1.sınıf Hayat Bilgisi kitabına açtığım iptal davasında böyle bir karar çıktı:
“Eğitimci yazar olan davacının, vatandaş olarak geniş anlamda dava ehliyetinin olduğu kanaatiyle…”
İdare Mahkemesinin verdiği “ehliyetsizlik” kararına konulmuş bu muhalefet şerhi, eğitim tarihine girecek örnek bir gerekçedir.
İlk incelemede verilen kararın özeti şuydu:
“Davacıdan: Davacı ile dava konusu işlem arasında kişisel, güncel ve meşru bir menfaat ilişkisini ortaya koyan bilgi ve belgelerin istenilmesine” şeklinde oybirliğiyle bir karar çıkmıştı.(16.4.2013)
Cevabında şunu demiştim:
Ankara (…) İdare Mahkemesi Başkanlığına,
Ben; bir eğitimci ve yazar olarak, katıldığım ulusal ve uluslararası sempozyumlarda çocukluk çağı eğitimine yönelik Müzik ve Drama Pedagojisi alanlarında bildiri ve atölye çalışmaları sunan, kitapları İngilizce, Rusça ve Özbekçe’ye çevrilmiş bir eğitimci olarak, ülkemizde Sınıf Öğretmenliği, Anasınıfı Öğretmenliği ve Müzik Öğretmenliği bölümlerinde Müzik ve Drama kitapları ders kitabı olarak okutulan, eğitim yazıları yerel, ulusal ve uluslar arası basında yer alan bir eğitimciyim.
Ara kararınızda, yürütmenin iptalini istediğim ders kitabında gördüğüm pedagojik ve bilimsel yanlışların ne gibi kişisel mağduriyet yaratacağı hususunda açıklama yapmam istenmektedir;
İptal davası açabilmem için doğrudan herhangi bir hakkımın muhtel olması şartı yoktur, menfaat ihlali yeterlidir. Yeni neslin zihinsel gelişimini engelleme ve eğitimin seviyesini geriye düşürme gibi zararlarla, gelecek neslimin menfaati ihlal edilmektedir.
Özel olarak belirtmeliyim ki, beş yıl kullanım süresi olan bu kitabın kaldırılmaması halinde yakında okula başlayacak olan torunlarım ve yeğenlerim bu kitabı okumak zorunda kalacaktır. Ayrıca belirtme gereği duyuyorum; bir eğitimci yazar, bütün çocukları düşünerek kitaplarını yazar, kendi çocuklarını değil; bu bağlamda her çocuk benim de torunumdur.
Anayasadan kaynaklanan sosyal devlet işlevinin eğitimle yerine getirilmesi, bilimdışı yazılmış bir kitapla mümkün görülmemektedir. Bu bağlamda, bana, aileme ve gelecek nesillerime yansıyacak olan menfaat ihlali söz konusudur.
Gereğini saygılarımla arz ederim./3.5.2013
Mahkemenin son kararı:
“….. Davanın ehliyet yönünden reddine… 30 gün içinde Danıştay’a temyiz yolu açık olmak üzere 23.5.2013 gününde OYÇOKLUĞUYLA karar verildi.”
3 kişilik mahkeme heyetinde bir hâkim “davanın ehliyet yönünden reddi” şeklindeki çoğunluk görüşüne katılmadı ve gerekçesini kararın altına yazdı:
Karşı Oy: 2012-2013 ders yılında İlkokul 1.sınıf öğrencilerine dağıtılan Hatice Dalkılıç ve Necla Gölge yazarlı “Hayat Bilgisi 1, Ders ve Öğrenci Çalışma Kitabı (1.Kitap)” isimli ders kitabının, içerisinde pedagojik yanlışlıklar olduğundan bahisle dağıtımına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada; eğitimci yazar olan davacının, vatandaş olarak geniş anlamda dava ehliyetinin olduğu kanaatiyle çoğunluk görüşüne katılmamaktayım.” (İmza; Üye Hâkim B.Ö.)
İşte bu karar tarihi bir karardır.
Bütün eğitimci yazarları ve aydınları bu kararın arkasında durmaya davet ediyorum. Bu şerhi koyan hâkimi yürekten alkışlayalım. Böyle yürekli hâkimlerin elini güçlendirmek için dava sayısını artıralım.
Bu arada, ders kitaplarına iptal davası açabileceğimizden insanların haberi yoktu, bu yolu açmış olduk. Velilerin buna cesaretlendirilmesi için aydınımıza iş düşüyor.
"Ders kitaplarına bir dava da sen aç" kampanyası başlatabiliriz. “Ben varım” diyenler benimle iletişim kursunlar.
Daha önce, 1.sınıf Ders ve Çalışma Kitabı için, bilim dışı olduğu savıyla İdare Mahkemesinde açtığımız iptal davasında ehliyetsizlik görülmemiş, bakanlığın savunması istenmiş, gelen savunmadan sonra oybirliğiyle “bilirkişi incelemesi yaptırılmasına” karar verilmiştir. Bu dava doğru yönde seyrediyor. Bu kararı veren hâkimleri de alkışlayalım. Her iki karar tarihi önemdedir.
Değerli okurlarım,
Hayat Bilgisi(1) ve Türkçe Okuma Yazma Öğreniyorum(1) kitapları için İdare Mahkemesinin kararını temyize dilekçe verdim. Bu dilekçeler bu aşamaya kolay gelmedi, arşivinizde bulunsun, buraya koyuyorum.
…..
Danıştay Başkanlığına sunulmak üzere,
Ankara (…) İdare Mahkemesi Başkanlığına,
İlkokul çocuklarında giderek artan sayıda görülen disleksi(salaksı) hali, eğitim bilimcilerin dikkatini kullanılmakta olan ders kitaplarına yöneltmiş, kitaplar Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi öğretim üyelerince de mercek altına alınmıştır.
Program Geliştirme kürsüsünde görev yapan değerli eğitim-bilimci Prof.Dilek Gözütok, bilim dışı ders kitaplarını kamuoyuna duyurmak üzere 3.8.2013 tarihinde Ankara’da tarafımdan düzenlenmiş olan basın toplantısına bizzat katılarak şunları söylemiştir:
“Ben Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesinde Program Geliştirme profesörüyüm. 20 kişilik bir grupla bu kitapları değerlendirdik. Bu grupta eğitim psikologları, müzik, sanat, Türkçe öğretimi, ilköğretim, çeşitli okul öncesi ve sınıf öğretmenleri var. 20 kişilik grupla bu çalışmayı yaptık. Çalışmamız yayınlanmak üzere.
Önerilerden bir tanesi de ‘Bu kitapların içinde psikiyatristlerin de olduğu bir grup tarafından incelenip çocuklarımız üzerindeki psikiyatrik etkilerinin araştırılması’ diye bir önerimiz var. Henüz yayınlamadık ama yayına hazır.
Gerçekten çocuklarımıza okuttuğumuz zaman sonuçlarına katlanmamız gereken kötü materyaller bunlar. Hepimizin dikkatini çektiği için de Mahiye Morgül hocamızı kutluyorum.”
Basın açıklamasının tamamı için: https://www.youtube.com/watch?v=TKwPZAEPxxk
……
Yapmış olduğum basın açıklaması metnini dilekçeye ekliyorum.
Dosyayı Danıştay Başkanlığına göndermeniz ricasıyla gereğini arz ederim. /20.8.2013
…….
Bir diğer İdare Mahkemesinde Türkçe(1) kitabı için açtığım davada “ehliyetsizlik” gerekçesiyle Danıştay yolu açık olmak üzere red kararı verilmiş, ancak öğrencilerin ve velilerin dava açabilecekleri belirtilmişti. Danıştay’a yazdığım temyiz dilekçemde, öğrencilerin ve velilerin neden fiilen dava açamaz olduklarını anlattım.
Danıştay Başkanlığına Sunulmak Üzere,
Ankara (…) İdare Mahkemesi Başkanlığına,
Bir eğitimci yazar olarak bilim dışılığına itiraz ettiğim ders kitabından yaşadığım toplumun zarar görmesi benim de zarar görmem demektir.
Bu kitapların sonuçlarını disleksi(salaksı) nesiller olarak görmemiz kaçınılmazdır. Disleksi hali görülen çocuklar kendini koruyamaz, onları korumak da bizim sorumluluğumuzdur. Kaldı ki, disleksi olmuş nesillerin bizzat bana, yaşlılığımda sağlık, sağlıklı çevre, mühendislik, yöneticilik gibi pek çok hizmet alanında zarar olarak geri döneceği açıktır.
Sosyal hukuk devletinde yaşayan bir Türk vatandaşı olarak hukuktan böyle bir durumda yaralanmayı beklemek en doğal hakkımdır sanıyorum.
Öte yandan, söz konusu bilim dışı ders kitaplarına harcanan para, ödediğim vergilerin yerinde kullanılmadığını gösterir. Bu anlamda payıma düşen kadar maddi zarar gördüğümü düşünüyorum. Ancak maddi talebim yoktur, yeter ki torunlarımın zihinsel fiziksel ve ruhsal gelişimlerini örseleyecek kitapları önleyebileyim.
Red kararında ileri sürülen “…’gelecek nesillerinin menfaatinin ihlal edildiği’ belirtilerek görülen davanın açıldığı, buna göre menfaati ihlal edildiği öne sürülen öğrenciler veya bu öğrencilerin velileri tarafından da dava açılmasının mümkün olduğu…” ifadeden hareketle, belirtmeliyim ki:
Birincisi; disleksi gibi bir sonuçtan sonra, kendisine verdiği zararı algılayamayacak hale gelen 8-10 yaşındaki çocuktan buna sebep olan kitaplara dava açmasını beklemek çocuğa haksızlıktır.
İkincisi; velilerin dava etmesini beklemekse, aileler öğretmene göre tavır belirlemektedir. Öğretmeni buna izin vermez, çünkü veliyi kendisinin yönlendirdiği anlaşılırsa işinden olur korkusu vardır. En ilgili veli bile, ders kitabına dava ederse öğretmenin bundan zarar göreceği endişesini duyar. Dışarıdan kitap alan öğretmenler soruşturma geçiriyorken, dışarıdan alınmış kitaplar okulda gizli saklı kullanılıyorken, devlete karşı gelmekle eş sayılacak bir tutumla bozuk kitaplara dava etmek kolay değildir. En ilgili veli, muhtemelen merkezi semtlerde oturandır, hem kendi işini hem çocuğunun öğretmenini riske atmadan, başka kitap kullandırarak çocuğunun göreceği zararı önleme yolunu seçmektedir. Bu yol daha baştan çocuğu ikiyüzlü davranmak zorunda kalan insanların ortasında bırakmaktadır. Bu kadar sert ilişkilerin kurulduğu bir ortamda dava açmak velinin kolayca göze alacağı şey değildir.
Velilerin ders kitaplarına olan güvensizliklerini basit bir sokak anketiyle (isimsiz anketlerle) belirlemek mümkündür. Ancak veliden dava etmesini beklemek ailelerin yaşadığı çaresizlikten habersiz olmaktır.
Disleksi başvurusuyla özel eğitim kurumlarına gelen çocukların veli profiline baktığımızda da bunların devletle kavgalı olmama geleneğine sahip munis insanlar oldukları görülür. Bu arada belirtmekte fayda görüyorum, aynı ders kitaplarını kullanan az görme engelli çocukların eğitildiği özel eğitim kurumlarında da öğrencilerde disleksi hali yaygın olarak görülmeye başlamıştır. Buralarda çalışan öğretmenler durumun farkındadır.
Ders kitaplarından benzer şikâyetlerin artması üzerine Ankara Eğitim Bilimleri Fakültesi Program Geliştirme öğretim üyesi Prof.Dilek Gözütok başkanlığında 20 kişilik bir grupla bu yıl okutulan ilkokul kitapları incelenmiş ve rapor olarak yayına hazırlanmıştır.
Söz konusu raporda, “Bu kitapların, içinde psikiyatristlerin de olduğu bir grup tarafından incelenip çocuklarımız üzerindeki psikiyatrik etkilerinin araştırılması” önerilmiştir. Rapor Prof.Gözütok tarafından basına açıklanmış, “Gerçekten çocuklarımıza okuttuğumuz zaman sonuçlarına katlanmamız gereken kötü materyaller bunlar” şeklinde durumun vahameti özetlenmiştir.
Kısaca:
Emekli bir Eğitimci-Yazar olarak, her çocuğu kendi torunlarımla eş görmek durumundayım.
Dosyanın Danıştay Başkanlığı’na iletilmesi için gereğini arz ederim.
Eğitimci Yazar Mahiye MORGÜL, 20 Ağustos 2013
mahiye@gmail.com
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed