POLİTİKA GÜNLÜĞÜ

HİKMET ÇETİNKAYA

Yağmur Sıkıntısı...


Ne zaman hava soğusa, kara bulutlar İstanbul’un üzerine çökse içimi hüzün basar... Başımı göğe çeviremem! Umutlarım yitip gider rüzgâra tutulmuş güz çiçekleri gibi.


Bak hava yağmur kokuyor çocuğum!


Gülün ölüm yüzyılında zaman denilen nesneden bir tat almıyorum. Ne ağaran bir gün var ne de batan gün...


Dost denizlerin insanıyım ben, suları kirlenmemiş, balıkları ölmemiş göllerin, ırmakların...


Doğanın adamıyım ben, çokuluslu altın avcılarının delik deşik etmediği dağların, ovaların...






Çocukluk yıllarım Edremit, Manisa, Kula, Sandıklı, Eşme, Salihli, Gördes’in geniş avlulu, cumbalı, o güzelim ahşap evlerinde geçti...

Bilir misiniz en büyük tutkum Uşak’ın Eşme kasabasında tren saatlerini beklemekti.


Eşme Kışladağı eteklerinde dolaşırdım ortaokulda okurken.


Gazeteciliğe başladığım yıllar Bodrum, Kuşadası, Marmaris, Fethiye tümüyle yağmalanmamıştı daha...


Kalkan ve Kaş kendi yalnızlığını ne güzel soluyordu anlatamam, daha dün gibi yakın 70’li yıllar...


Gölköy, Türkbükü 80’lerin başında sessiz ve kendi halindeydi, bilirim!


Önce kentler bozuldu, sonra insanlar...


60’lı yılların sonlarıydı...









Dincileşme yavaş yavaş başlamış, tarikatlar hareketlenmiş; Komünizmle Mücadele Dernekleri, İzmir Gümüldür’de silahlı komando kampları kurulmuş; “toplu sabah namazları” kılınmaya başlanmıştı.


Ardından o “Kanlı Pazar” geldi, Taksim Alanı’nı “Zındıklara ölüm”, “Komünistler Moskova’ya” sesleri sardı.


20’li yaşlardaydık ve geceler boyu Türkiye’yi kurtardık; Devrim dergisi ve Yön okuduk.


Deniz’i, Yusuf’u, Hüseyin’i, Saffet Alp’i, Mehmet Alkaya’yı o yıllar tanıdık...


Az mı kavga ettik “Proleter Tayyar”la, “molotofkokteylinin mucidi” Zihni Çetiner’le!..


*******


Ne zaman yağmur yağsa, akşam erken inse İstanbul’a içimi sıkıntı basar, hüzünlenirim.

Bu koca kent üstüme üstüme gelir!


Yeryüzünü kaplayacak görünmeyen adımlar, havayı dolduracak işitilmedik sesler bir şairi anlatır sessiz bir akşamın ilk saatlerinde.


Yağmur yağınca gökyüzünde yıldızlar görünmez! Ben beklerim yıldızların süzülmesini, gün ağarana dek kaçıp gitseler de.


Kimi zaman tavana dikerim gözlerimi ve öylece kalır, düşünürüm.






Yağmalanan Hazine ve orman alanlarını, kıyılarımızı, koylarımızı, büklerimizi... Hasankeyf’i, Yortanlı Barajı’nın suları altında kalan Allianoi’yi, binlerce yıllık tarihin ve kültürün nasıl yağmalandığını...


Güneydoğu’da devlet ve PKK kıskacında kalan, tarikatlara tutsak kılınan işssiz, yoksul ve eğitimsiz insanlarımızı.


Batman’da intihar eden genç kızlarımızı, töre vahşetine kurban edilen kadınlarımızı...


Bu coğrafyada din, dil, renk, ırk ve mezhep farkı gözetmeden yaşanan bin yıllık kardeşliğin üzerine benzin döken, kışkırtan, etnik milliyetçiliği körükleyen iç ve dış güçleri...




Okula gönderilmeyen çocuklarımızı... Ağa, şeyh, şıh baskısını... Şemdinli’yi, Hakkâri’yi, Şırnak’ı, Lice’yi...


Kapanan yolları, açılmayan okulları, kaçak sigara satan gençleri...


Irak’ın kuzeyinden gelen kaçak mazotla köşeyi dönen karaborsacı din bezirgânlarını, tarikat şeyhlerinin milyonlarca YTL’lik vurgununu!


Tunceli’ye bile sızan tarikat okullarını!


Tunceli’de, Diyarbakır’da, Van’da, Batman’da yaşayan sosyalistlerin çaresizliğini.





Kahramanmaraş katliamını, Çorum’u, Sıvas’ı, Gazi Mahallesi olaylarını... Katliamların arkasındaki güçleri... Mafya-tarikat-siyaset üçgeninde yer alanları... Devlet içindeki örgütlü çeteleri...



Hrank Dink, Necip Hablemitoğlu suikastları... Malatya’da Zirve Yayınevi katliamı... Trabzon’da Rahip Santaro cinayeti...






************



Kimler örtmek istiyor bu olayların üstünü?


Yağmur çiselemeye başladı yine... Hava soğudu iyice... Ben başımı göğe kaldırıp bakamıyorum.


İstanbul üşüyor ben üşüyorum!


Sanki karanlık bir hücrede soluk alıp vermeye çalışıyorum...


Hüzünlüyüm dostlar hüzünlüyüm!..




hikmet.cetinkaya@cumhuriyet.com.tr