İstinaf mahkemeleri federasyon tezgahı mı?

AB, istinaf mahkemeleri de denilen bölge mahkemelerini eyalet mahkemeleri olarak hazırlıyor. Diyarbakır’da inşaatı süren mahkemenin Meclis’ten geçmiş bir kararı yok. AB, bu mahkemeye 7 milyon euro bağışlamış.

İstinaf mahkemeleri için Turgut Özal’ın tespit ettiği dokuz bölge var. Bu proje gizli bir şekilde yürütülmüş. Proje ABD’den, para AB’den. Yüzde yetmiş beşini AB karşılıyor bu mahkemelerin, kalanını da Adalet Bakanlığı. Yakında Erzurum’da da inşaat başlayacakmış. İşi bilenler, bu projenin yarı başkanlık ve başkanlık sistemine geçiş için hazırlandığını söylüyor.

***
Demirel’in 1999’da tartışmaya açılmasını teklif ettiği projeye Kenan Evren de destek veriyor. CHP milletvekili Attila Kart ise bu mahkemelerde yapılacak kadrolaşmaya dikkat çekiyor.

Projenin 1 haziran 2007’de yürürlüğe girmesi bekleniyordu. AKP’nin ABD’ye verdiği memorandumda yer alan eyaletleşme sözüne uygun bir gelişme. Yargı böylece bölgeselleşecek. İçtihat ve uygulama farkları olacak. Üniter ve merkezi devlete ait olması gereken “yargı” böylece hızla bölge kuruluşlarına devredilecek.

Böylece mahkemelerde Kürtçe ifade vermek de problem olmaktan çıkacak herhalde. Ayrılıkçıların polisi, ordusu, iki dille yazılmış levhaları, bayrak hülyalarının yanı sıra ve en önemli kazançları olarak “mahkemeleri” de olacak. Bunu temin etmek için Hizbullahçıların salıverilmelerinin yarattığı dehşetten daha iyi bir sebep olamazdı herhalde. Vaktiyle yürürlüğe girmemesinde Yargıtay’ın bunu istemediği sebep olarak gösteriliyor. Şimdi ise Yargıtay Başkanı Hasan Gerçeker bile, çaresizlikten son çözümün bu olacağını ve bu mahkemelerin açılmasına hız kazandırılması gerektiğini söylüyor.

Erzurum’da ne kazanıldı?

AKP’nin çok geleneksel ve sadece geleneksel ölçülere dayanan bir dış politika yürüttüğünü düşünüyorum. Komşuluklar, gidip gelmeler, affedici olmalar, güler yüzlülük, tatlı dillilik...

İslami alışkanlıklardan kaynaklanan ama işin içine politika ve ülke çıkarları girince daha bir ciddiyetle durup düşünülmesi gereken bir alışkanlıklar silsilesi. Biz “bir yanağına tokat atarlarsa öbürünü de çevir” kültüründen gelmiyoruz. Biz itiraz ederiz, cihad ederiz, ne kendi hakkımıza saldırtırız ne de başkalarının hakkına saldırırız. Biz zulme izin vermeyiz. Çünkü Kur’an’da en çok lanetlenen iş, zulümdür.

Erzurum’daki dışişleri ve Papandreu’nun konukluğu sürecini o kadar da sinirlenmeden izleyebildim. Yunan Başbakanı:

“Kıbrıs’taki işgal bitmeyince AB’ye giremezsiniz” gibilerden bir şeyler söyledi ve Başbakan da bu lafın altında kalmamaya çalıştı. AB’ye neden bizi almadıklarına dair sitemi hoşuma gitmedi ama şu itirazı doğruydu.

“Hep bizden istiyorsunuz. Biz ve KKTC. Hep biz vermek zorunda bırakılıyoruz.”

Megali İdeası olan bir ülkeyi Erzurum’a getirip de boynunuza mavi atkı takarak ve Erzurumlulara onu alkışlatarak bu doğru tespitin gereklerini nasıl yapacaksınız. Olmuyor. İktidarın her şeyleri gibi, dış politikaları da baştan bozuk. Çünkü tek kelimeyle açıklanacak kadar açık bir sebep var ortada. Çünkü bağımlısınız. Fazladan, çünkü onlara sözler verdiniz.

Afet ILGAZ, 10 Ocak 2011
yenicaggazetesi.com.tr