Misyoner

Orta ve Yeni Çağ boyunca Avrupa Devletleri, sömürgeleştirmek istedikleri Afrika, Amerika ve Asya ülkelerine öncelikle Misyonerlerini gönderirdi. Bu misyonerler hem din kavramını kullanarak orada etkinlik sağlardı, hem de ülkeleri ve insanları tanıyıp ona göre sömürge sistemi kurarlardı.

Bu sömürgelerde her zaman kendilerine yakın bir yerel sınıf oluşturur ve sistemlerini onların vatanlarına ihanetleri üzerine oluştururlardı. Bu sistem her zaman her sömürgede başarıya ulaşmıştı. Osmanlılar bunu farklı bir şekilde uygulamış, misyoner yerine Akıncıları göndererek kaleleri ve ülkeleri savunmalarını yıpratarak ele geçirmişlerdir.

Ülkemizi ele geçirmeye çalışan Emperyalist Güçlerde aynı sömürge yöntemlerini uygulamaktadır. Tek fark silahlı müdahaleye hiçbir zaman gerek duymamaları ve din kavramını farklı şekilde kullanmalarıdır. Bu sefer kendi dinlerini değil ülkemizde hakim olan İslamiyeti kullanarak işlerini kolaylaştırmışlardır. Artık sömürge sisteminde ülkeyi tamamen ele geçirmeye gerek yoktur. Ekonomisini ele geçirmek yetmektedir.

Ülkeyi önce borçlandıracaksın. Bunu yaparken verdiğin borçların kesinlikle halka ve yatırımlara gitmesini engelleyeceksin. Öncelikle lüks yaşama alıştıracaksın. Halk senden aldığı borçları yine senin ürettiğin lüks mallara yatıracak ki yine para sende kalsın. Yatırım yapıp zenginleşmesine, üretim yapıp kalkınmasına izin vermeyeceksin.

Bu arada ekonomik anlamda kilit noktaları ele geçireceksin ki kalkınma şansı olmasın ve üretim karları hep sen de kalsın. Yerel işbirlikçiler yaratacaksın. Halkın ahlak anlayışını bozacaksın ki her dediğini yapsın ve sana kul köle olan bir kesim yaratasın. Sorgulama ve düşünme şansı vermeyeceksin. Bunun için de eğitim sistemini sen belirleyeceksin. Düşünen değil verdiklerini ezberleyen bir nesil yaratacaksın. Düşünmediği için sorgulayamayacak olanları.

Medya ve finans sitemi tamamen senin elinde olacak ve işbirlikçilerin aracılığı ile yöneteceksin. Elinde olan medya ile toplumu istediğin doğrultuda yönlendireceksin, finans sistemi aracılığı ile de kendi yandaşlarını zenginleştirmek, rakiplerini yok etmek şansı yaratabilesin.

İşte 1950 Marshall yardımları ile başlayana borçlanma politikalarımızın, yine aynı yıllarda eğitim sistemimize danışman olarak yerleşen ABD lilerin, NATO’ya üye olarak Nato eğitimi alan ordu sistemimizin, 24 Ocak Kararları ile konvertible olan döviz sistemimiz, 5 Nisan kararları ile açılan dış kapılarımız, Gümrük Birliği ile Avrupa’nın istediği gümrük politikalarını uygulamamızın, Yüksek Faiz-Düşük Kur Sistemi ile yok edilen ihracatımız artan ithalatımız, AB kriterleri sebebi ile yok olan tarım sistemimiz ve benzeri saymakla bitmeyen ekonomik uygulamalar; kafamızda tokmak misali bekletilen PKK terörü ile gelişmemize birleşmemize izin vermeyen ve elimize geçen küçük miktardaki geliri de kirli bir terör savaşı ile yok eden Emperyalist Güçler amaçlarına ulaşmak için adım adım ilerliyorlar. Tabii ki hala ulaşamadıklarını düşünüyorsak.

Yönetimde istedikleri her şeyi yapan bir hükümet, 300 milyar dolar dış borç, günlük 120 milyon borç faizi ödeyen bir ülke… Daha ne isterler ki bilemem? Siz ne dersiniz?


Recep ULUTÜRK, 7 Temmuz 2010