Tevhid-i Tedrisat yani öğretimin birleştirilmesi yasasıyla medreseler ve yabancı dilde eğitim veren okullar kapanmıştı. Atatürk, ne Arapça ne de farklı bir dille eğitimin ülkeyi geliştirmeyeceğinin aksine diğer ülkelerin kültürlerine açık bir hale getireceğinin farkındaydı. Ama şu an kolejler, Anadolu liseleri ve çoğu üniversite çocukların kendi dilinde düşünmesini engelliyor. Öğrenci üç günde öğreneceği bir konuyu, İngilizce olduğu için on üç günde öğreniyor. Kendi elimizle onların düşünmelerini engelliyoruz, yabancı dile sempati kazandırmaya çalışıyoruz. Sonra da “Allah Allah bu nesle ne oldu? İyice yabancı özentisi oldu” diye kara kara düşünüyoruz…

Evet, kabul etmek gerekirse en iyi üniversiteler, en başarılı öğrencilerin bulunduğu eğitim kurumları İngilizce eğitim verenler… Ama bu şekilde eğitim verildiği için mi bu başarı gerçekleşiyor? Tabii ki hayır… Öncelikle toplumda yabancı dil bilmenin “üstünlük ifadesi” olduğu bilinci aşılanıyor. Bilenler, bilmeyenlerden üstünmüş havası yaratılıyor, haliyle başarılı çocuklarımız bir üstünlük nişanesi olarak soluğu bu okullarda alıyor.

Misyonerler ve beyin avcıları, Anadolu’yu köy köy, şehir şehir gezip, başarılı öğrenci arama zahmetinden kurtuluyor. Zaten kendiliğinden tek çatı altında toplanmış sayısız başarılı öğrenci… Aldığı eğitim boyunca “evrensel dil”i iyice öğrenen bu genç beyinler, armut piş ağzıma düş hesabı dış devletlere yönlendiriliyor. Ne güzel, tıkır tıkır işleyen bir yapı… Sonuçta “evrensel dil”de eğitim alan çocuklarımız kültüründen, dilinden utanır hale geliyor ve herhangi bir batı ülkesine gidebilmek için çırpınıp duruyor.

Bilimde, bürokraside, sanatta ve daha birçok alanda üst kademelerde yer alabilmek için, sanki Robert Koleji ve ya Galatasaray Lisesini bitirmek gerekiyormuş hissi yıllardır uyandırılmakta… Böylesi okullarda eğitim alan yönetim, gazetecilik, sanatçılık gibi toplumu yönlendirme gücüne sahip insanların sayısı o kadar fazla ki… Buralarda aldıkları eğitimle, ülke menfaatlerini düşünen, Türk Milleti’nin kendi özüne dönmesi gerektiğine inanan ve eski gücüne dönmesi için çaba sarf eden bireylerin yetişmesini beklemek elbette saflık olur. Çoğunluğu ve hatta tamamı Batıcı olan bu güruh, bünyesinde günümüz Türkiye’sinin neden bu hale geldiği cevabını da net bir şekilde barındırmaktadır.

Osmanlıda ki Enderun mektebinin tipik bir kopyası yabancı dilde eğitim veren bu okullar. Hatırlarsanız; Avrupa’dan getirilen parlak zekalı çocuklara bu mekteplerde eğitim verilir ve bunların Osmanlı bünyesinde çalışmalar yapması beklenirdi. Devşirme usulü de dediğimiz bu sistemle Osmanlı dünya hakimiyetini pekiştirmiştir. Dönemin en başarılı devlet adamları, yönetici ve hocaları bu şekilde yetiştirilmiştir. Hal böyle olunca devşirme kökenliler üstün tutulmuş, onlara aşırı değer verilmiş toplumda saygınlık kazanmışlardır. Balkanlarda yaşayan gayrimüslimler çocuklarının devşirme olarak Osmanlıya gidebilmesi için birbirleri ile yarışır duruma gelmişler. Tıpkı şimdi bizim ailelerimizin özel okul kapılarında heyecanla sıra bekledikleri gibi… Zamanında bizim başarıyla uyguladığımız sistemi örnek alan Batı, aynı uygulamayı bizim üzerimizde başarıyla gerçekleştiriyor.

Sonuç olarak eğitimin ve eğitim sonrası hayatın hiçbir aşamasında bilim aşkı, düşünebilme, yaratıcılık gibi kavramların sözü geçmiyor. Ne kadar yabancı dil bildiğine, İngiliz kültürüne ne denli hakim olduğuna bakılıyor mevkilere getirilmen için… Eğer Batıya dönüksen, devşirilmişsen, özünden uzaklaşmışsan biçilmiş kaftansın…

Yok, yabancıysan bu yabancılığa, bilmiyorsan herkesin şakır şakır konuştuğu “evrensel dil”i, uzaksan İngiliz kültürüne; bu memleketin sıradan memur ve işçiye de ihtiyacı var değil mi ama?


Ömer YILDIZ ( Yazıları Facebook’tan takip etmek için : http://www.facebook.com/mryldz46 )
Mail adresi: mr_yldz@hotmail.com