"Demokratik Açılım" ile Toparlananlar...

Ülkemiz öyle bir süreçten geçiyor ki, artık «skandal» sözcüğünün hiçbir anlamı kalmadı.

En büyük yüzsüzlükler, insanın en azından yüzünü kızartacak olaylar büyük bir pişkinlikle sergileniyor, sıradan hadiseler gibi karşılanıyor. Alçaklıklar «demokrasi» etiketiyle, ihanetler «insan hakları» ambalajıyla yutturulmaya çalışılıyor millete...

Örneğin Türkiye Büyük Millet Meclisi'ni (TBMM) ziyaret eden şehit yakınlarının yanlarında getirdikleri Türk bayraklarının içeriye sokulmasına izin verilmiyor ve bayraklar Meclis kapısında sanki yasadışı malzemeymiş gibi toplanıyor! Söz konusu olan bir parti bayrağı ya da filanca takımın flaması değil! Türkiye Cumhuriyeti'nin ve Türk milletinin bağımsızlık ve egemenliğinin simgesi olan ay yıldızlı ulusal bayrağımız... Eminim ki, Meclis'e Türk bayrağı sokulmasını engelleyenlerin dayandıkları bir hukuki bahane(!) vardır. Ama hangi hukuk kuralı, hangi yasal düzenleme Türk bayrağının TBMM'ye sokulmasını yasaklayabilir, işte bunu anlamak mümkün değil! Aslında sorunun yasalara gösterilen saygıdan kaynaklanmadığı, belli bir zihniyetin niyetlerini ve bakış açısını simgelediği açıktır. Onun için de kapıda bayrakları ellerinden alınan şehit ailelerine, ziyaret ettikleri partinin girişimiyle daha sonra bayraklar iade ediliyor.

Ya da Denizli'de Atatürkçü Düşünce Derneği (ADD) üyelerinin Cumhuriyet Bayramı kutlamaları çerçevesinde yürüyüş koluna katılması engelleniyor. Emin olun, bu engellemenin de yasal bir bahanesi vardır! Ama terör örgütü üyelerinin ellerini kollarını sallayarak, davul zurna eşliğinde, Habur'dan Diyarbakır'a kadar geldiği bir ülkede, ADD üyelerinin Cumhuriyet Bayramı kutlamaları sırasında gözaltına alınması aslında «demokratik açılım» adı verilen «İkinci Sevr» sürecinin özünü gözler önüne seriyor!

1984'ten beri devam eden PKK terörü nedeniyle yakınlarını kaybeden şehit aileleri ve gazilerimiz, günlerden beri Türkiye'nin dört bir yanında gösteriler yapıyor, tepkilerini dile getiriyor, madalyalarını iade ediyor! Bu tepkilere AKP hükümetinin İçişleri Bakanı Beşir Atalay'dan yanıt geliyor en sonunda:

«Şehit aileleri anlayışlı olmalı.» (Milliyet, 28.10.2009)

Gerçekten de şu şehit aileleri ne kadar «anlayışsız» Çocuğunun, eşinin, kardeşinin, dostunun, arkadaşının katilleri Türkiye'ye elini kolunu sallayarak giriyor, bölücü örgüt bayrakları ve Öcalan posterleri eşliğinde sözde «gösteri» yapıyor! Ne var bunda? Sen de biraz anlayışlı olsana canım! Ne demek öyle yürümek, «şehitler ölmez, vatan bölünmez» diye slogan atmak, «benim çocuğum neden öldü?» diye sormak? Böyle boş boş konuşacağınıza «demokratik açılım» için çırpınıp duran Bakan hazretlerine kulak versenize... Bakın, ne güzel konuşuyor «müjdeci» Bakan:

«Şehitlerimiz sayesinde bu adımları atıyoruz. Bunun bilincindeyiz. Biz şunun için çalışıyoruz; daha fazla şehidimiz olmasın. Şehit ailelerini anlayışa davet ediyorum.»

Gördünüz mü «bilinçli» hükümetimiz nasıl çalışıyor, ne adımlar atıyor! Örneğin bu memleket için göğüslerini siper eden gazilere, gazi ve şehit eşlerinin aldığı maaşlara zam yapıyor hükümetimiz... Örneğin gazi maaşlarına 8 lira zam geliyor! Daha ne istiyorsun ey Gazi kardeşim! Bozdur, bozdur harca işte... Ne yapalım, devletimizin imkânları bu kadar!

Türkiye için canını verenlerin ailelerine verecek parası yok devletimizin! Ama Öcalan'ın rahat etmesi için yeni yapılan cezaevine harcayacak 5 milyon doları var! «İnsan hakları» gibisi var mı? Binlerce kişinin ölümünden sorumlu olan Öcalan ve ona eşlik edecek 7 PKK'lı için 1000 metrekare alana özel cezaevi yapılıyor. Artık tek kişilik bölümlerden oluşan bu yeni cezaevinde kalacak olan Öcalan yatağı, buzdolabı ve televizyonu olan 7 metrekarelik koğuşundan yönetecek örgütünü! «Sayın Öcalan» (!) dilediği takdirde hobi odasındaki sosyal aktivitelere de katılabilecek, sosyalleşecek! PKK lideri ve 7 arkadaşının kalacağı yeni cezaevinde ise 40 personel görev yapacak! Yani «adam» başına 5 kişi...

Şimdi «demokratik açılım» için çırpınıp duran hükümetimize nankörlük etmenin gereği var mı? Bakın, ne güzel şeyler yapılıyor!

Türkiye demokratik açılım sürecinde her geçen gün daha da açılıp saçılırken gözden kaçan gelişmeler de var ama... Örneğin «dünyanın en güçlü 5 kadını» arasında yer alan Sabancı Holding Yönetim Kurulu Başkanı Güler Sabancı, ekonomik krizi kastederek

«şimdi daha hassas bir döneme giriliyor. Hiçbir yerde toparlanma yok. Toparlanma başladı demek için henüz çok erken. Borsaların toparlanmış olması, ülkelerin toparlandığı anlamına gelmez» diyor. (Milliyet, 28.10.2009)

İnsan, Milliyet'teki bu haberi okuyunca, «Vah, vah... Bu iş dünyasının da iş zor hani... Adamlara haksızlık etmemek gerek» diye düşünmeden edemiyor. Ama dünyanın en güçlü kadınlarından olan Güler Hanım'ın demecinin olduğu sayfanın hemen arkasındaki sayfada yer alan bir haber,

«Akbank'ın 9 aylık net kârı 2 milyar lirayı aştı» diyor! Akbank Genel Müdürü, «bankanın ilk dokuz aylık net kârının geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 51 artışla 2 milyar 13 milyon liraya yükseldiğini» bildiriyor.

İyi de Akbank bir Sabancı Holding kuruluşu değil mi? Demek ki Güler Hanım'ın hâlâ toparlanmaya ihtiyacı var! Bilmem ki ne yapmalı? Gazilerimiz «8 liralık maaş zamlarını» Sabancı Holding'e mi bağışlasalar acaba?


Serdar ANT, 3 Kasım 2009