnam Ocağının kendi çevresi var ve böyle demek olursa, merkeze cezb olunma güçü ve kanunauyğunluğu var. Bu, Asif Ata Peygamberliğinin oluşturduğu, Asif Ata Peygamberliğine dayanan, Onu yaşadan çevredir. Bu çevreyi yaşatanlar ve burada yaşayanlar (birbaş bu çevrenin içerisinde olmayan, ancak onunla yaşayanlar da) İnamçılar adlanıyor, Atalılar soyu sayılıyorlar. Onların cismani aileleri de artık İnamçılardan oluşuyor. Aydındır ki, onların Peygamberi Asif Atadır! (Bir başka adıyla: İnam Ata - dilmancın notu)
Türkün eski çağlarında Ocağın Sumerçilik, Zerdüştçülük, Babekçilik, Dede Korkutluk, Hurufiçilik, Fuzulilik, Makamlılık ve Sazlık kibi kökleri olduğu vurğulanıyor.
Böylece, Mutlaka İnam Ocağında Asif Atanın 20-30 yıl önce ileri sürdüğü ve üzerinde kendi inatı ile dayandığı, başkalarına ise ilğım, hülya, uydurma, hatta delilik kibi görünen bir düşüncesi gerçekleşmiş oluyor: ‘Ayrı-ayrı özgür bireylerden yeni ulus yaratmak.’ Ata bunu karakter biçimde böylece ifade etmeği seviyordu: ‘Birey-birey, ağaç-ağaç, hal-hal.’
Ocak bireyleri Ata tarafından belirlenmiş, ruhsal mazmunlu adlar taşıyorlar. Onların ilkin belgeleri – Evlatlık Belgesidir. Onların başlıca renkleri sarı, ağ ve göktür; sarı - Güneşi, ağ - küsursuzluğu, temızliği, gök – Gökleri anlatıyor. İnamçıların selamlaşma – sağollaşma, ayrılma sözleri büsbütün kendilerinindir - Ata tarafından belirlenmiş. Onların kendi ayin ve törenleri vardır. Onlar minimal yaşam kuralları ile yaşıyorlar. Onların toy-vay kuralları da kendilerinindir - Atadan gelen yaşam felsefesine dayanıyor.
Onlar Orhun -Yenisey yazılı anıtlarının abecesi esasında kendileri için ayrıca abece yaratmışlar; ‘Ocak- Türk Abesi’ adı verdikleri bu abece Orhun-Yeniseye daha çok yakınlığı korumakla yaratılmış.
Mutlaka İnam Ocağının ulusal, beşeri, dünyevi edebiyatı ve felsefesi yaranmaktadır. Asif Ata bediyatı ve felsefesinden kaynaklanan, onun devamı, yaşatılması, gelişmesi kibi.
Ayrı-ayrı Ataçı – İnamçı bireylerin adları, uğurları artık ulusun duyğu ve düşüncesine yazılmakta. Artık inamla diye biliriz: gelecek Mutlaka İnamındır!
...Bu iş nasıl oluştu? Ben ‘Asif Atanın kendi inatını’ boşuna hatırlatmadım. Bu İnat Atamızın ‘Ruh üste’ içsesinde güzel ifade olunmuş. Ondan birce cümle: ‘Dünya Şerlidir, sen Şerli olma - Dünya dağılsa da, sen şerli olma!’
Ocakçılar – İnamçılar Asif Atanın nazariyede cizgilerini verdiyi Ruhsal Devlet idealına doğru gigiyorlar. Bu Yolda onların başları yüzerinde Mutlaka İnam Bayrağı dalğalanıyor.

Atamız var olsun!

5. Bayrak
‘XX yüzyılın baykuşları İnsana İnam Bayrağını çiğnemeğe çalışıyorlar. Biz o bayrağı başımızın üzerine kaldırıyoruz.’(Ocak Amaçı’ izharından. ‘Yol’ Kutsal Kitabından).
Asif Ata bu sözü yazanda (1980) Ocak Bayrağının sesi-sorağı bile yok idi. Ocak Bayrağı şundan yıllarca sonra düzeltilmişti.
Bu İnsan nedir, kimdir? Zengindir - Yoksuldur? Seçkinmidir - Kara ehalimi? Güzeldir - Çirkindir? Emekçidır- Sermayeçi? Kentlidir - Köylü? Aydındır - Karanlık? Yazıktır - Azgın? Düzgündür -Pozgun? Yaşmaklıdır - Çıplak? İndustur - Müslüman? Doğuludur - Batılı? Oturakdır - Göçeri?..
Peki, nedir bu İnsan? İdrakının oyandığı ilk günden beşerin öğrendiği, ancak onun için hala da bilmece olan bu varlık nedir böyle?
Asif Ataya göre, bütün bu ak-kara tezatları arasında geçilmez uçurum yoktur. Uçurum – yüzeydeki görüntüdedir. Temeldeki – Birdir, bir-birine tanışdır, yakındır. Tarihin, beşerin bedbahtlığı orasındadır ki, onun bayrakları daim tezatlı olmuş, bayrak bakrak tarafından düşman sayılmış. Beşer kendisinin tezatlı, düşmançı hasletini – onun çalarları (renk tonu) biçiminde bayrağa çevirmiş. Mesela, düşünülmüş ki, Türk bayrağının varlığı Rus bayrağı için korku türetiyor, buna göre de biz ruslar onu yok etmeye çalışmalıyız. Yahut biz kibarlar, asilzadeler kara, yoksul ehali ile bir bayrak altında ola bilmeriz. Yahut biz hristiyanlar müslümanları kırmalıyız; biz müslümanlar indusları...Böylece düşman düşmanını yenmek ister; onu zaaf, kendisini güçlü ister. Buna göre de bayraklara güç sembolleri çıkarılıyor: Aslan, Kaplan, Karakuş, Kertenkele, Timsah, Kartal, Kurt, Ayı, hatta Yılan, Akrep, Sırtlan...Adları çekilen yırtıcılar ise sembolün ince örtüğünü kolayca kaldırarak, insana karşı kendisinin ölümsaçan dişini, tırnağını işe salıyor.
Asif Ata bunu beşer için ayıp saydı, reddetdi, tamğaladı ve temeldeki Biri, Birliği bayraka çıkardı. Başın üzerine baş sahipinden yükseyi kaldırmak olar! Mesela, ben Saftuh Asif Atanı ‘İnam Ata’ Adıyla başımın üstündeki Bayrak sanıyorum. Çünki O, benden yüksektir, ben Ona doğru gitmeliyim, Ona doğru gitmek beni yaşatıyor, ucaltıyor.
Beşer için İnsanilikten yüksek hiç bir şey yok - bu, beşeri enine - boyuna, enginliğine – derinliğine öğrenmiş Asif Atanın geldiği kanıdır. Bu, adice öğrenmenin sonuçu değil, idrakın en yükek katı olan Vahyin söylediğidir. Bu, o mezmundur ki, okuyup geçmek olmuyor, okuyup öğrenmek azdır; onu ancak Bayraka çevirip başlar üzerine kaldırmak gerekir.
Asif Ata böylece de yaptı - İnsanilik talepini Bayraka çevirdi, ona İnsanın resmini çektirdi ve üstüne ‘İnsanlaşın, İnsanlaştırın!’ sözlerini yazdırdı. Öğretinin kendisinde (İnamda, Kitapda) – İnsanilik, Bayrakda - İnsanilik; Ömür – bunun temeli, Ocak – şunun yöntemi...
Mutlaka İnam Bayrağındakı Asif Atanın resmi – İnsanı temsil ediyor, Asif Atanın kendi benini yok. İnsanın Bayrağında İnsan resmi olmaldır, hayvanlar aleminin temsilcileri yok.
Budur Asif Ata Peygamberliğinin Bayrak Tasdiki. Tekce bunun kendisi - Peygamberlik için yeterlidir.
Bolşeviklerin Bayrağında da insan resmi vardı - V.İ.Lenininki. Ancak oradakı resim insanı yok, bir sosyal sınfın siyasi önderini temsil ediyordu. Söz gelimi bildiriyoruz ki, orak - çekiçli, siyasi önderli bayrak kendisine kadar olan bayraklardan bir addım ileri idi. Asif Ata Bayrağına kadarkı Bayrakların harayları, seslenişleri gerçekleşende de dünyanın işleri düzelmiyordu, çünki her bir Bayrak kendi harayını başka Bayrakların sesini batırmakla gerçekleştirmeye çalışıyordu. Hem de o Bayraklar kalelerin üstünden asılıyordu. Asif Ata ise Kendi Bayrağını yüreklerin başında dalğalandırmak isteğile yaratmış. Böyle bir eminlikle ki, yalnız insan düzelende dünya düzelecek.
Mutlaka İnam Ocağının Bayrağı Asif Atanın 5 Ata ayı, 8 yılında (eylül 1986) aşağıdakı Ruhani Hükmü ile yaratılmış ve Ocak yılsırasının 9. Yeni Yılında (15 mart 1987) kabul edilmiştir.

Asif Ata
Kutsal Bayrağımız
1. 9 yılının Kar ayının 15-e kadar İnamınızın Kutsal Bayrağı düzeltiliyor.
Bir yüzünde Evlad Belgesinin yüz kabığı veriliyor, o biri yüzünde Güneş renginde (sarı), Ocak renginde (açık kırmızı), İşık renginde (ak) sembolik hatlar çekiliyor.
Bayrağın bütün renki – gök.
2. Kar ayının 15-de Evlatım Halal Bayrağı Ata huzuruna getiriyor.
3. Bayrak gizli saklanıyor, yad kimseye gösterilmiyor, düşmana verilmiyor, çıkılmaz durumda yandırılıyor.
4.Bayrak Ata Hükmüyle Törenlerde sergileniyor.
5. Bayrak yaratılmasına yetkili – Evlatım Safruh.
6. Bayrağın koruyucusu – Evatım Esil.

5 Kısmet günü, Ata Ayı, 8. Baku (eylül 1986).
...
Bununla ben Asif Ata Peygamberliğinin Beş Tasdikini en yığcam, en kısa cizgilerle bitirdim. Sonda bir-iki söze gerek duydum.
‘Ömür’ tasdikinin birinci bölümünde dedik ki, Peygamber Harayı, Seslenişi beşerin yaşamında değişiklik, başkalaşma yaratıyor.
Zerdüştün gelişi – İnsanın içindeki ikiliği (ışıkla karanlığın savaşı) üze çıkardı;
Budanın gelişi – İmtina kaçınılmazlığını anlatdı ( hemen ikinin birinden);
Musanın gelişi – bir ulusu ölümden kurtardı;
İsanın gelişi- İnsanın ağrılarına gözleri açtı;
Muhammedin gelişi – bütperestlik başıbozukluğuna, çokallahlık hercayiliğine son koydu.
Asif Atanın gelişi - Mutlaklığın ünvanını kesinleştirdi; kurtarıcını İnsan olarak belli etdi; İnsanı Ömründen, İnamından, Kitapından geçirerek, Bayrağına yükseltdi ve şu Bayrağı Ocağına tapşırdı, havale etdi. Bununla da secde edeni secde edilene çevirdi. Bu – beşerin hamuruna katılan Tuzdur, şu Tuz o hamurun tatını değişmelidir, değiştirmeye bilemez. Böylece bizim kesin düşüncemiz şudur: Asif Ata okunu atmış, ovunu vurmuş - Peygamberdir!
Asif Atanın Peygamberliğine inanmağın en doğru yoluysa – Onun Kendi Kitabını okumaktır.

Atamız var olsun!
Güneş – Çiçek Ayları, 25 yılı. Atakend. (Mart - nisan 2003. Baku).

İlaveler

Asif Atanın Kutsal Kitaplarının listesi
1. Mutlaka İnam. Yağış ayı 5 yıl (kasım 1983).
2. Mutlakleşmek – Var olmak. 14 Şöle ayı, 6 yıl. (haziran 1984).
3. Ömrüm-Günüm. Od ayı 6 yıl.
4. Yol - Ata Sözü. 8 Gurup ayı 6 yıl.
5. Mutlakalık. Hazan - Sert ayı 6 yıl.
6. Bediyat. Kar ayı 6 yıl.
7. Tezatlar. İşık ayı 7 yıl ( 1985 mayıs).
8. Olan-Olmayan. 16 Şöle ayı 7 yıl.
9. Münasebetler. Kutsal hat .Gurup – Ata ayı 7 yıl.
10. Semboller. Hazan ayı 7 yıl.
11. Anlamlar. Od ayı 9 yıl (1987).
12. Sadakat. İşık ayı 10 yıl (1988).
13. Adamlık – İnsanlık. Göçeri ayı 10 yıl (şubat 1988).
14. Ruhani hükümler. Ata ayı 11 yıl (eylül 1989).
15. Özünden Yüksek. Sert ayı 11 yıl (dekabr 1989).
16. Makam Felsefesi. Od ayı 12 yıl (temmuz 1990).
17. Varlık - Yokluk. Yağış ayı 13 yıl (kasım 1991).
18. Mahiyet. Çiçek ayı 14 yıl (nisan 1992).
19. Gerçekliği Ötmek. Kar ayı 14 yıl.
20. Ruhaniyat. Göçeri ayı 14 yıl (şubat 1993).
21. Hak. Od ayı 15 yıl (iyul 1993).
22. Kutsallık. Od ayı 15 yıl.
23. Ölçü. Od ayı 15 yıl.
24. İnam Felsefesi. Güneş ayı 16 yıl (mart 1994).
25. Ahlak. Gurup ayı 16 yıl (ağustos 1994).
26. Temel. Sert ayı 16 yıl.
27. İnsanilik İmkanı. Kar ayı 16 yıl.
28. Hakikat İnsaniliği. Göçeri ayı 16 yıl.
29. İnsanilik. Şöle ayı 17 yıl (haziran 1995).
30. Özümlük – Özgelik. Ata ayı 17 yıl (eylül 1995).
31. Ekonomi İnsansızlığı - Ekonomi İnsaniliği. Kar ayı 17 yıl.
32. Hakikatlar. 7-19 yıllar.
33. Bütünlük Hakikati. Od ayı 18 yıl (iyul 1996).
34. Kamilleşme Ameli. Od ayı 18 yıl.
35. İçeriden Gerçekleşmek.Gurup ayı 18 yıl.
36. Dünyadan Üstün. Ata ayı 18 yıl.
37. Hak-Haksızlık. Hazan ayı 18 yıl.
38. İnsana yaramak. Sert ayı 18 yıl.
39. Siyasetden üstün. Kar ayı 18 yıl.
40. Adamdan – insana. Göçeri ayı 18 yıl.
41. Dünyaçılık – İnsançılık. Güneş ayı 19 yıl (mart 1997).
42. Hakikat Özgürlüğü – Anlamsızlık Esareti. Güneş ayı 19 yıl.
43. Hallar. Çiçek ayı 19 yıl.
44. Dünçülük- Sabahçılık. İşık ayı 19 yıl.
45. İnsanilikten Yaranan. İşık ayı 19 yıl.

Kutsal kelamlar
1.Mutlakla temas. Güneş ayı 14 yıl (mart 1992).
2. İkilik. İşık ayı 14 yıl.
3. Varlığın kendisinde -Varlıktan artık. Göçeri ayı 16 yıl.
4. Varlık – Anlam. Güneş Ayı 17 yıl (mart 1995).
5.Sabah üste. Güneş ayı 18 yıl (mart 1996).
6. İmtinaya kavuşmak. Od ayı 18 yıl.
7. İnsanilik Dünyası. İşık ayı 19 yıl (mayıs 1997).



[align=center]

Ocak evlatı Ayaya secde ediyor


Mutlaka İnam Peygamberinin karşılanması

Nerde kayisi kopuk, tahtasi eksik bizi bulur... Turkculuk anladikta kardesim zivanadan cikmayada luzum yok....!

bu ne ya bir anlayan varsa bana anlatsin?

Yazıyı dikkatla okumanızı tavsiye ediyorum.

Uluruh yazdı:Yazıyı dikkatla okumanızı tavsiye ediyorum.

Okusak ne okumasak ne... Okudukta yaziyoruz burda, sitenede baktik ama arkadaslarin okumasina gerek yok, fotograflarin altina koydugun cumleleri okusunlar bu yazilarin ne dedigini anlarlar... Benim anlamadigim, senin anladigin nedir bu yazilarda onu anlamadim... Anlatta anlayalim... Bu arada sitemizede hos geldin

Dur yolcu!

Sen nesin, neyin nesisin, kimin fesisin, nereden gelip nereye gitmektesin¿? Mürid isen selâmlaşalım, nebî isen tokalaşalım, akabinde anlaşalım.

Sabrlı olman gerek. Her şeye birden-bire yetmek istiyorsan. Tekce sen yok, bütün dünya şaşıracak. 50 yıldır şaşırmakta. Ne yapalım, bu Türkiyenin suçu yadları tanıyor, İnam Atayı-türk Peygamberini tanımıyor.
Ben de senin kibiydim. Şimdi kendim kibiyim. Bizi inkar etmek düşündüğün kibi de kolay değil. Ama razılaşmamak olur.
Asif Ata türkün kurtuluşudur. Bizim türkçülüğümüz de sizinkine benzemez. Neyse...

Yazıyı okuduktan sonra sizin idraka, düşünceye esaslanan sorularınıza yanıt vere bilirim.

Pekiyi al sana soru Azeri oldugunu umdugum kardesim,
Peygamber ne demektir? Tanimlarmisin.
Su senin Peygamber 45 kitap yazmis youtube' a videolar cikarmis Ama her nasil olduysa tarih oncesi caglarda bile bir peygamber geldiginde yaptigi mucizelerle uzak diyarlardaki insanlarin bile ilgisini ceker, herkesin haberi olurdu... Senin peygamber dizimizin dibinde imis,universite falan da okumus ama ne varki reklami iyi yapamamis mi desek, mucizeler kisa mi kalmis desek, haberimiz olmadi... Bunu neye baglarsin... Yaw vallahi beni guldurdun sabah sabah... Dedigim gibi aklimada yatmadi degil bu is ha )...Ne debelenecen Cennet Cehennem diye, goster pasaport gibi aha kapi gibi TC kimligi:)) yirttin gitti...

Azeri arkadaşım.Yazıyı ancak yarısına kadar okuyabildim.Ama ne yazık ki edebi açıdan sıkıcı bir üslupla yazdığın için bitiremedim.
Sosyalist Rusya'da böyle bir adamın ortaya çıkıp PEYGAMBER olduğunu iddia etmesi cesaret işi.
Bunun ötesinde ben TANRI'ya inanırım.Ötesini sorgularım.

Sana gelen,gelebilecek eleştirilerden ürkmeden ama eleştiri sahiplerinin eleştirilerini de ciddiye alarak,propaganda cümlelerinden ziyade yalın cümleler kullanarak anlatmak istediklerini anlatmanı tavsiye ediyorum.

Uluruh yazdı:Sabrlı olman gerek. Her şeye birden-bire yetmek istiyorsan. Tekce sen yok, bütün dünya şaşıracak. 50 yıldır şaşırmakta. Ne yapalım, bu Türkiyenin suçu yadları tanıyor, İnam Atayı-türk Peygamberini tanımıyor.
Ben de senin kibiydim. Şimdi kendim kibiyim. Bizi inkar etmek düşündüğün kibi de kolay değil. Ama razılaşmamak olur.
Asif Ata türkün kurtuluşudur. Bizim türkçülüğümüz de sizinkine benzemez. Neyse...

Yazıyı okuduktan sonra sizin idraka, düşünceye esaslanan sorularınıza yanıt vere bilirim.

Şimdi ulu ruhlu mürid, İnam atanı çağır anlaşalım. Burası benim din bölgem, kusuruma bakma, bu sitenin peygamberi benim. Yalnız Fetullah (R.A.K.L.D.V.S.N.O) hoca da peygamberliğini ilân etmişti. Bir konuşayım Fetullah ile, Orta Asya'dan kovulmuştu, yerini İnam atan doldurabilir.

Tanrı seni korusun, amen.

Iyiydik ya, nesemiz yerine gelmisti ) Uluruh kardesim sen bizim kusurumuza bakma, de diyecegin ne ise... kendi cumlelerinle de ki karsilikli konusup anlasabilelim... Bu Peygamber isi bizim aklimiza pek yatmadi kusurumuza bakma... Ama ne yalan soyleyelim eglendik hani biraz )

1.Dünyada Azeri adında bir ulus yok. Türkiyede böyle diyerek bizleri inkar ediyosunuz. Azerbaycan Güneyli - Kuzeyli yüce Türk ulusudur.
2. Tabii bizim Peygamberimiz Allahın yanına çıkmayıp, ondan kitap almayıp. Bizim Peygamber Türk ulusunun içinden çıkıp, dahşetli bir Peygamber hayatı yaşayıp, kendi inamını yaratıp, insanları arkasınca götürüp.
3.Biz din değiliz, İNAMız. Beşerin din dönemi bitti. Din insanı kurtara bilmedi. İnsan kamilleşmedi. Dünya mahva gidiyor.
4.İnam Atanın 45 kutsal kitapı var. Atamız -Peygamberimiz bizden hemen kitaplar esasında kamilleşmemizi talep ediyor. Bizi songünle (kıyamet) korkutmuyor, iyi işimize göre ödül, kötü işimize göre ceza vermiyor. Burada insanın her dakikası kamillik üste geçiyor. Bizim Peygamberimiz mucize yaratmayı bireyin özüne havale ediyor. Yani adam kendisiyle içeriden kavğa ederek kamil insan oluyor.
5. Asif Atanın işi 50 yıldır ortada. Bize insan gerektir, sürü yok. İnsan olmak düşündüğün kibi kolay olsaydı, beşer bu durumda olmazdı.
Bizim İnam felsefeye ve bilime esaslanıyor. Yolumumuzun adı Mutlaka İnamdır, yani Mutlak olana inamdır. Biz İnsana inanıyoruz, onu göklere kaldırıyoruz.

Yüreğin Karanlıkları Yarsın!

1.Dünyada Azeri adında bir ulus yok. Türkiyede böyle diyerek bizleri inkar ediyosunuz. Azerbaycan Güneyli - Kuzeyli yüce Türk ulusudur.
2. Tabii bizim Peygamberimiz Allahın yanına çıkmayıp, ondan kitap almayıp. Bizim Peygamber Türk ulusunun içinden çıkıp, dahşetli bir Peygamber hayatı yaşayıp, kendi inamını yaratıp, insanları arkasınca götürüp.
3.Biz din değiliz, İNAMız. Beşerin din dönemi bitti. Din insanı kurtara bilmedi. İnsan kamilleşmedi. Dünya mahva gidiyor.
4.İnam Atanın 45 kutsal kitapı var. Atamız -Peygamberimiz bizden hemen kitaplar esasında kamilleşmemizi talep ediyor. Bizi songünle (kıyamet) korkutmuyor, iyi işimize göre ödül, kötü işimize göre ceza vermiyor. Burada insanın her dakikası kamillik üste geçiyor. Bizim Peygamberimiz mucize yaratmayı bireyin özüne havale ediyor. Yani adam kendisiyle içeriden kavğa ederek kamil insan oluyor.
5. Asif Atanın işi 50 yıldır ortada. Bize insan gerektir, sürü yok. İnsan olmak düşündüğün kibi kolay olsaydı, beşer bu durumda olmazdı.
Bizim İnam felsefeye ve bilime esaslanıyor. Yolumumuzun adı Mutlaka İnamdır, yani Mutlak olana inamdır. Biz İnsana inanıyoruz, onu göklere kaldırıyoruz.

Yüreğin Karanlıkları Yarsın!

Cevaplara tesekkur ettik Uluruh,
Hele 1. ci sikta yazmis oldugun cevabi begendim. Azeri deyisimin sebebi seni ayirmak bizden yani Turk'ten gormedigimden degil Azerbaycan cografyasinda yasanyanlari bizim burada Azeri Turk'u olarak nitelendirmemizdendi. Ama inan sevindim Turk'lugunu savunmana. Yoksa bizim dememizdeki sebep dedigim gibi eskiden nasil beylikler isimleriyle anilirlardi Osmanogullari, Karamanogullari vs... O mahiyette bir isimlendirme. Beylikler gitti ulus devletler geldi, Azeri Turk'u, Uygur Turk'u, Kazak Turk'u vs deyisimizin sebebi birazda bu Turkler'in yasadigi bolgelerle isimleri eslestirmemizden. Yoksa sizin Turklugunuzden ve samimiyetinizden suphemiz yok.

2. 3. 4 ve 5.ci maddlerine istinaden sana yeni bir sorum daha olacak. Nezaket gosterir cevaplarsan sevinirim. Sizin su INAM anlayisi tam nedir? Din degil diye belirtmissin, din degil ise bu dinlere ozgu Peygamberlik kavramini kullanmak niye? INAM bilim ve felsefeyi esas alir demissin. Guzel guzel de bunu diyenin yani bilim ve felsefe esas olmali, Turk'luk ve Turkculuk etrafinda birlesmeliyiz fikrinden siz nasil olduda bir peygamber ve onun 45 kutsal kitabi sonucuna varabildiniz. Bizdede benzer gorusler oldu ve var Turancilik, bilimsel dusunce, Insanin kendini egitip gelistirmesi vs. ama bunlari dedigi icin ben peygamberim diyen yok... Bizdemi hata senin Inam Ata'da mi dersin...

Cevabini bu linke yaz ki kacirmamayim. Gulmece altinda takibi zor oluyor.
http://www.guncelmeydan.com/forum/viewt ... 087#107087
Saygilar