2015 yılı dış ticaret açığımız, 63,4 milyar dolar idi. (TÜİK). Bu rakamın hiç değişmeden 2016’da da devam edeceğini varsayalım (ki geçmişimiz şaşırtmıyor bizi).

Bunun içinde Meksika’dan ithal edilen nohuttan tutun da, Fransa’dan gelen parfüme kadar "her bi bok” var.

2016 yılında toplam 248 gün çalışacağız. Basit aritmetik diyor ki çalıştığımız her gün 256 milyon dolar ödenmesi gerekiyor, açık vermeden yılı kapatmak için.

Bizde bunu yapacak güç olmadığından gidip elin adamından borç alıyoruz, günlük yaşamımızı sürdürebilmek için.

O da biliyor bu parayı nakit olarak geri alamayacağını. Ve bekliyor tekrar kapıya haciz memurunu getireceği günü.

Bugüne kadar özelleştirilen tüm kamu malları, işletme hakları verilen hava alanları, limanlar ve kamu tesisleri çığ gibi büyüyen dış borçlara karşılık haciz memuruna teslim ettiklerimiz.

Artık verecek bir şeyimiz kalmadı, kanımızdan başka. Aletler bağlandı, yavaş yavaş içimiz geçmeye başladı, tatlı bir uykuya dalmak üzereyiz.

Hani demiştik ya, “Uyandığımızda kıçımızda don olmayacak…”

Galiba uyanacak takatimiz bile kalmayacak, eğer sessiz kalmakta devam edersek.