Üzerinden daha çok geçmedi.

Erdoğan’la Gül’ün Brüksel’den dönüşü şerefine yapılan “Avrupa Birliği’ne girdik!” kutlamalarını unutmuş olamazsınız.

Şimdi “Davos Fatihi” yazan pankartlarda o zamanlar “Avrupa Fatihi” yazıyordu.

Atatürk Havaalanı’nın önü yine böyle doluydu. Ankara’da gündüz vakti havai fişek gösterileriyle Avrupa’ya girişimiz kutlanmıştı.

Gazeteler “Avrupalı Türkiye” manşetleri atıyorlardı. Benim gibi “Yahu bunlar doğru değil, Avrupa’ya falan girmedik!” diyenlere kulak asan yoktu.

“Bu işin doğru olmadığı anlaşıldığı zaman ortaya çıkacak hayal kırıklığı Türkiye’yi tamamen Batı karşıtı maceralara sürükler!” dememiz de kaynadı gitti.

Çünkü bizim millet palamut sürüsü gibidir.

Gazı verdin mi heyecanlanır, bütün karşı görüşlere kulaklarını tıkayarak delice bir coşkuyla atılır. Sonra da pişman olur elbette.

Ben bu memlekette neler gördüm.

İtalyan Elçiliği’nin önünde kravat yakanlar mı istersiniz, kan salçalı makarna hazırlayanlar mı?

Alman mallarını boykot edenler mi?

Hepsinin sonu hüsran olur ama yine de “millet” bildiğini okumaktan geri kalmaz.

Çoğunluğun bir şeyi anlaması zaman gerektirir, öyle hemen kavrayamaz, işin iç yüzünü göremez.

Kendisini uyaranları dinleme alışkanlığı da yoktur.

Çünkü bu ülkede heyecan, düşünceden çok daha önemlidir.

“Leydinin topuk sesleri”nin duyulduğu ilk günlerde “Bu hanımefendi servetinin kaynaklarını açıklamadan başbakan olursa, herkesin başı çok ağrır” dediğim zaman gelen tepkileri çok iyi hatırlıyorum.

Aman efendim, Türkiye bir sarışın hanım başbakan bulmuş, görsünmüş o Batılılar medenilik neymiş falan filan.

Artık iyice biliyorum ki bu “çoğunluğa” dert anlatamazsınız.

Çünkü kendi dar kafaları, bilinçsizlikleri ve sığlıklarıyla her türlü faşizme yol veren insanlardır bunlar.

Aynı kişiler cunta dönemlerinde de “sayın muhbir vatandaş” kesilmişlerdi, bütün öğrencileri “şehir eşkıyası” olarak ihbar etmek için kuyruğa girerlerdi.

Şimdi bu çoğunluk yine rüzgâra uyuyor ve giderek Batı karşıtı, hatta Batı düşmanı bir çizgiye sürükleniyor. Kurtuluş Savaşı verenlerin mirasına hakaret ediyor.

Yemen’de şehit düşenlerin ağıdını söylüyor ama Mehmetçik’in kimin tarafından öldürüldüğünü düşünmüyor bile.

Lawrence’ı, Osmanlı askerlerini en hunhar biçimde öldüren Arap kabilelerini, ordunun uğradığı büyük katliamı hatırlamıyor bile.

Çünkü hafızası yok.

Okumuyor, yazmıyor; okuyup yazanları da dinlemiyor.

Çoğunluk diktası kötüdür.

Ve demokrasi “millet bunu istiyor” diye tutturan bir çoğunluk diktası değildir.

Evrensel ahlak ilkelerine, her türlü azınlığa ve en aykırı görüşlere bile saygı duymaktır.

Not: Yıllar önce bir gazetecinin demokrasi sorusuna “çoğunluk diktası” cevabını verdiğim için epey şaşıran olmuştu ama kusura bakmayın, bu tanım bana değil Maurice Duverger’ye aittir.

Zülfü Livaneli

vatan

zafercem yazdı: ...

Şimdi bu çoğunluk yine rüzgâra uyuyor ve giderek Batı karşıtı, hatta Batı düşmanı bir çizgiye sürükleniyor. Kurtuluş Savaşı verenlerin mirasına hakaret ediyor.

Yemen’de şehit düşenlerin ağıdını söylüyor ama Mehmetçik’in kimin tarafından öldürüldüğünü düşünmüyor bile.

Lawrence’ı, Osmanlı askerlerini en hunhar biçimde öldüren Arap kabilelerini, ordunun uğradığı büyük katliamı hatırlamıyor bile.
..

Zülfü Livaneli

İlk cümle ile, devamındakiler ne güzel kafa kafaya çelişiyor, ortaya bir saçmalık çıkıyor değil mi?

Yemen, Lawrance falan eyvallah Araplar'dı, peki ya Batı karşıtı olmaklıkla mirasına hakaret edildiğini söylediği o Kurtuluş Savaşı'nı verenler, kime karşı verdi? Tüm 1. Dünya Savaşı'nı ve Kurtuluş Savaşı'nı, batıya karşı vermedik mi?

Dahası (Araplar'ın hıyaneti saklı olarak), Lawrance'ın kendi de batılı, o olayı tezgahlayan da batının ta kendisi.

Üstelik ağıtlar yaktığımız o Yemen meselesinin yani 1. Dünya Savaşı'ndan çook önceden süregelen meselenin, Batı'yla, Arap'lıkla ilgisi yok ki. Savaşıp aldığımız topraktaki yerli halk arada bir isyan çıkartıyor, kuvvet gönderip bastırıyoruz, sonra tekrar isyan çıkıyor. Yemen'i daha çok anlatabiliriz ama Zülfü Bey'in, biri ilgisiz olan iki örnek verip Arap karşıtlığı yaptığı cümlelerin arasında, koca Dünya Savaşı ve Kurtuluş Savaşı'ndaki düşmanımız olan batı karşıtlığını, Kurtuluş Savaşı'nı verenlerin mirasına hakaret olarak nitelendirmesi.. Tam tersi, bunu kendisi yapıyor.

Evet, düşman batıdır. Batı emperyalizmidir. "Solcu" geçinen Livaneli'de de, nedense anti-emperyalizmin kırıntısını bulamıyoruz. Üstüne üstlük, "muasır medeniyet" yerine "batı" demesi, Mustafa Kemal ve arkadaşlarını "batıcı" diye sınıflandırması da artık ilkokul çocuklarının bile bildiği ve art niyetin farkında olduğu, basit ve hain bir aldatmacadır, bir alçalma göstergesidir.

Galiba bu tip insanlar
Sah dönek sinifina giriyor.
Livanale hala kurulus savasini anlayamiyor.
Lakin Nazim Hikmetin siirlerini ne güzelde söylerdi eskiden.

livaneliyi desteklemek icin yazmiyorum.ama dogu emperyalizmini unutmakta tarihimize inanmamak olur.su anda kimse sanmasin bu araplar ve farslar bizim dostumuz.yakin tarih peykekeyi kim besledi buyuttu..yanit veriyorum dortbir yanimiz..o nedenle doguda batida bizim dostumuz olamaz..guneyde kuzeyde yalnizca cikar iliskilerimiz vardir..zaten boyle bir parti cikarsa turkiyede iste bu partidir Ataturk un yolunda olan yoksa tum diger dusunceler fasa fisonun onune gecmez...
osmanli tum enerjisini Arap cephesinde harcamisti...iyi okuna ki tarih anlayalim...bu araplarda o zaman bati ile isbirligine girip askerlerimize kiymadilar mi?
ne samin sekeri ne arapin yuzu lafi bosu bosuna soylenmemistir...