CHP Yeniden Kemalist Devrimin Partisi Olmalıdır

Birbirimizi anlamamak ya da anlaşmamak için özel olarak uğraştığımızdan hiç kuşkum yok.

Kendimizden başka düşmanımız da yok…

Bırakın AB’yi ve ABD’yi. Yedi düvel birlik olsa bize hiç bir zarar veremez… Kanıtlanmıştır.

Bu işi ancak yine biz yaparız. Başka düşman aramaya gerek yok..

Hepimiz yıkım müteahhitleri gibiyiz.

Türkiye Cumhuriyeti 1923′te kuruldu.

Yönünü çağdaşlığa çevirdi.

Köklü önlemler aldı. Büyük atılımlar yaptı. Önüne çıkan engelleri inançla, kararlılıkla aştı.

Bütün amaç ortaçağ düzeninde yaşayan bir toplumu 20. yüzyıl uygarlığına taşımaktı…

Ayrılanlar, dökülenler, yorulanlar, karşı çıkanlar oldu. Fakat devrimin yönü ve amacı 1938 yılına kadar hiç değişmedi…

Umulurdu ki, Atatürk’ün ölümünden sonra da bu yolda yürünsün. Ama olmadı. Türk Devrimi çeşitli saldırılarla sakatlandı. Topal kaldı. Devrim yürüyüşü engellenmekle kalmadı. Devrimin ortadan kaldırdığı eski, geri, kağşamış, çürümüş ne kadar anlayış ve yapı varsa hepsi yeniden bina edilmeye çalışıldı.

Daha Mustafa Kemal’in ölümünden itibaren “toplumsal barış” adına ne kadar Atatürk’le sorunu olan varsa önemli görevlere atandı..

Atatürk’ün en yakınları “durumu idare etmeyi” doğru bir siyaset sandılar!..

Atatürk’ün yolundan ayrılmamak 7den 70’e devrim gençliğinin göreviydi.

Ama görevi büyüklerin ele alması karşısında yapılacak bir şey kalmamıştı!… Öyle ya. Hepsi de dönem dönem Atatürk’ün yakınında bulunmuşlardı.. Kemalizm yolundan çıkmaya cesaret edemezlerdi.

Ama öylesine bir yozlaşma süreci yaşandı ki; CHP 1950 li yılların başında DP ile gericilik yarışına girdi. “Bazı Kemalist-umdelerin (ilkelerin) kaldırılabileceği’nden söz edebildiler!..

O gün bu gündür CHP Atatürk’ün partisi olmaktan çıkmıştır. Çağa uymak, demokratikleşmek, yenilenmek, Avrupa’ya öykünmek adına yapılanların hepsi devrim yolumuzda barikat oldu.

Atatürk’ün devrimi korumak, savunmak ve yürütmek için kurduğu parti giderek gericileşti. Bunun farkına varınca Avrupa’daki sosyal demokrat partilere özendi. Kendi özünü, kimliğini yitirdi. 1980 cuntası siyasi partileri kapatmakla kalmadı. 1980’lerden beri kurulan ya da yeniden açılan hiçbir parti ağzından demokrasiyi düşürmedi.

Ama kendi içinde bile asla demokrat olmadı..

Demokratik kuralları hiçe sayan siyasi partiler giderek siyasal alanın dışındaki demokratik anlayışları da yok ettiler..

Şu anda demokrasiden en çok söz eden kesimler demokrasiyi en çok çiğneyen kesimlerdir. Örneğin; AKP. Bugüne kadar hiçbir uygulaması demokratik değildir…

Böyle bir örnek varsa bilmek isterim.

Saman alevi gibi parlayıp sönen siyasi partiler daha yapay, daha fırsatçı, liberal ve ilkesiz olarak halk dalkavukluğu yoluyla iktidara geldiler. Har vurup harman savurdular. Onlar işbirlikçiliği, çıkarcılığı temsil ettiler. Halkın sömürülmesi, yandaşların beslenmesi ve dış odakların hoşnut edilmesi siyasetlerinin temelidir.

CHP’yi diğer partilerden ayrı tutuyorum. Çünkü CHP Kemalist devrimin partisi olarak kuruldu. Onun görevini yerine getirmesini istemek bütün Kemalistlerin en doğal hakkıdır.

Bu bağlamda asıl eleştirilerimiz CHP’ye yönelmektedir.

CHP ise ne geçmişine sahip çıkabilmiş, ne de iktidar politikalarına seçenek olabilmiştir. Gidişata teslim olmayı seçmiştir… CHP, sanki Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran bir parti değildir. Dışarıya hoş görünmeyi, uysallığı, durumu değiştirmeyi değil ona uyum sağlamayı bir politika sanmaktadır..

Devrimci geçmişini ve Kemalist ilkeleri bir kenara bırakmayı “çağcıllık” sanmıştır.

Sonunda kökeni, ilkeleri, ruhu, ideolojisi, programı olmayan bir parti olmayı başarabilmiştir… İktidar politikalarına seçenek üretememektedir…

Emperyalizme göz kırpan, ona hizmet eden bir yedek parti görüntüsü vermektedir…

Oysa, yokluklardan bir ülke ve bir ulus yaratan hareketin korunması, bırakılan mirasa sahip çıkılıp güçlendirilmesi gerekir…

Kemalist ilkelerden sadece göstermelik bir laikliğe duyarlılık gösteren CHP’nin sözcüleri ikide bir “Atatürk’ün partisiyiz” demektedirler ki; işin üstüne tuz- biber olmaktadır!

Türkiye Cumhuriyetinin bağımsız, çağcıl, güçlü ve demokratik bir devlet olması öncelikle CHP’nin kendi kökenlerine sahip çıkarak, geleceğin ileri ufuklarına yeniden bakmasına bağlıdır…

Bugünkü durumda tepeden tırnağa parti örgütünde köşeleri belli kişiler tutmaktadır. Parti ağalarının egemenliği vardır. Dinamizm yoktur. Kadın ve gençlik kolları “sözde”kalmaktadır.

Gençler ve kadınlar sadece seçim dönemlerinde gönüllü olarak çalışırlar. Çalışmalarının maddi karşılığı düşünülmez. Angarya yaptırılır. Partiye üyelik başvurusu yıllarca sürüncemede kalabilir. Düzgün kayıt olmadığından üyelikler ve delegelikler keyfi olarak “parti ağaları” tarafından belirlenir.

Kongrelerinin başladığı şu aylarda CHP’de hiç bir canlanma görülmemektedir. Eski kadrolar, eski anlayışlar, eski kısır siyasetler, kimlerin bile üye olduğu tam olarak bilinmeyen listelerden sürdürülen delege avları, eski tas eski hamam…

Oysa, en geç bir buçuk yıl sonra seçim süreci başlayacak ve her şey bitmiş olacak..

Deniz Baykal yerel seçimlerden hemen sonra söz verdiği yeniden yapılanma sözünü unutmuş görünüyor… Egosunun parti içi demokrasiye ve yeniden yapılanmaya yine engel olduğu ve bu yüzden rejim bunalımı yaşandığı yaygın bir görüştür..

CHP gerçekten iktidar olmak istiyor ve Türkiye’yi bu İslamcı faşizmden kurtarmak istiyorsa yapılacak iş çok basittir.. Parti içinde tam bir demokrasi uygulayarak bütün demokratları, ulusalcıları ve cumhuriyetçileri çatısı altına almak zorundadır.. CHP popülizmi bırakmalı, Türkiye’ye aydın ve güçlü bir gelecek vizyonu sunmalıdır…

CHP’nin dar görüşlülüğü yüzünden son bir yıl içinde on kadar yeni siyasi parti kuruldu.

Abdullah Gül’ün Refah partisi genel başkan yardımcısı iken (1996) Guardian gazetesine “Türkiye’de cumhuriyet dönemi bitmiştir” dediği, iç ve dış cumhuriyet düşmanlarının bu amaç için uğraştıkları ortada değil midir?..

CHP’nin 2002 yılından beri en kritik dönemlerde AKP’ye destek olması anlaşılır bir durum değildir. Siyaset hırsla, istekle, kararlılıkla, inatla yapılır. Mücadele en yakındaki kişilere, görüşlere ve siyasal oluşumlara karşı olmamalıdır. Bu anlatış daha çok küçülmeyi ve parçalanmayı kaçınılmaz kılar. Onları yanına alarak yığınak yapmak ve iktidarı hedeflemek, siyasi savaşımı öznel ve nesnel bütün unsurlarla birlikte sürdürmek gerekir.

Bıçak kemiğe dayanmıştır…

Şu anda bile Ergenekon komplosuyla tutsak alınanların sorumluluğun çoğu CHP’ye aittir…

Şöyle bir düşünelim: AKP bugünkü iktidarını CHP ye borçlu değil midir!…

Bu anlayış sürerse Türkiye cumhuriyetine AKP’nin son verdiğini söylemek kolaycılık olacaktır. Cehenneme giden iyi niyet taşlarını döşeyen CHP dir….

Beklenen nedir?.. Cumhuriyetin üstüne Fatiha okunması mı?..

CHP derlenip toparlanmak için bir dakika bile zaman yitirmemelidir…

CHP her şeye karşın resmen Kemalist devrimin partisidir. O devrime ve önderine layık olmayı düşünmüyorsa varlığının bir anlamı kalmaz.

O zaman kapatın gitsin !…

Cumhuriyetimizin 86. yıldönümünde üzülmemek elde değil.

CHP yeniden Kemalist devrimin partisi olmalıdır…

Yoksa cumhuriyetçi güçler iyice atomize olacak ve 2011 yılı genel seçimleriyle Kemalist cumhuriyet bitirilecektir…

CHP kendi misyonuna bir an önce sahip çıkmalıdır…

Altan ARISOY

altanarisoy@gmail.com


TürkCelil