News of Feza TİRYAKİ

BİZİM “DENİZ”

Değerli, eli kalem tutan, özgün yazılarıyla tanınan yaş yaşamış, bir "koca" kişi ölüyor. Öyle aniden de değil, bir hastalık süreci yaşayarak, dostlarıyla bunları paylaşarak. Aile, sosyal ağlardaki sayfasını kapatmamış. Denir ya, kalbimizde yaşıyor, öyle. Aradan kaç yıl geçiyor. Birkaç gün önce, doğum gününde, yüzlerce sayfa arkadaşından biri şöyle bir ileti göndermiş ona:

“Merhaba. Hayırlı sabahlar. Günaydın. Sağlıklı, huzurlu ve mutlu nice senelere.”

Öte yanda bu sanal sistem, robot gibi görevde, neyi ne zaman ...

TORBAM TORBAM!

"Poşet" sözünü oldum olası sevmem. Bir kere adı itici, anlamsız. İlk seslemi (hecesi) “po”, bir anlamı yok, ikincisi “şet” de öyle. Po, ardına bir po eklesek, popo desek uyuduruk da olsa bir anlamı çıkar. Şet’in kullanıldığı bir söz hiç yok. "Muaşeret", vardı eskiden, eskiyip ortadan kalktı, adabı muaşeret derdik, yerini görgü kuralları gibi tertemiz bir Türkçe söze bıraktı gitti. Yanlış demişim, oradaki “şet” değil, anlamsız bir Arapça ek,“şeret” eki. Benzerlik, ses benzerliği.

Naylon ...

KİŞİLİK

“Şahsiyet” adlı bir bilgiağı (internet) dizisi izledim, bilgisayar ekranından. Bir haftada, her gün bir iki bölümü derken, yılbaşı gecesi, son (final), en uzun bölümüyle izlenceyi bitirdik.

Dizi dedimse, bu bildiğimiz dizilerden değilmiş. Bilgiağı için yapılmış, sansürsüz... Bol küfürlü. Hepsi on iki bölüm. Sorsanız, o şarkıdaki gibi, “saymadım kaç yıl oldu”, dizi izlemedim. İzleyenlere de acıyordum, bu ortamda dizilerle avunmalarına şaşırarak. Gündemi unutturanlara kapılmalarına... Algılarını korumamalarına... Magazin haberlerinden anladığım kadarıyla içi boş avuntu filmleriydi meydanı ...

SİL BAŞTAN


Kimi ölümsüzlüğü aramış, kimi ölmek tek güzelliktir demiş.

“Kesin olan tek şey ölümdür; hayat güvensizdir, keyfi ve güzelliği de budur.” son yılların parlayan “ermiş”i Osho’nun kitabında okudum bu sözü.

“İnsan, ölüyor, varoluşundan bu yana.”

Yaşamın bu gerçeğini söyledikten sonra dünyaca ünlü yazar Ionesco “Kral Ölüyor” oyununda kralın ağzından, devam etmiş:

“Yaşamadım, ölüyorum.”

Kimi konuşturursanız konuşturun, ben hiç yaşamadım demez mi? Bu sözler de, aynı yazardan, yeniden, daha uzun yaşama isteği:

“Nefes almağa vaktim ...

Gel Anlatayım


“Truva” yazımı okuyanlardan bazıları, “Ben bundan hiçbir şey anlamadım.” demiş, anlamayanlara bir kez daha anlaşılır gibi yazsan dediler.

Yazayım:

Önce herkesin bildiklerini, sınıf tahtasına yazar gibi sayayım:

-Ülkemizin durumu, yüzyıl öncesi gibi mi, Sevr şartlarını yeniden mi yaşıyoruz, dört koldan çevrildik mi yine? Evet.

-“Savaş kaçkınları”nın milyonlarcasının akınıyla (Suriyeli – Afganlı mülteciler) Arap kültürü - ilkel kabile kültürüyle sarılı mıyız? Sayıları bazı kentlerimizde Türk nüfusunu aşmış Suriyelilerin. Her yirmi kişiden biri, artık, ...

İHANETİN YENİ ADI: TRUVA (TROYA)


İhanetin bir yönünü görüp, diğer yönlerini görmemeye ne demeli?

Bu tıpkı benim teröristim iyi, seninki kötü, benim hırsızım hırlı, seninki hırsız demek gibi.

O, Atatürk’ün insani yönlerini anlattım diyerek yazarının kendini savunduğu, Atatürk’e atılan yobazın kuyruklu kara çalmalarının (iftira), asılsız kadın kız öykülerinin anlatıldığı, Atatürk’e Atatürk denmeyen, annesinin, kız kardeşinin adı bile sansız, hanımsız verilen “M. Kemal” adlı kitabın yanlışlarını görecek, tek tek akıllıca sayacaksın, sonra “Truva” adına yapılanları mayışarak ...

ÖĞRETMEN


Seksen darbesinden sonra, ülkemize yapılan onca kötülükler içinde, zamanla anlıyoruz ki, iyiliğimize bazı kararlar da varmış. Örneğin Yeşilköy Havaalanı’nın adını kaldırarak, ülkemizin en büyük kentinin, bu en büyük havaalanına “Atatürk” adının verilmesi (1985) geç kalınmış, gerekli bir değişiklikti.

Öyle de yakışmıştı ki bu ad. Tüm dünyaya, Türk, Türkiye, İstanbul denince Atatürk adının anımsanması gerektiğini öğretti, ta bu günlere kadar.

Atatürk adının, yeni havaalanına da doğal olarak konması gerekirdi, akla başka türlüsü gelemezdi. Neredeyse yarım ...

Sağlam “Olaca’n”, Sağlam!

“Denizden mi geliyorsun, yüzdün mü?” diye sordu Hatice Hanım, komşusuyla kapı önünde, renk renk açmış kasımpatı, Japon gülü saksıları arasında, sıcacık öğle güneşi altında oturmuş laflarken.

Köy sakin, sessiz, artık günde üç beş otobüs geliyor, gelen özel araba sayısı da iyice azaldı, köy meydanı boş. Yazınki iğne atsan yere düşmeyecek, sanki gökten yağmur gibi dökülen özel araba bolluğu, gelen – giden yüzlerce tur otobüsü, arabalara duracak yer bulma işkencesi, itiş kakış, sıkışıklık ...

VARLIĞIN DAĞ TAŞ DENİZ ÜLKEMDE


Bundan beş yıl önce, 10 Kasım, Pazar gününe denk gelmişti. O gün yaşadığım köyde, saatinde “Atatürk’ü Anma” töreni yapılmamasına, anne babaların, toplumun ilgisizliğine karşı bir yazı yazmışım: “Haberiniz Olsun!” diyerek. Böyle giderse olabilecekleri sıralamışım. Okulun önüne gelen köyden bir genç kız, bir öğrenci annesine, "Çocuklar tören yapmayacak mı?” diye sormuş, kadının elinden tuttuğu kızına da, "Ayşe, neden geziniyorsun, niye okula gitmedin?" demişti. Çocuğun verdiği yanıt aynı dünkü yanıtlar gibiydi. ...

UNUTTURMAYACAĞIZ!



Son aylarda, özellikle de bu son günlerde, yüce önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün adının gazete başlıklarında geçmediği tek bir gün yok!

Ne güzel, der, bilmeyen bu sözü okuyunca. “Ne vefalı, değer bilir bir ulussunuz. Kurtarıcınızı, devlet kurucunuzu, devrimlerinizin yaratıcısı, çağdaş Cumhuriyetinizin yapıcısı o büyük Türk’ü hep gündemde tutuyorsunuz.”

Oysa, kazın ayağı öyle değil. Olumsuz haberlerde geçiriliyor Atamızın adı. Cumhuriyet Bayramı gibi kutlu günlerde, Atatürk’ün sonsuzluğa göçüşünün yıldönümlerinde karşı devrimciler hep böyle gemi azıya ...